از همان ابتدای تاریخ که ما خودمان هم نمی دانیم کجاست موضوع زن از جمله موضوعات اصلی به شمار می رفت و اصلا هر کس که از جایش بلند شده برای زن آستین بالا زده و هر کاری که از دستش برآمده کرده و اگر کاری نکرده بالاخره یک نظری داده که وجدانش راحت باشد، نظریه های مختلف و حتی متنوعی درباره «روز زن» در تاریخ وجود دارد که به برخی از این نظریات اشاره می کنیم.
نظریه فمینیسم: اولا که ما زن و مرد نداریم، در حقیقت نه تنها زنان و مردان با همدیگر فرق نمی کنند بلکه با هم برابرند و همانقدر که
زن‌ها و مردها با هم برابرند، زن ها از مردها برابرترند. در اصل در طول تاریخ این زن ها بودند که مرد بودند ولی به مرور زمان همان مردها به باشگاه بدنسازی رفته و هی به زن ها زور گفتند و زن همواره به دنبال استفاده از هارتل‌های مردانه دویده است و 8 مارس به عنوان «روز جهانی زن» یادآور همان هارتل‌هاست.
نظریه آتئیست ها: نام گذاری آریوبرزن - زن‌روز، یا همان سپندارمزگان را همه زنان ایرانی و جهانی مدیون کوروش کبیر هستند که خودش در حرمسرایش بنانهاد و باید سالی یک بار نزد تخت جمشید روند و تا کمر خم شوند و برای آرمان های آریایی قدردان باشند، همان قدر که در روز کریسمس، هالووین و ولنتاین سنگ تمام می گذارند، این روز را جشن بگیرند و سلفی‌ها را در اینستاگرام با هشتگ آریایی_اصیل نشر دهند و بعدش هاراگیری کنند.
نظریه سیمین آریایی: والا ما که در این چهل قرن روز زنی ندیدیم، همش متوقفمان کردند، هر فیلمی دلمان خواست بازی کردیم و این همه پول جمع کردیم و تایلند رفتیم و آمدیم آخرش هم زن بودنمان را کسی نفهمید. روز زن من روزی است که زن بودنم را در اعماق حرفهایم جهش کنم.