در منابع و اسناد متعدد مربوط به دوران اشغال ایران در سال 1320، راجع به رفتارهای بی‌شرمانه سربازان متفقین و بویژه سربازان هندی و آمریکایی مطالب زیادی نوشته شده است. در یکی از منابع اینگونه نوشته شده است: «سربازان آمریکایی در اکثر کافه‌تریاها و بارهای متعدد خیابان‌های لاله‌زار و اسلامبول، ضمن باده‌گساری به اعمال ناهنجار و شرم‌آور به اتفاق زنان بدنام دست می‌زدند. به طوری که کمتر خانواده‌های محترم تهرانی رغبت می‌کردند که حتی برای خرید مایحتاج و لوازم زندگی از آنجا عبور کنند». (ناصر نجمی، حوادث تاریخی ایران از شهریور 1320 تا 28 مرداد 1332، تهران، انتشارات کلینی، صص 23-19)  آمریکایی‌ها همچنین در خیابان امیرآباد یک باشگاه داشتند که مخصوص افسران و درجه‌داران‌شان بود. در حالی که مردم ایران از گرسنگی در انتظار مرگ بودند، آنها روزانه یک بسته به عنوان جیره دریافت می‌کردند. هر بسته از این جیره‌ها برای مصرف 5 تا 6 نفر کافی بود. در هر بسته انواع و اقسام کنسروها، انواع نان، 2 بطری ویسکی، 2 بسته سیگار و ویتامین‌های روزانه بود. آمریکایی‌ها به سرعت باشگاه امیرآباد را به مرکز فحشا تبدیل کردند. (حسین فردوست، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، تهران، انتشارات اطلاعات، 1370، ص 123)