محمد حسین‌آبادی: «آلن دلون» ستاره‌ای است که بسیاری از سینمادوستان ایرانی او را به واسطه صدای ماندگار استاد خسرو خسروشاهی و دوبله منحصر به فردش روی شخصیت‌هایی که دلون ایفاگر نقش‌های‌شان بود به خاطر دارند. دلون فرانسوی که یکی از نامداران سینمای این کشور به شمار می‌رود، امسال ستاره‌ای بود که جشنواره فیلم کن قصد داشت به پاس یک عمر فعالیت هنری و سینمایی‌اش از او تقدیر کند. هر چند این تقدیر به واسطه دیدگاه‌های ضدفمینیستی دلون با حاشیه‌هایی نیز روبه‌رو شده بود و کار تا جایی بالا گرفت که در آمریکا بیش از ۲۵ هزار نفر با امضای توماری خواستار توقف این امر شدند! اما در نهایت برگزارکنندگان هفتاد و دومین جشنواره فیلم کن از نگاه خود کوتاه نیامدند تا یکشنبه همین هفته طی مراسمی نخل طلای افتخاری هفتاد و دومین دوره جشنواره فیلم کن به آلن دلون اهدا شود. البته پیش از مراسم اهدای جایزه نخل طلای کن به دلون، مخالفان این امر در کن تجمع کردند و روی فرش قرمز رفتند. دلون یک روز پیش از دریافت نخل طلا در مصاحبه‌ای با یک روزنامه فرانسوی گفت هر چه باشد یک بازیگر است. او در واکنش به اعتراضات هم گفت: «مردم می‌توانند هر چه می‌خواهند بگویند، به این حرف‌ها عادت دارم اما درباره حرفه هنری من چیزی نمی‌توانند بگویند. این ملامت‌پذیر نیست». آلن دلون کهنه‌کار که جایزه نخل طلا را از دست دخترش «آنوشکا دلون» دریافت کرد، پس از دریافت این جایزه در سخنانی گفت: «مطمئنم چیزی هست که به آن مفتخر باشم، شاید تنها چیز، و آن حرفه من است. این نخل طلا برای حرفه من به من داده شده، نه هیچ چیز دیگر و من خوشحالم، ممنونم و راضی‌ام». این بازیگر 83 ساله البته حرف‌های دیگری هم برای حاضران در این مراسم داشت؛ حرف‌هایی که تا حدودی بوی مرگ می‌داد: «امشب برای من بیش از آنکه پایان فعالیت حرفه‌ای باشد، به نظرم پایان زندگی است. مراسم امشب تا حدودی یک بزرگداشت پس از مرگ است، البته در زمان زنده بودنم. وقتی کار بازیگری را آغاز کردم، به من می‌گفتند آنچه در این کار از همه سخت‌تر است، دوام آوردن در آن است و من ۶۲ سال دوام آوردم». دلون که با سینماگران بزرگ دنیا از جمله لوچینو ویسکونتی، ژان پیر ملویل، میکل آنجلو آنتونیونی، جوزف لوزی و رنه کلمان همکاری کرده، این جایزه را در حالی که اشک می‌ریخت از دستان دخترش دریافت کرد. در کنار این، حاضران در این مراسم نیز حرکتی ابتکاری برای بزرگداشت دلون انجام دادند؛ همه حاضران در این مراسم کارت شناسایی‌ای به گردن داشتند که روی آن نوشته شده بود: «ستاره». آنها با این کار یادآور کارت شناسایی مشابهی شدند که دلون در جشنواره کن سال ۲۰۰۷ به گردن انداخته بود و روی آن نوشته شده بود: «من یک ستاره هستم». «دسته‌ سیسیلی‌ها»، «سامورایی»، «یوزپلنگ»، «روکو و برادرانش»، «اسلحه‌ بزرگ»، «یک پلیس»، «زیر آفتاب سوزان»، «حادثه‌جویان» و «دایره‌ سرخ» برخی از مهم‌ترین آثار این ستاره سرشناس سینمای جهان است.