گروه بین‌الملل: گزارش رسانه‌های عبری‌زبان از پیشتاز بودن بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر فعلی رژیم صهیونیستی در شمارش اولیه آرا در انتخابات فلسطین اشغالی حکایت دارد. کانال 12 تلویزیون عبری‌زبان، روز گذشته اعلام کرد  97 درصد آرای شمارش‌شده نشان می‌دهد حزب لیکود به رهبری نتانیاهو در رقابتی نزدیک با ائتلاف اصلی رقیب، یعنی «آبی-سفید» قرار دارد؛ حزب لیکود 36 کرسی و حزب «آبی- سفید» 35 کرسی را از آن خود کرده‌اند. هر چند هیچ یک از احزاب-همان طور که در گذشته نیز اتفاق افتاده- نمی‌توانند اکثریت 120 کرسی کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) را از آن خود کنند اما نتایج حاکی‌ است بخت برای ائتلاف و تشکیل کابینه با راست‌گراها و نتانیاهو بیشتر است. روزنامه عبری‌زبان تایمز نیز نوشت بنا بر 97 درصد آرای شمارش‌شده، هر دو رقیب اصلی بیش از 30 کرسی به دست آورده‌اند ولی نتانیاهو راه همواری برای تشکیل کابینه و حضور در مسند نخست‌وزیری برای پنجمین دور را دارد. نتانیاهو 69 ساله سیاست‌های پوپولیستی و تفرقه‌برانگیزی را به کار می‌بندد؛ او وعده داده است مناطق بیشتری از خاک فلسطینیان را تحت حاکمیت رژیم صهیونیستی درمی‌آورد. ناگفته نماند انتخاباتی که سه‌شنبه در سرزمین‌های اشغالی فلسطین برگزار شد، با انتخابات پیشین رژیم صهیونیستی تفاوت بسیاری داشت. در گذشته جریان‌‌های سیاسی در جامعه صهیونیستی چندان متاثر از تحولات بیرونی نبودند. یعنی آمریکا در انتخابات داخلی رژیم صهیونیستی دخالت جدی و موثر نداشت تا بتواند آن را مهندسی کند اما به نظر می‌رسد در انتخابات اخیر، دولت آمریکا به نوعی آن را مهندسی کرده است تا جریانی در تل‌آویو به قدرت برسد که همچنان با سیاست‌های افراطی کاخ سفید در منطقه همسو باشد و  این سیاست‌ها را اجرایی کند. در واقع، دولت ترامپ تمام سیاست‌های منطقه‌ای خود را براساس نیاز رژیم صهیونیستی تعریف کرده است؛ گام اول این سیاست‌ها مساله برجام بود که واشنگتن به‌خاطر راضی کردن نتانیاهو، از توافق هسته‌ای با ایران خارج شد. نتانیاهو از خروج آمریکا از برجام به عنوان برگ برنده خود در عرصه داخلی رژیم صهیونیستی استفاده کرد. نتانیاهو همچنین با لابی‌گری‌هایی که انجام داد رئیس‌جمهور آمریکا را به این موقعیت رساند که رسما قدس را به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی اعلام کند. مسأله بعدی انتقال سفارت آمریکا از تل‌آویو به بیت‌المقدس بود که اینها نیز دستاوردهای بزرگی برای نتانیاهو محسوب می‌شدند. گویا نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در سطح داخلی چنین تلاش می‌کند بگوید این اتفاقات در دوره رهبری وی روی داده است. در حقیقت تاریخ 70 ساله این رژیم اشغالگر نیز  این مساله را مورد تایید قرار می‌دهد که تاکنون چنین اتفاقاتی به نفع این رژیم، با این قدرت رخ نداده است. چنانچه شخص دیگری به غیر از نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بود، شاید چنین اتفاقاتی رخ نمی‌داد.