عطیه همتی: از صبح دیروز تصویرهای شوی لباس زنان با لباس‌‌های عجیب و غریب و چهره‌‌های نامناسب در فضای مجازی بحث‌برانگیز شده است، مراسمی که ظاهرا از سوی یکی از طراحان لباس داخلی و فعالان حوزه مدلینگ برگزار شده است.
حکایت این روزهای حوزه فرهنگ، حکایت شترگاو پلنگ است؛ ملغمه‌ای که از هرجایی به آن نگاه کنی، نه غربی‌ است، نه شرقی، نه حتی ایران قبل از اسلام!‌‌‌‌ آش شوری است که چشیدن آن حال آدم را به هم می‌زند اما روز به روز تعداد کسانی که پای دیگ ایستاده‌اند و ملاقه به دست آن را هم می‌زنند بیشتر می‌شود. فرهنگ این روزها زیر پای نوکیسه‌هاست. کسانی که ویترین زندگی‌شان را برای باقی آدم‌ها منتشر می‌کنند تا خرج نوکیسه‌بازی‌های‌شان را در بیاورند. از «تم آرایش ولنتاین» گرفته تا همه لباس‌های مفت و مجانی و عجیب و غریبی که در جشنواره‌ها بر تن شرکت‌کننده‌ها می‌بینیم که قرار است روی صفحه‌شان تگ شود تا سفیر مزونی باشند که رایگان لباسش را گرفته‌اند.
قصه این روزهای مراسم‌های هنری و فرهنگی همین‌قدر ملغمه ‌است؛ دولتی و خصوصی هم ندارد. هر بار باید پیشانی‌ها را از عرق پاک کنیم که فلان مراسم ملی و غیرملی اینطور برگزار شده و خجالت بکشیم. این است چکیده این روزهای سیاست‌های اقتصادی و فرهنگی در لواسان و نوار حاشیه شمال تهران است. لواسان شهر کوچکی است که همه مرض‌ها را در خودش جا داده ‌است. یک روز سگ‌هایش دست و پای دختری را می‌درند،  یک روز خبر شهرک‌سازی‌ها و برج‌های غیرقانونی‌اش به گوش می‌رسد و حالا که این خط را می‌نویسیم هنوز ۲۴ ساعت از یک مراسم عجیب و غریب «شوی لباس» در تالار آینه دیوان نگذشته‌ است؛ شاهکار تازه‌ای از این شهر کوچک و پرسروصدای شمالی پایتخت که هر بار خبری تازه و البته تلخ برای مردم و رسانه‌ها دارد.
در این مراسم دخترها و زن‌ها با لباس‌های عجیب و غریب در حال رژه رفتن بودند در حالی که در آنجا پسران و مردان زیادی حضور داشتند و به آنها نگاه می‌کردند و این در حالی است که هرگونه برگزاری شوی لباس برای خانم‌ها باید به صورت جداگانه باشد و آقایان نباید در این مراسم حضور داشته باشند.
شوی لباسی که در آن شاهد پرفورمنس‌های عجیبی از زنان هستیم که با پوشش‌ها و نوع آرایش نامتعارفی به اسم هنر ظاهر شده‌اند و در حال حرکت میان بازدید‌کنندگان هستند. مراسمی که نه در پستو، بلکه آزادانه و پرسروصدا و با پوشش‌های مجازی برگزار شد و تا اینجا که نشنیدیم کسی بگوید این «استفاده جنسیتی و ابزاری از زنان» است. اتفاقی که مشابه آن چند ماه پیش در نمایشگاه اتومبیل در تهران رخ داده بود و برگزار‌کنندگان برای تبلیغ بهتر و ایجاد جذابیت بیشتر از دختران ایرانی آرایش کرده با لباس‌‌های تحریک‌کننده بهره گرفته بودند. در نگاه اسلامی، زنان جزئی از تبلیغات و فرصتی برای جذب بیشتر مخاطب نیستند. نباید از زیبایی و بدن زنان به‌عنوان ابژه جنسی بهره برد و به این وسیله فروش بیشتر کالاها و خدمات را تضمین و به سرمایه‌داری خدمت کرد اما تاکنون درباره این مسأله سکوت شده است.
شوی لباس لواسان مصداق بارز توهین به زنان بود که در برابرش شاهد سکوت هستیم اما وقتی در هفته «تکریم مقام زن و مادر» دیوارنگاره‌ای به این مناسبت در شهر رونمایی می‌شود فعالان و دغدغه‌مندان ساختگی حوزه زنان و خانواده یادداشت می‌نویسند که به زن ایرانی بی‌احترامی شده و شخصیت زن به مادری تنزل داده شده ‌است.
این روزها لواسان دارد دردهای فرهنگ و اقتصاد و سیاست را گلدرشت بیرون می‌ریزد و ماکتی است از وضعیت فعلی مدیریت کشور که دردها را بلندبلند فریاد می‌زند. این روزها باید مطالبه‌گری را نیز بلند‌بلند فریاد زد؛ بعد از بیانیه گام دوم انقلاب از سوی رهبری و تاکید بر مقابله با سبک زندگی غربی، بهانه‌ای برای مماشات نیست، چون مقابله مماشات ندارد و مطالبه با مماشات همخوانی ندارد.
آقایان مسؤول! بیدار شوید، فرهنگ این روزها زیر پای نوکیسه‌ها در حال لگدمال که هیچ، لجن‌مال شدن است. فرصت مماشات تمام شده ‌است. به ما و همه مردمی که این روزها علاوه بر درد اقتصادی درد فرهنگی هم می‌کشند پاسخ بدهید که حواس‌تان این روزها کجاست که اینجا
نیست؟