زهره فلاح‌زاده: علیرضا منصوریان، مربی نام‌آشنای فوتبال ایران را شاید بتوان بدشانس‌ترین مربی جوان تاریخ فوتبال ایران دانست، چرا که عوامل بیرونی همیشه سد راه تیم او قرار می‌گرفت و نمی‌توانست نتایج درخور توجهی بگیرد اما بالاخره بدشانسی‌ یک روزی تمام می‌شود و جایش را به روزهای پرامید می‌دهد.
یکی از بدشانسی‌های منصوریان به زمانی برمی‌گردد که او هدایت تیم‌ملی امید را برعهده گرفته بود. تیم منصوریان بازی‌های قابل قبولی ارائه داد و با برد 2 بر صفر مقابل عراق در خارج از خانه همه چیز خوب پیش می‌رفت اما به دلیل استفاده از بازیکن دواخطاره که از چشم کادر تیم‌ملی دور مانده بود، نتیجه 3 بر صفر به سود عراق اعلام شد و در نهایت امیدها از رسیدن به المپیک جا ماندند. همین یک اشتباه ساده، تیم دوست‌داشتنی و روپای منصوریان را از گردونه رقابت‌ها حذف کرد و در حالی که پس از سال‌ها خود را آماده حضور در المپیک می‌کردیم، براحتی هر چه تمام‌تر از دستش دادیم تا «حسرت» واژه پرتکرار فوتبال ما باشد.
اما بدشانسی دوم منصوریان در تیم استقلال اتفاق افتاد؛ منصوریانی که نفت تهران را آسیایی کرد و توانست نتیجه خوبی با این تیم بگیرد، خیلی زود به نیمکت آبی‌های پایتخت رسید. هواداران استقلال در نخستین‌ روزهای حضور منصوریان در این تیم سر و دست می‌شکاندند و راضی و خشنود بودند از این بابت که شماره 10 متعصب‌شان هدایت تیم‌شان را برعهده گرفته است.
منصوریان پس از نیم‌فصل اول زجرآور و حضور در رده‌های پایین جدول لیگ، توانست در نیم فصل دوم استقلال را متحول کند و حتی تیمش در داربی بزرگ پایتخت برنده شد و در نهایت به رده دوم لیگ برتر تکیه زد اما بدشانسی او درست در مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیا رقم خورد. تیم او که العین را در آزادی با یک گل شکست داده بود با غایبان زیاد به بازی برگشت رسید. تیم منصوریان با نتیجه دور از انتظار ۶ بر یک شکست تحقیرآمیزی را پذیرا شد. درواقع سنگین‌ترین شکست آسیایی در کارنامه تیم‌های ایرانی به نام استقلال ثبت شد. البته منصوریان بد‌شانس بود که مجبور بود آن شب تیمش را بدون هافبک به زمین بفرستد. اگر دست منصوریان اینقدر بسته نبود شاید نتیجه دیگری رقم می‌خورد.
علیرضا منصوریان با وجود این شکست و نارضایتی هواداران استقلال از عملکردش، همچنان به کار خود در این تیم ادامه داد و البته نتایج خوبی هم در ابتدای فصل با آبی‌ها نگرفت و در نهایت مجبور به کنار‌ه‌گیری از تیم شد.
علیرضا منصوریان پس از یک فصل خارج از گود بودن، بعد از کنار رفتن امید نمازی، هدایت تیم ذوب‌آهن اصفهان را در اواسط راه به عهده گرفت و البته نتایج خوبی هم تا حالا در لیگ برتر با این تیم اصفهانی که در نقل و انتقالات عملکرد خوبی نداشته، نگرفته است. تیم تحت هدایت او هنوز در لیگ به بردی دست پیدا نکرده و آمار 2 باخت و 3 تساوی، آمار خوبی برای تیم این مربی نمی‌تواند باشد.
منصوریان که با بدشانسی‌هایی روبه‌رو و رسیدن به موفقیت برای او به کابوسی تبدیل شده بود، بالاخره در لیگ قهرمانان خوشبختی سراغش آمد و تیمش توانست با یک کامبک رویایی خود را به مرحله گروهی این رقابت‌ها برساند.
البته تا پیش از شروع دیدار ذوب‌آهن و الغرافه، اصفهانی‌ها نا امید از برد تیم‌شان بودند و به گمان‌شان تیم نه چندان قدرتمند ذوب‌آهن یارای مقابله با تیم قطری را نداشت اما برخلاف پیش‌بینی‌ها و در حالی که ذوب‌آهن 2 بر هیچ از الغرافه و یاران مهدی طارمی عقب بود، توانست با 3 گل بازی را برگرداند و با سربلندی به راه پر فراز و نشیب لیگ قهرمانان ادامه دهد.
منصوریان که به دلیل عملکرد ضعیف در بازی‌های لیگ مورد انتقاد اصفهانی‌ها قرار گرفته بود، با بردن ذوب‌آهن به مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا کمی از فشارها بر خود کاست و حالا با کنار زدن صف منتقدانش، باید تیمش را برای بازی‌های لیگ آماده ‌کند.
باید دید ذوب‌آهن منصوریان پس از صعود شیرین به مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا، در بازی‌های لیگ هم می‌تواند ورق را برگرداند و پس از ماه‌ها بردی را جشن بگیرد؟