احسان سالمی: «برخی‌ دوست ندارند مردم به سینما بیایند» یا «بعضی دوست ندارند مردم شاد باشند». این دو جمله یا جملات مشابه و هم‌مفهوم آن را باید مهم‌ترین و پرکاربردترین جملاتی دانست که از جانب برخی سینماگران در مواجهه با منتقدانی که از کیفیت نازل فیلم‌های کمدی سینمای ایران گلایه می‌کنند، طرح می‌شود؛ جملاتی که نه‌تنها توجیهی عجیب برای بستن دهان منتقدان از طریق قرار دادن آنها در برابر خواست و نظر مردم است، بلکه روشی برای توجیه عدم استقبال از برخی از این آثار است. اما در روزهایی که توقیف کمدی 18+ «رحمان 1400» آن هم یک ماه بعد از آغاز اکران آن، تبدیل به یکی از بحث‌های داغ سینمای ایران شده است، اتفاق دیگری نیز به وقوع پیوست که نشان‌دهنده عدم توجه متولیان و دست‌اندرکاران سینمای ایران به خواسته اصلی مردم از این سینماست. در شرایطی که بنا بر ادعای مسؤولان سازمان سینمایی، علی سرتیپی، مدیرعامل شرکت پخش فیلمیران و تهیه‌کننده فیلم سینمایی «رحمان 1400» در تخلفی آشکار اقدام به پخش نسخه غیرمجاز این فیلم در برخی سینماهای تهران و شهرستان‌ها کرده است، وزارت ارشاد در تصمیمی عجیب به جای تنبیه سرتیپی، به شکلی دیگر از او دلجویی کرد تا «تگزاس 2» که بنا بر ادعای بسیاری سرتیپی نیز در تولید آن سرمایه‌گذاری کرده، بلافاصله پس از توقیف «رحمان 1400» از طریق دفتر پخش «نیکان‌فیلم» که بخش مهمی از آن نیز به سرتیپی تعلق دارد، روانه سینماها شود. گذشته از این شیوه عجیب دلجویی شورای صنفی نمایش از تهیه‌کننده خاطی «رحمان 1400» که با تخلف در نمایش نسخه غیرمجاز این فیلم و حاشیه‌های ایجاد شده به‌واسطه آن در عمل نه فقط برای این فیلم، بلکه برای کلیت سینمای ایران حاشیه‌ساز شد، نکته‌ای که به نظر می‌رسد در این میان مغفول مانده، بی‌توجهی به اثر منفی نمایش چنین فیلمی بر اعتماد عمومی مخاطبان سینمای ایران بر تولیدات این حوزه است؛ اثری که حتی با ممیزی‌های در نظر گرفته شده از سوی ارشاد نیز باز تناسب چندانی با فضای عرفی و اخلاقی جامعه ما ندارد و حداقل نکته‌ای که درباره آن وجود داشت، عدم امکان تماشای آن به صورت خانوادگی و در کنار نوجوانان و کودکان بود! و اتفاقا وجود همین مسأله در فیلمی که تبلیغات آن بیشتر متکی بر استفاده از تصاویر چهره‌های پرطرفداری همچون مهران مدیری و محمدرضا گلزار بود، بیش از هر چیزی باعث اعتمادزدایی از مخاطبان ایرانی بویژه خانواده‌ها می‌شود.
این نمونه را به تصمیم اخیر شورای صنفی نمایش درباره لغو بلیت نیم‌بهای سینماها در روزهای شنبه اضافه کنید؛ تصمیمی که باعث می‌شود سینماها از این به بعد فقط روزهای سه‌شنبه بلیت‌فروشی نیم‌بها داشته باشند. شاید نفع این اتفاق به شکل ظاهری و در کوتاه‌مدت برای سینماداران بیشتر باشد ولی چه کسی است که نداند با توجه به افزایش قیمت بلیت در آغاز سال جدید، دیگر بسیاری از مخاطبان برنامه سینما رفتن خود را با روزهای بلیت‌فروشی نیم‌بها هماهنگ می‌کردند. در این شرایط مشخص نیست آنها که به دنبال سینما نرفتن مردم هستند، صاحبان برخی از آثار سینمایی همچون «رحمان 1400» و برخی از متولیان سینمای ایران هستند یا منتقدانی که نسبت به روند رو به نزول کیفیت آثار سینمایی ساخته‌شده در این سینما و بی‌توجهی به خط قرمزهای عرفی و اخلاقی جامعه و همچنین افزایش قیمت غیرمنطقی بلیت سینما آن هم در این وضعیت سخت اقتصادی انتقاد می‌کنند؟