بیست‌ونهمین برنامه «آینه‌بندان» با موضوع بررسی داستان انقلاب از گذشته تاکنون ذیل عنوان «به روایت انقلاب» با حضور محمد حنیف و خسرو باباخانی دوشنبه ۲۹ بهمن‌ماه در حوزه هنری برگزار شد. به گزارش پایگاه خبری حوزه هنری، خسرو باباخانی، نویسنده، با تاکید بر اینکه ادبیات پیش از پیروزی انقلاب اسلامی غالبا دست نویسندگان چپ بود، تصریح کرد: این‌طور نبود که جناح چپ و مارکسیست نویسندگان فوق‌العاده‌ای داشته باشند، بلکه تبلیغات بسیار خوبی داشتند و جریانی قوی از این نویسندگان حمایت می‌کرد و نویسندگان میان‌مایه‌شان را هم به حدی حمایت می‌کردند که برای من نوجوان اینها تبدیل به بت می‌شدند. ظلم‌ستیزی در داستان‌های‌شان بود اما اسلام‌ستیزی هم به وفور در آثار این نویسندگان همچون صادق هدایت یافت می‌شد. به مقطعی رسید که در دهه 50 کسی در دانشگاه جرات نمی‌کرد نماز بخواند و امل محسوب می‌شد. محمد حنیف، نویسنده و پژوهشگر نیز در این جلسه در زمینه مقایسه موضوعی داستان‌های قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی اظهار کرد: روند رو به رشد داستان‌های انقلاب اسلامی آهنگ یکسانی نداشته و بستگی به شرایط فرهنگی و سیاست‌های فرهنگی دولت هم داشته است. به طور مشخص از سال 74 با انتشار رمان «بامداد خمار» پالس‌ها و علائمی وجود داشت که نشان می‌داد جامعه در حال پوست‌اندازی است. «شازده احتجاب» گلشیری را می‌توان داستانی دانست که افول اشرافیت را رقم زده و «بامداد خمار» نقطه عکس این موضوع را نشان می‌دهد و تلاش دارد بگوید جامعه دیگر جامعه سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی نیست. جامعه از آرمان‌گرایی، شعارها و... به سمت مطالبه‌گری و نقد گذشته پیش رفت. حنیف با اشاره به اینکه در ادبیات داستانی از ایثار، حماسه و... به سمت فردگرایی، اعتراض و پرداختن به آسیب‌های اجتماعی رسیدیم، عنوان کرد: بخشی از پیشرفت‌ها و تغییرات در چند دهه اخیر به اندیشه ترقی مانند دیجیتالی شدن چاپ کتاب مربوط می‌شود.