سیدبهزاد اخلاقی: تلویزیون انگلیس در دهه 80 میلادی سریالی پخش می‌کرد که نام آن «بله آقای وزیر» بود. این سریال هواداران بسیاری یافته بود، چرا که دولت محافظه‌کار «مارگارت تاچر» را در اوج قدرت به سخره می‌گرفت و سیستم سیاسی انگلیس را مورد انتقاد شدید قرار می‌داد. این سریال در نمونه جدیدترش جای خود را به «بله آقای نخست‌وزیر» داد و با آمدن «جان میجر» به ساختمان شماره 10 خیابان دوانینگ، دوران سریال کمدی سیاسی در انگلیس هم در شکل سنتی آن به پایان رسید. سال‌ها بعد در اوکراین در میان تلاطم سیاسی و تلاش‌‌های غرب برای اعمال نفوذ در مرزهای روسیه، تلویزیون این کشور سریالی کمدی را پخش می‌کرد که در آن نقش رئیس‌جمهور خنگ و کودن را «ولادیمیر زیلنسکی» بازی می‌کرد. زیلنسکی 41 ساله تصورش را هم نمی‌کرد که روزی در کارزار انتخاباتی اوکراین وارد یک رقابت جدی با رئیس‌جمهور مستقر و مورد حمایت غرب شود؛ پروشنکویی که صاحب کارخانه‌‌های شکلات‌سازی بود و اصلی‌‌‌‌‌ترین افتخارش لغو روادید برای تردد بیشتر شهروندان اوکراینی به خاک اتحادیه اروپایی! در این میان انتخابات اوکراین را می‌توان یکی از اصلی‌‌‌‌‌ترین نمایش‌‌های قدرت میان روسیه و آمریکا دانست به‌طوری که واشنگتن حتی از طریق نفوذ در شورای شهر کی‌یف به دنبال نامگذاری بلواری در این شهر به نام کهنه‌سرباز افراطی راست‌گرای آمریکایی به نام «جان مک‌کین» بود. مسکو اما رفتارش کمی عملیاتی‌‌‌‌‌‌تر است؛ روسیه در شرق اوکراین پایه‌‌های قدرت خود را حفظ کرده و با الحاق شبه‌جزیره کریمه به خاک خود نشان داد می‌تواند در اروپای مدرن و حتی در میان کشورهای عضو مشارکت و همکاری اروپا هم سیاست‌‌های مورد علاقه خود را اجرایی کند. اما زیلنسکی در سیاست اوکراین مانند بولسونارو در برزیل یا ترامپ در آمریکا نیست، البته برخی بر این باورند که زیلسنکی، ترامپ اوکراین است و وجه تشابه این سه تن را عدم سوابق سیاسی می‌دانند. نباید فراموش کرد که ساختار قدرت در آمریکا، برزیل و اوکراین متفاوت است و تیپ‌‌سازی از ترامپ به نوبه خود امری دور از حقایق سیاسی و بین‌المللی است، چرا که ترامپ حاصل یک فرآیند در سیاست داخلی و ناشی از نقش بین‌المللی آمریکاست اما زیلنسکی را مجموعه‌ای از برخورد نیروهای نوظهور و سنتی در تحولات میدانی اوکراین روی کار نیاورده‌‌اند، بلکه نوعی ناامیدی از آنچه پتر پروشنکو در این کشور ایجاد کرده است، باعث شد ولادیمیر زیلنسکی به نمادی از قدرت در این کشور مبدل شود. بسیاری از ناظران معتقدند فقدان پیشینه سیاسی زیلنسکی در شرایطی که هر دو نامزد اصلی انتخابات ریاست‌جمهوری متهم به فساد اقتصادی و سوءمدیریت هستند، به کمک او آمده تا بتواند طی هفته‌های گذشته کارزار انتخاباتی خود را پیش ببرد و با حمله به هر دو نامزد اصلی اوکراین، خود را گزینه‌ای بهتر و برتر معرفی کند که این مساله منجر به پیروزی او در انتخابات ریاست‌جمهوری دور نخست شد و حالا باید 21 آوریل با پتر پروشنکو برای کسب مقام ریاست‌جمهوری به رقابت بپردازد. گروه‌‌های نزدیک به پروشنکو تلاش کردند این کمدین را فردی نزدیک به روسیه معرفی کنند و نمایش او را نمایشی روسی با الهام از داستان‌‌های «تورگنیف» بدانند اما تاکنون موفق نبوده‌‌اند. بر اساس نظرسنجی اخیری که موسسه آمریکایی «گالوپ» انجام داده، 91 درصد مردم اوکراین معتقدند فساد گسترده‌ای در بدنه حکومت آنها رخنه کرده است و بسیاری از اوکراینی‌ها امید خود را به بهبود اوضاع با سازوکارهایی همچون انتخابات و تغییر حکومت از دست داده‌اند. به همین منظور اوکراین در شرایط ورشکستگی سیاسی قرار دارد و اتحادیه اروپایی هم قادر نیست با ورود سرمایه و ایجاد امکانات اقتصادی در اوکراین شرایط را تغییر قابل توجهی دهد. چشم اوکراین به آمریکاست اما سیاستمداران این کشور می‌دانند علت اصلی کمک به آنها تنها رقابت جهانی میان روسیه و ایالات متحده است، چرا که کی‌یف به تنهایی برای واشنگتن اهمیتی ندارد و در راستای رقابت با روسیه در میان امتیاز‌‌های که میان طرفین رد و بدل می‌شود این اوکراین و نسل‌‌های آینده این کشور هستند که با بی‌تدبیری سیاستمداران‌شان عملا با دورنمایی مجهول مواجه هستند. بازگشت کریمه به خاک اوکراین امری غیر قابل تصور است و در همین حال بهبود مناسبات با مسکو نیز مادامی که سرویس‌‌های غربی فعالیت بدون محدودیت خود را در اوکراین علیه روسیه ادامه می‌دهند مساله‌ای غیرممکن است و در این میان کمدین مشهور اوکراینی با توجه به ابزارهای بسیار اندکش در ایجاد دولتی قوی، آینده پرچالشی را در صورت پیروزی خواهد داشت.