حسین قدیانی: درست در روزهایی که نمایندگانی از حوزه‌ها و حجره‌ها، درس و بحث خود را رها کرده و در مناطق سیل‌زده مشغول سخت‌ترین خدمات به مردم عزیز کشورمان هستند و بعضا بیش از یک ماه است که به شهر خود برنگشته‌اند، خبر شهادت مظلومانه روحانی همدانی به دست شیطان‌صفتی که فضای مجازی بویژه اینستاگرام را به مجرایی برای تبلیغ شرارت خود در فضای واقعی بدل کرده بود، سوالات بسیاری را در افکار عمومی موجب شد.
یکم – آیا حد و اندازه پلیس فتا به قدر قد و قواره مجرمان، متجاوزان و بلکه خون‌آشامان این مجازستان بی‌در و پیکر، بزرگ و راهگشا هست؟! و این پلیس مجازی چه میزانی از امکان حقیقی و اختیار واقعی را دارد که بتواند قبل از عملیاتی شدن شرارت اشرار، این اراذل و اوباش را که بدترین بهره را از شبکه‌های اجتماعی می‌برند و مدام فربه‌تر و گستاخ‌تر می‌شوند، سر جای خود بنشاند؟! براستی خون چند بی‌گناه باید ریخته شود تا متولیان به صرافت توسعه پلیس فتا بیفتند؟!
دوم – ناظر بر اهمال‌ها و چشم‌پوشی‌های گذشته، این سوال پیش می‌آید که دولت و بویژه وزارت ارتباطات، آیا اصلا مسؤولیتی متوجه خود می‌بینند یا شعارهایی مثل «دفاع از حقوق شهروندی» فی‌الواقع تنها یک افه انتخاباتی است؟! مع‌الاسف کافی است فرض کنیم جای این طلبه‌ همدانی، جان یک روشنفکر دسته‌چندم تهرانی گرفته می‌شد که مثلا 2 تا سخن دگراندیشانه هم در کارنامه‌اش داشته! آیا همین آقای روحانی، فغان و فریاد سر نمی‌داد؟!
سوم- بی‌عملی دولت، قبلا هم نوشتیم که فقط مختص حوزه اقتصاد نیست! به قول وزیر برند همین کابینه، ما با نوعی «بی‌دولتی» روبه‌رو هستیم که صدالبته به عالم مجازستان هم سرایت کرده! مدیران اینستاگرام در خوش‌رقصی محض برای تحریم‌های آمریکا، پیج پاسداران خدوم این مرز و بوم را می‌بندند و وزارت ارتباطات گویا اصلا وجود خارجی ندارد. نیز در رابطه با همین موضوع مورد بحث، تا لحظه نگارش این یادداشت!
چهارم- این هم از نشانه‌های دیگر بی‌دولتی در سایبر است که قوه مجریه عریض و طویل ما نمی‌تواند صفحه یک قاتل در فضای مجازی را مسدود کند! سوال اینجاست؛ دولتی که از فرط «بی‌دولتی» نمی‌تواند یک شبکه اجتماعی را مدیریت کند، چگونه می‌خواهد یک کشور را اداره کند؟!
بیل بزن عزیز روحانی! و حتی جان خود را هم تقدیم کن! بگذار تاریخ، شرح زندگانی تو را با مظلومیت بنویسد و در شرح روحانی دیگری بنویسد «تقریبا هیچ!»