مارک اوگدن: اوله‌گونار سولسشر لایق تمام تمجید و تعریف‌هایی است که از او می‌شود. او با عملکرد چشمگیرش در 3 ماه اخیر خودش را به عنوان کاندیدای اصلی جانشینی دائم ژوزه مورینیو به اثبات رسانده اما شکست 2 بر یک مقابل ولوز در استادیوم مولینو نشان از پایان ماه عسل سولسشر داشت.
سولشر برای نخستین‌بار به عنوان مربی موقت منچستریونایتد بازه‌ای سخت را پشت سر گذاشته و حالا وظیفه‌اش، بعد از دو شکست پیاپی، بازگرداندن تیمش به راه پیروزی و ریتم رو به جلوی ماه‌های ژانویه و فوریه است. 2 هفته بازی‌های ملی این فرصت را به مربی 46 ساله نروژی می‌دهد تا طرح و برنامه‌های خودش برای بازی‌های حساس باقیمانده در لیگ را به دقت ترسیم کند و حداقل به موفقیتی قابل اندازه‌گیری در این فصل پرتلاطم برسد: کسب سهمیه چمپیونزلیگ برای فصل آینده.
ولوز تیمی بسیار قابل احترام است؛ بهترین تیم لیگ برتر بعد از بیگ سیکس. شاگردان نونو اسپیریتو سانتو با 2 گل رائول خیمنز و دیوگو ژوتا، یونایتد را در شب توفانی و ماندگار مولینو شکست دادند تا نخستین نیمه نهایی اف‌ای‌کاپ بعد از 21 سال را به هواداران‌شان هدیه دهند اما نمایش تیم سولسشر در این شب شباهت زیادی به بدترین روزهای یونایتد مورینیو داشت.
خود سولسشر بعد از بازی، عملکرد تیمش را چنین توصیف کرد: «تیم مشکلات زیادی داشت. ما کیفیت و سرعت لازم در موقع مالکیت توپ را نداشتیم و ریتم بازی‌مان کند بود. ما دقیقا جوری بازی کردیم که آنها می‌خواستند و باید بگویم این بدترین نمایش ما تا امروز بود و قدمی رو به عقب».
کارنامه سولسشر همچنان روی نیمکت یونایتد چشمگیر است: فقط 3 شکست در 19 بازی اما باخت هفته پیش به آرسنال باعث شد یونایتد دست بالایش در حفظ حداقل رده چهارم جدول را از دست بدهد و سرنوشت را به اونای امری و شاگردانش بسپارد. شکست آنها مقابل ولوز هم بهترین فرصت جام گرفتن در این فصل را از آنها گرفت. بله! یونایتد همچنان در چمپیونز لیگ حاضر است ولی بعید است حتی یک هوادار سرسخت سولسشر هم فتح این جام را که قدم اولش باید با گذشتن از سد بارسلونا باشد، آسان‌تر از بردن اف‌ای‌کاپ بداند.
شاید غیر از داوید دخه‌آ که در بازی دیشب جایش را به سرخیو رومرو درون دروازه داده بود و اشلی یانگ که محروم بود، ترکیبی که برابر ولوز دیدیم همان ترکیبی باشد که برابر لیونل مسی و دوستانش به زمین می‌رود. لوک شاو مقابل ولوز نمایشی ناامیدکننده داشت و کریس اسمالینگ یک بار دیگر همان مشکلات همیشگی‌اش را نشان داد. بهترین اتفاقی که برای ویکتور لیندلوف هم افتاد این بود که با دخالت وار کارت قرمزش بدل به کارت زرد شد.
در خط میانی نمانیا ماتیچ یک بار دیگر به آن شکل بازی کُند و قابل پیش‌بینی‌اش که تحت رهبری مورینیو می‌دیدیم برگشت و پل پوگبا هم که بازوبند کاپیتانی را بر دست داشت، موفق نشد تیمش را از شرایط سخت بیرون آورد. این مشکلی است که پیش از این هم بارها در بازی پوگبا دیده‌ایم. هافبک فرانسوی یونایتد فقط وقتی همه چیز خوب پیش می‌رود ستاره تیمش در زمین است اما وقتی شرایط بازی به سود شیاطین سرخ اولدترافورد رقم نمی‌خورد، معمولا از بازی کردن نقش منجی عاجز می‌ماند. شاید بد نباشد بعد از این بازی سولسشر به پوگبا یادآوری کند بازگشت بزرگ تیمش در پاریس بدون او به ثبت رسید.
با توجه به مصدومیت روملو لوکاکو که در هفته‌های اخیر فرم گلزنی فوق‌العاده‌ای داشته، سولسشر از مثلث مارکوس رشفورد و جسی لینگارد و آنتونی مارسیال در ترکیب اصلی استفاده کرد؛ ترکیبی که در هفته‌های ابتدایی حضور او بدل به برگ برنده یونایتد شده بود اما مشخصا لینگارد و مارسیال هنوز به آمادگی کامل نرسیده‌اند و نشانه‌های مصدومیت در نمایش‌شان دیده می‌شد.
یونایتد بعد از پایان 2 هفته بازی‌های ملی به لیگ برتر برمی‌گردد و از واتفورد میزبانی می‌کند. خبر خوب برای یونایتدی‌ها حداقل بعد از این 2 شکست پیاپی، روحیه همیشه مثبت سولسشر و باورش به آینده است: «طبیعی است که هر هفته نمی‌توان در فرم ایده‌آل بازی کرد. ما وقت زیادی برای غم و غصه خوردن نداریم. منچستر یونایتد همیشه در ماه‌های آوریل و مه بهترین فرم خودش را پیدا می‌کند. ما هنوز فرصت‌های زیادی پیش رو داریم که از آنها استقبال خواهیم کرد».
سولسشر همچنان درست‌ترین حرف‌ها را می‌زند اما سرنوشت این فصل و چه بسا آینده حرفه‌ای خودش در گرو نتایج 2 ماه پیش رو است. برای سربلند بیرون آمدن از این آزمون بزرگ شاگردان سولسشر باید یک بار دیگر متحد شوند و فرمول جادویی‌شان را پیدا کنند.