«این حجم از دانلودهای غیرقانونی درست همانند این است که مال ما را می‌دزدند. اگر این شرایط به همین صورت ادامه داشته باشد ما دیگر نمی‌توانیم در بخش خصوصی به فعالیت‌مان ادامه دهیم». این بخشی از صحبت‌های سیدامیر پروین‌حسینی یکی از تهیه‌کنندگان سریال پرستاره «ساخت ایران2» است که بخش‌هایی از آن خارج از ایران فیلمبرداری شده بود و طبعا هزینه بسیاری را به گروه سازنده تحمیل کرده بود. سریالی که در نهایت نیز مشخص نشد آیا توانسته هزینه‌های صرف‌شده برای ساخت خود را تامین کند یا نه. اما نکته جالب توجه در ارتباط با اغلب تولیدات شبکه نمایش خانگی عدم تناسب درآمد حاصل از فروش این سریال‌ها با هزینه‌های صرف‌شده برای آنهاست. مجموعه‌هایی که عموما با انبوهی از بازیگران شناخته‌شده سینما و تلویزیون تولید می‌شوند و همچنین علاوه بر هزینه‌های ناشی از حضور ستاره‌ها، هزینه‌های مختلفی از بابت تبلیغات محیطی در شهرها و تبلیغات فضای مجازی دارند. به این موارد باید هزینه‌های تکثیر و توزیع نسخه‌های فیزیکی در شهرهای مختلف را هم اضافه کنید. هزینه‌هایی که با هر منطقی آن را حساب کنید، بیش از فروش معمول و مرسوم این آثار است. موضوعی که سیدغلامرضا موسوی، رئیس شورای عالی تهیه‌کنندگان سینما نیز پیش از این به آن اشاره کرده بود: «با توجه به اینکه اخیراً اغلب این سریال‌ها نتوانسته به تیراژ مورد نظر مالکان دست پیدا کند و در بیشتر موارد متضرر شده‌اند، قضیه بسیار شبهه‌برانگیز است؛ به نظر می‌رسد اکثرشان ضرر می‌کنند». با در نظر گرفتن گزاره‌های مطرح‌شده از سوی دست‌اندرکاران عرصه تولید در سینمای ایران و همچنین در نظر گرفتن هزینه‌هایی که عنوان شد؛ به نظر می‌رسد دلیل اصلی ورود برخی سرمایه‌گذاران به این عرصه ضررده چیزی فراتر از تولید یک محصول فرهنگی و هنری باشد!