میکائیل دیانی: 1- درباره اتفاقات اخیر در رسانه ملی و حجم بالای مسابقات و «ستاره - مربع»ها و... نخستین و بزرگ‌ترین مقصر دولت آقای روحانی است که بودجه صداوسیما را با هر نقد و انتقادی می‌بندد. صداوسیما از جمله نهادهای ملی است که برای اداره شدن باید از بودجه عمومی کشور استفاده کند و این دولت‌ها هستند که اختیار تخصیص و توزیع بودجه کشور را در اختیار دارند و این مساله باعث شده است همواره رسانه ملی در معرض کسری بودجه برای اداره باشد. نقدناپذیری دولت‌ها همواره به فشار بر رسانه‌ها منجر می‌شود؛ گاهی یارانه روزنامه‌ها قطع می‌شود و گاهی بودجه صداوسیما!
در حقیقت بودجه صداوسیما گروگان گرفته می‌شود تا محتوایی در نقد دولت‌ها منتشر نکند؛ دولت‌هایی که شأن توزیع‌کنندگی بودجه خود را فراموش کرده و به نادرست و قلدرمآبانه برای همه تصمیم‌گیری می‌کنند. اگر دولت بودجه صداوسیما را بدرستی تخصیص دهد و تأمین کند طبیعتا رسانه ملی در مسیر تامین بودجه از هر راهی نخواهد افتاد! در حقیقت دولت صداوسیما را مجبور به «آنتن‌فروشی» کرده است و این مسیر لاجرم با پدیده‌های ناهنجار نیز مواجه می‌شود!
مدیران محترم دولتی فراموش کرده‌اند در سازمان نظری و عملی جمهوری اسلامی دستگاه تبلیغی ـ توجیهی ایدئولوژیک انقلاب اسلامی که قرار است کار فرهنگی کند را نباید با محدودیت‌های اقتصادی مدیریت کرد! باید متوجه باشند در انقلاب اسلامی «فرهنگ» زیربناست و «اقتصاد» و «سیاست» باید برای اعتلای فرهنگ مصرف شود نه آنکه فرهنگ را پای اقتصاد و سیاست – آن هم از جنس لیبرالی و دنیوی و مادی آن - ذبح کنند!
2- سازمان صداوسیما اگرچه باید با بودجه دولتی مدیریت خود را صورت دهد اما نباید فراموش کند در داخل خود نیز باید برای بهینه مصرف کردن منابع فکر کند. از یک طرف کوچک‌سازی سازمان و کم کردن حجم بالای نیروی انسانی که فرصت برنامه‌سازی را از صداوسیما گرفته است باید مد نظر قرار گیرد. باید از سوی منابع انسانی سازمان آمایشی صورت گیرد تا نیروی غیرمتخصص و بی‌کیفیت و غیرمتعهد به آرمان‌های سازمان، اشغال‌کننده صندلی‌های آن نباشد. از سوی دیگر علیه سیاست غلط «توسعه کمی آنتن» عمل کند. در یک فرآیند استراتژیک اما بهنگام شبکه‌ها را کم کرده و بجای آن به «توسعه کیفی آنتن» روی آورد. سازمان نیاز به «گروه‌های کوچک کیفی و موثر» دارد تا از طریق خلاقیت و ایده‌پردازی به سمت برنامه‌های پرمخاطب اما سالم، امیدآفرین و تحرک‌بخش برود.