بیست و دومین میزگرد از سری میزگردهای آزاد ادبی «بوطیقا» به بحث و گفت‌وگو درباره‌ «کارنامه 40 سال شعر انقلاب» اختصاص داشت. به گزارش «وطن امروز»، این میزگرد با حضور نعمت‌الله سعیدی، محمدکاظم کاظمی، حسن صنوبری، علیرضا سمیعی و علی داوودی در آستانه دهه فجر و چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در موسسه‌ شهرستان ادب برگزار شد. در این نشست محمدکاظم کاظمی با بیان این نکته که مذهب اسلام در تمام مقاطع تاریخی در کنار زبان فارسی بوده، به عدم حضور ادبیات در اسلام سیاسی فرقه‌ها (طالبان، سلفیان و داعش) و کشورهای دیگر اشاره کرد و افزود: علاوه بر یگانه بودن جنبه‌ محتوایی، ما با شعر انقلاب گمشده‌ای را در تاریخ خود پیدا کرده‌ایم؛ یک قرائت شیعی اسلامی که حاوی مبارزه‌طلبی و عدالت‌خواهی است. از آنجایی ‌که این قرائت اسلامی گمشده‌ای بوده که در تاریخ ما وجود داشته، نمی‌توانیم بگوییم شعر انقلاب حتی با پایان حکومت اسلامی از بین می‌رود. شعر انقلاب در سال‌های اخیر پیشرفت‌های تکنیکی چشمگیری داشته تا جایی که در بعضی موارد از محتوا هم پیشی گرفته است.  مؤلف کتاب «عفریته و افلاطون» ادامه داد: باید دقت کنیم وقتی که می‌گوییم شعر انقلاب منظورمان چیست؛ منظورمان شعر انقلابی است یا شعری که در رابطه با انقلاب باشد، به عنوان یک مقطع تاریخی؟ اگر بخواهیم انقلاب را به عنوان یک مقطع تاریخی در نظر بگیریم، شعر انقلاب در دوران قبل از انقلاب قوی‌ترین جریان شعری است اما هم قبل و هم بعد از انقلاب لحن اعتراضی را در شعر فارسی می‌بینیم. به همین دلیل از این نظر من نمی‌توانم بین شعر انقلابی قبل و بعد از انقلاب تمایزی قائل شوم. در ادامه حسن  صنوبری تصریح کرد: به نظر من شعر انقلاب همان شعر انقلابی است. این دو زیاد فاصله ندارند. شعر انقلاب در واقع ادامه‌ جریان شعری و روشنفکری قبل از انقلاب است. علی معلم‌دامغانی از شعر اخوان ثالث و حتی فروغ فرخزاد یا زکریا اخلاقی و احمد عزیزی از شعر سهراب سپهری به بهترین نحو استفاده کرده‌اند. علی داوودی نیز درباره‌ شعر انقلاب گفت: سبک و سیاق شعر گفتن و سلوک شاعرانه‌ای که در این 4 دهه وجود داشته دیگر پاسخگوی نیازهای جامعه نیست. جهان معاصر، جهان حوادث است و دیدن و درک انسان معاصر موضوع اصلی شعر. به همین دلیل امروز شعری با عنوان شعر انقلاب نیاز به تجربه‌های جدید دارد. شاعر مجموعه‌ «سوءتفاهم» با اشاره به ترس به عنوان بزرگ‌ترین عامل بازدارنده در حوزه‌ فرهنگ، ادامه داد: شاعر امروز به واسطه‌ دنیای مجازی در ارتباط تنگاتنگ با دنیا قرار دارد. او صنعت، اقتصاد، سیاست و هنر جهان را می‌بیند و می‌خواهد درباره‌شان شعر بگوید. سمیعی نیز درباره‌ شعر ۴۰ ساله انقلاب گفت: شعر انقلاب - بدون در نظر گرفتن دوگانه‌ فرم و محتوا - به مثابه وجدان ملی در دوران معاصر حاضر شده است؛ یعنی از یک طرف فضایی دارد که در آن بخش‌هایی از تجربه معاصر و قسمت‌هایی از میراث ادب قدیم را جمع کرده و از طرف دیگر به مسائل کنونی واکنش نشان می‌دهد.