چند شهردار قبل یعنی دوران قالیباف حتی وقتی که کفتری زیرش را نگاه می‌کرد و اگر زیرش ماشین تازه شسته‏شده بود، می‏بارید! عده ای هشتگ استعفاء برای شهردار می‏زدند. بعد این افتاد توی دهان مردم و آنقدر گفتند «هیچ مسئولی توی ایران استعفاء نمی‏دهد» که این‏بار استئنائا مسئولین صدای مردم را شنیدند و چند وقتی است که هی استعفاء می‏دهند. یعنی طرف کار نمی‏کند استعفاء می‏دهند، خراب کاری می‏کند، استعفاء می‏دهند. می‏خواهد برود دستشویی، استعفاء می‏دهند. بس که حلال و حرام حالی‏شان می‏شود. یعنی رسماً برکت از مرخصی و ده روز خانه نشینی رفته است. نمونه بارزش هم همین چند روز پیش که وزیر امورخارجه وقتی دید با نرم افزار Paint نمی‏تواند عکس خودش را در جلسه‏ رییس‏دولت با بشار اسد اضافه کند، همانجا نوشت استعفاء!
از آنجایی که این استعفاءها در برهه‏های حساس کنونی یک وزارت بار اولش نبوده و بار آخرش هم نیست، می‏خواهیم در ادامه آنچه در کابینه گذشت را باهم بخوانیم تا برسیم به آنچه در قسمت‏های بعد خواهیم دید:
 شریعتمداری، وزیر صنعت، معدن و تجارت
او وقتی دید مجلس دوباره به‌خاطر وضعیت نابسامان بازار و تولید ملی استیضاحش کرده، در یک تماس تلفنی با مجلس گفت: همون همیشگی! اما مجلس چند تا فوت کرد(البته اگه آقای مجیدی مشکلی ندارند) و گوشی را گذاشت. محمد شریعتمداری هم که تا قبل از آن مادر نزاییده بود کسی تلفن را بدون گفتن «اول تو» قطع کند، استعفایش را نوشت و گفت: با هیچکس‏ام میل سخن نیست!
روحانی هم گفت: من که پست خالی می‏کنم برات، بذارم بری؟! و گرچه با استعفای اولش موافقت کرد اما در لحظه، او را برای تصدی پست وزارت کار برگزید و مجلس هم برای اینکه از دلش دربیاورد گفت: ما اصلاً استیضاحت کردیم که بروی سر پستی که شایستگی‏اش را داری و آوردند ناپلئونی رِ!
 آخوندی، وزیر راه و شهرسازی
آخوندی در آخرین استیضاحش با احتساب طلاهای سر عقد خانم، که رفت پای ژله تزریقی سفره شام، سرجمع 4 تومان برایش ماند. بنابراین وقتی دید نه حوصله‏ ساختن دارد نه یافتن راهی و از طرفی هم خرج یک استعفاء نهایتا یک ورق است و یک خودکار اما خرج یک استیضاح آن هم با 4 تومان مانده حساب، اشتراک ماهانه شستن ظرف‏های یک رستوران است، پس استعفایش را نوشت و گفت ما با هم تفاهم نداریم بهتره زودتر از هم جدا بشیم، برم شهردار بشم! روحانی هم که قبلش می‏گفت: هرکه با لباس وزارت اومده پاستور با لباس وزارت هم می‏رود؛ این‌بار گفت: برو به بهشت. (یعنی ساختمان شهرداری، فحش نیست)
البته خوشبختانه ضجه‏های مردم تهران جواب داد و شهردار نشد و رفت به... لواسان!
 قاضی زاده هاشمی، وزیر بهداشت
وقتی موقع ویزیت یک میلیون و پانصد و یکمین بیمار در آستانه‏ عمل، از او دفترچه بیمه خواست و بیمار گفت: فقط دفترچه سلامت دارم که جایی قبول نمی‏کنه. همانجا درحالی که به پهنای صورت اشک می‏ریخت گفت: قرارمون این نبود!!!
بعد هم که دید روحانی در بودجه سال بعد، یک فوت می‌خواهد بندازد کف صندوق وزارتش در پیوست نامه‏ استعفایش نوشت: حیف اون وثیقه 35 میلیاردی که برای داداشت گذاشتم.
روحانی می‏خواست بگوید به داداشم زنگ بزنی اعلام جنگ می‏کنم که دید ربطی ندارد از ما هم خواست پاکش کنیم اما ما که به این حرفهای بی ربط عادت داریم می‌گذاریم بماند، شاید مربوط شد!
 ظریف، وزیر خارجه
ظریف را قبلا گفتیم البته هنوز درباره طولانی‏تر بودن استعفای ایشان یا اعتصاب غذای کروبی بین عده‏ای دعواست. همچنین شنیده‏ها حاکی است همین روزها جهت شکایت مردم بابت بالا رفتن دونمره‏ی چشم‏شان هنگام خواندن متن استعفایش، به دادگاه احضار می‏شود.
آنچه در قسمت‏های آینده سریال خواهید دید:
آ ذری جهرمی، وزیر ارتباطات
از آن جا که دو رئیس در یک اقلیم نمی‏گنجند و از طرفی هم همزمان نمی‏شود در وزارتخانه از کشاورزی که خیار چمبر را به لوله جاروبرقی پیوند داده تقدیر کرد، هم رفت دادگاه جهت پاره‏ای از توضیحات، هم کنسرت ریوندی جهت پاره‏ای از محبوبیت، جهرمی مجبور به استعفاء خواهد شد.
اما روحانی چون اگر با این استعفاء موافقت کند میانگین سنی کابینه به سن ملکه‏ الیزابت می‏رسد، این استعفاء را رد می‏کند و در هامش نامه می‏نویسد: قول می‏دهم هرجا رفتم بگویم مثل پسرم هستی! اصلاً تا 1408 با تلگرام Y...
زنگنه، وزیر نفت
زنگنه که در دوران پساشکست عشقی به سر می‏برد و او هم از وقتی اروپا جواب تماسهایش را نمی‏دهد، با هیچکسش میل سخن نیست و دارد عکسهای دونفری و چندنفری‏اش با توتال و اینها را پاره می‏کند، پیش از اینکه مجبور به توضیح برای مجلس شود، استعفاء می‏دهد. روحانی هم به احترام موی سفیدش و به تقدیر از خاطراتی که از دوران مادها برایش تعریف کرده می‏گذارد برود توی اتاقش و عکسها را توی شومینه بریزد!