گروه بین‌الملل: اروپا و آمریکا تلاش می‌کنند نمایش خود را با بحران گرسنگی در ونزوئلا کامل کنند. گزارش‌های یورونیوز نشان می‌دهد حتی سگ‌ها و گربه‌ها هم در امان نیستند، چرا که بحران گرسنگی کاراکس و دیگر شهرهای ونزوئلا را در بر گرفته است. اروپا که خود را در برخی سیاست‌های تهاجمی دونالد ترامپ نظیر موضوع برنامه هسته‌ای ایران دست‌کم از بعد سیاسی در برابر دولت ترامپ نشان داده، در موضوع ونزوئلا تقریبا در کنار آمریکا قرار گرفته است؛ با یک تفاوت ظریف و آن اینکه اروپا هنوز آن صراحت لهجه‌ای را که دولت ترامپ در مواجهه با کاراکاس دارد به‌کار نمی‌بندد. اروپا هنوز دست‌کم در لفظ اندکی محتاط‌تر از ایالات متحده عمل می‌کند اما آن ‌سوی مرزهای نیم‌کره غربی، در مسکو و پکن، اوضاع یکسره تفاوت دارد. جلسه اخیر شورای امنیت درباره بحران ونزوئلا که پس از اعلام ریاست‌جمهوری از سوی خوان گوایدو برگزار شد، صحنه درگیری لفظی نماینده روسیه، «واسیلی نبنزیا» با نمایندگان آمریکا و بریتانیا بود. در پکن هم اوضاع تقریبا به‌همین منوال است. صحنه چیزی شبیه اوضاع بین‌المللی در آغازین ماه‌های بحران سوریه است. روسیه پوتین در موضوع ونزوئلا همان‌گونه در برابر آمریکای ترامپ قرار گرفته که در بحران سوریه در برابر آمریکای اوباما قرار گرفته بود. در بحران سوریه ظرف چند سال برتری پوتین و متحدانش بر اوباما خود را نشان داد اما باید دید آیا در ونزوئلا نیز اوضاع به‌همین منوال پیش خواهد رفت؟ نباید فراموش کرد اگر از نظر جغرافیایی سوریه به مرزهای روسیه نزدیک بود، ونزوئلا به همان نسبت به مرزهای آمریکا نزدیک است. این در حالی است که جان بولتون یکی از پیرمرد‌های کابینه فرسوده ترامپ در توئیتر خود نوشته است: در حالی که مردم ونزوئلا گرسنه هستند و اقتصاد  این کشور ویران شده است، مادورو خود را در محاصره مشورت‌های تروریست‌ها و بادیگارد‌های کوبایی قرار داده است. این توئیتر چند پیام را همزمان با هم مخابره می‌کند؛ پیام نخست به مادورو است که دولت آمریکا با ارسال سلاح و کمک‌های اقتصادی به گوایدو، مامور جدید خود در آمریکای لاتین، از هر تلاشی برای سرنگونی دولت قانونی ونزوئلا فروگذار نخواهد کرد، به همین ترتیب تغییر سیاست دوران اوباما نیز در دستور کار کابینه پیرمرد‌ها به قوت خود باقی است. اوباما که در تلاش بود مناسبات واشنگتن با کشورهای آمریکای لاتین را ترمیم کند، در حال حاضر با روایتی کاملا متضاد روبه‌رو است. آمریکایی‌ها نظرشان درباره کوبا تغییری نکرده است و کماکان هر کسی در جهان که سیاست‌های وحشیانه آنها را نقد کند. تروریست می‌خوانندش. پیام واضح دیگر این است که آمریکا پس از ونزوئلا، نیکاراگوئه و بولیوی، سراغ کوبا خواهد رفت و تلاش می‌کند شبکه بولیواری را در آمریکای جنوبی از میان ببرد. نباید از نظر دور داشت که خبرنگاران رسانه‌های آمریکایی با دوربین‌های خود به فروشگاه‌های ونزوئلا سر زده‌اند و برخلاف آنچه پروپاگاندای ترامپ تلاش کرد القا کند. قفسه‌های این فروشگاه‌ها کامل مملو از کالا و مواد غذایی است. جنگ توئیتری آمریکا بیش از آنکه ابعاد حقیقی داشته باشد در جنبه‌های تبلیغاتی‌اش قابل ارزیابی است به طوری که تنها جان بولتون بیش از 130 توئیت در 2 ماه گذشته علیه مادورو منتشر کرده است. اگر با نگاه عمیق‌تر به این مساله نگاه کنیم متوجه می‌شویم ترامپ و کابینه پیرمرد‌ها همراه کشیش پنس و یاران دیرینه او در کلوپ‌های شبانه و مراکز قمار، از مشاوره‌های یکسانی در پروپاگاندای بین‌المللی استفاده می‌کنند که تمام آنها روی شبکه‌های اجتماعی تکیه دارند. از آغاز بحران ونزوئلا، ترامپ 3 حقه را در دستور کار خود قرار داده است اما مثلثش عملا نتوانسته است آمریکا را به اهداف خود برساند.  او برای آنکه نشان دهد همیشه برنده است آنهایی که با او معامله می‌کنند را بازنده جلو می‌دهد به همین جهت درباره مادورو و سیاست بین‌الملل که یک فرآیند چندجانبه است دیدگاه درستی ندارد. ترامپ به رسانه‌ها وابسته است، به همین جهت درباره ونزوئلا از دشمنان خود یعنی رسانه‌ها برای سرنگونی مادورو کمک خواست که آنها در بسیاری از موارد با کاخ سفید همراه نبودند.  ترامپ از سوی دیگر همیشه تلاش می‌کند نشان دهد ایده‌هایش برای امنیت آمریکایی‌ها مفید است و پیروزی او یعنی پیروزی آمریکا. این مهم درباره آنچه در آمریکای لاتین رخ می‌دهد عملا برعکس اتفاق افتاد. در ادامه جنگ توئیتری دولت آمریکا کشیش پنس در توئیتر خود نوشته است: تنها زمینه‌ای که در حال حاضر می‌توان با مادورو درباره آن گفت‌وگو کرد، زمان و تاریخ رفتنش است. این کشیش افراطی آمریکایی چندان به جدول زمان‌بندی ریاست‌جمهوری آمریکا واقف نیست، چرا که احتمال می‌رود در سال 2020 دیگر دولت ترامپ سرکار نباشد و سیاست‌های افراطی افرادی چون کشیش پنس کاملا اعتبار خود را از دست بدهد. همچنین در ادامه جنگ میان جبهه‌های مختلف سیاسی بر سر ونزوئلا، این کشور دفتر نفتی خود را از اروپا به مسکو منتقل خواهد کرد تا بتواند فشار نفتی دشمنانش را با روندی چشمگیر کاهش دهد. در همین حال جلسه شورای امنیت که با حضور اعضا برگزار شد به پیش‌نویس قطعنامه ضد ونزوئلایی آمریکا نه گفت. رسانه‌های آمریکایی پیش‌تر گفته بودند این پیش‌نویس مورد حمایت بسیاری از کشورهای جهان است اما روسیه و چین این پیش‌نویس را رد کردند تا بار دیگر ترامپ و ماجراجویی بین‌المللی‌اش با شکستی دیگر مواجه شود. ترامپ هنوز به این قطعیت نرسیده که سیاست بین‌الملل با معاملات املاک و اداره کازینو تفاوت دارد.