گروه بین‌الملل: 3 ماه اعتراض بدون وقفه در پاریس و دیگر شهرهای فرانسه گویی پایان ندارد. در حالی که مکرون، بانکدار وابسته به نهاد‌های یهودی فرانسه در پست ریاست‌جمهوری با نخستین اعتراضات ساختار‌مند از تحولات 1967 روبه‌رو است اما هیچ راهکاری هم برای برون‌رفت از این بحران ندارد. خشونت لجام‌گسیخته پلیس علیه متعرضان کاملا آمار ارائه شده درباره نژادپرستی در فرانسه را تایید می‌کند. فرانسه که با بالاترین تنوع نژادی در اروپا روبه‌رو است، قوی‌ترین نهاد‌های ضدنژادی را هم در خود جای داده است. آمارها نشان می‌دهد در این کشور اروپایی و به ظاهر متمدن از هر 5 نفر 2 نفر به تفکیک نژادی باور دارند و این آمارها با توجه به اشتباهات مکرر دولت مکرون و شکاف‌های اجتماعی درآمدی در این کشور و عدم توانمندی فرانسه مانند دیگر کشورهای اروپایی برای جدا کردن خود از سیطره استعماری دلار و صهیونیسم، موجب شده شاهد سقوط سریع ارزش‌های دموکراتیک، کور کردن چشم معترضان و دادگاه‌های فرمایشی مانند دادگاه مشهور کتاب مزرعه حیوانات اثر جرج اورول در این کشور باشیم. یورونیوز که یکی از مقرهای اصلی آن در پاریس است، درباره دادگاه مربوط به مشتزن معروف فرانسوی که در پی خشونت پلیس مجبور به دفاع از خود شده بود، در ادبیاتی جانبدارانه نوشت: دادگاه کیفری پاریس کریستوف دتنژه، مشتزنی را که در هشتمین تظاهرات جلیقه‌ زردها ماموران پلیس را کتک زده بود به یک سال زندان محکوم کرد. علاوه بر محکومیت یک سال زندان برای این قهرمان بوکس فرانسه ۱۸ ماه حبس تعلیقی نیز در نظر گرفته شده است. تصاویر کریستوف دتنژه در حالی که نیروهای پلیس را با ضربات مشت به عقب می‌راند، ۵ ژانویه در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد. او که در سال‌های ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ دو بار عنوان قهرمانی بوکس فرانسه را از آن خود کرده بود، 2 روز پس از حمله‌اش به ماموران خود را به پلیس معرفی کرد. این قهرمان بوکس در دادگاه در دفاع از خود گفت: «من از خشم و عصبانیت نسبت به پلیس‌ها که معترضان را می‌زدند، مرتکب اشتباه شدم و از رفتار خود پشیمانم». این اعترافات در حالی از شبکه‌های ملی فرانسه منعکس شد که به احتمال زیاد مشتزن مشهور فرانسوی تحت شرایط سخت و فشارهای دولتی با وعده کاهش محکومیتش به صورت اجباری این گفته‌ها را بر زبان آورده است. از سوی دیگر نباید از نظر دور داشت که بحران در فرانسه به شکل سابق خود ادامه دارد و استفاده پلیس فرانسه از سلاح‌های مخربی که منجر به قطع شدن دست معترضان و کور کردن چشم آنها شده است، روش جدیدی را به خشونت پلیس‌های سفید اروپایی اضافه می‌کند. این مساله لایه‌های شدیدی از ترس را در جامعه فرانسه تزریق کرده است که یک پیام روشن دارد: «برای اعتراض آزاد هستید اما ممکن است دیگر نتوانید با چشمان‌تان ببینید یا با دست‌تان بنویسید». این پیام به سرعت در شبکه‌های اجتماعی تبدیل به هشتگ‌هایی خواهد شد که معترضان فرانسه را به فکر فرو می‌برد. دولت دموکراتیک آنها که مستعمرات گسترده خود را در سال 1961 در الجزایر واگذار کرد، اکنون بدون اجازه آمریکا قادر به تصمیم‌گیری نیست و دولت بانک‌محور آنها که از ایجاد مشاغل باز مانده است، نمی‌تواند اروپا را با اتحادیه مملو از شعارهای مسخ‌کننده نجات دهد و در داخل هم اعتراض 3 ماهه را در مقابل خود می‌بیند که هر چه تلفات مردم بیشتر می‌شود، آنها بیشتر در خیابان‌ها حاضر می‌شوند! گزارش‌ها نشان می‌دهد معترضان موسوم به «جلیقه زردها» به رسم هر شنبه به خیابان‌ها می‌آیند اما بر اساس آمار تعداد شرکت‌کنندگان در این اعتراضات هفتگی در نوسان  است. بر اساس نتایج نظرسنجی اخیر بیش از نیمی از شرکت‌کنندگان در این نظرسنجی اعلام کردند در حال حاضر زمان پایان اعتراضات است اما به این آمارها که مراکز دولتی فرانسه روی آنها تاکید می‌کنند اطمینان کرد، چرا که انتخابات پارلمان اروپا و یارکشی قدرتمندی که ماری لوپن در مقابل دیگر احزاب فرانسه انجام داده است، چهره اروپایی فرانسه را به کلی تغییر خواهد داد، حتی اگر راست‌گرایان فرانسوی نتوانند در این کشور اکثریت مطلق را به دست آورند، قطعا قادر خواهند بود به طور نسبی بیشتر کرسی‌های پارلمان را اشغال کنند که چرخش فرانسه به راست را برای ریاست‌جمهوری آینده هموارتر می‌کند. 15 فوریه چهاردهمین هفته اعتراضات ضد دولتی با حضور ۵۱ هزار نفر در خیابان‌های فرانسه برگزار شد. البته برگزار‌کنندگان این اعتراضات اعلام کردند این رقم ۱۱۸ هزار نفر است. در اعتراضات چند روز گذشته در پاریس 4 هزار نفر حضور داشتند. معترضانی که با ماسک صورت خود را پوشانده بودند، تلاش کردند موانع جلوی ساختمان پارلمان را شکسته و وارد پارلمان شوند اما پلیس برای متفرق کردن آنها از گاز اشک‌آور و آب پرفشار استفاده کرد. از زمان آغاز این اعتراضات در اواسط ماه نوامبر حدود ۵۵۰مغازه تخریب شده است. اعتراضات «جلیقه زردها» علیه افزایش مالیات بر انرژی آغاز شد اما در ادامه به اعتراضات ضددولتی و مخالفت با سیاست‌های امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه تبدیل شد. این اعترضات در حالی هفته چهاردهم خود را مقتدرانه برگزار کرد که مکرون تصور می‌کرد قادر است مخالفان سیاست‌های سرمایه‌دارمحورش را ظرف 3 روز به خانه‌های‌شان بفرستد.