گاندو در فضای مجازی با «سکانس زنان بی‌حجاب» در هواپیما مطرح شد؛ سکانسی که حکایت از واقعیتی داشت که در تلویزیون پیش از این به چشم نیامده بود؛ زنانی که به محض نشستن در هواپیما حجاب از سر خود بر می‌دارند. درست است که این مساله چندان به عنوان امری حیاتی برای جامعه فرهنگی به حساب نمی‌آید و مقوله‌ای مهم نیز در سریال نیست اما نشان ‌داد که «گاندو» بناست از پرده‌پوشی‌‌های پیشین سریال‌‌سازی در تلویزیون فاصله بگیرد و به سمت واقع‌نمایی گام بردارد؛ روایتی نزدیک به واقعیت که تصور مشخص‌تری از نیروهای امنیتی و شیوه فعالیت‌شان را به مخاطب ارائه می‌کند. از سوی دیگر پرداخت جدی به موضوعاتی همچون آقازادگی که پیش از این عمدتا به صورت طنز و هجو مطرح می‌شد، باعث شده گاندو مورد توجه مخاطبان قرار بگیرد. هرچند خلق اثری مرتبط با موضوعات واقعی و پرونده‌‌های حقیقی می‌تواند خلاقیت را در پرورش داستان محدود و اثر را به شعار نزدیک‌تر کند اما گاندو تلاش دارد این امر اتفاق نیفتد؛ تلاشی که باید دید مثمر ثمر بوده است یا خیر. آنچه تاکنون مشاهده شده، این است که گاندو در دیالوگ‌های تصنعی و شخصیت‌‌های نه چندان واقعی دچار اشکال است؛ اتفاقی که همواره در فیلم‌‌های مشابه به چشم می‌آمد. گاندو هنوز در اول راه است و باید دید در ادامه داستان این انتظار برآورده می‌شود یا خیر ولی اگر بخواهیم همین الان گاندو را قضاوت کنیم، یک قدم به عقب و 2 قدم به جلو در عرصه سریال‌‌سازی بوده است.