سازمان میاندولتی شانگهای (سکتسکو) مهمترین تشکیلات برای همکاریهای چندجانبه امنیتی، اقتصادی و فرهنگی میان کشورهای اوراسیاست. این سازمان در سال ۲۰۰۱ توسط رهبران چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان با هدف برقرار کردن موازنه در برابر نفوذ آمریکا و ناتو در منطقه، پایهگذاری شد. با این حال بر خلاف سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و پیمان ورشو سابق، شانگهای هنوز یک معاهده دفاعی چندجانبه بهشمار نمیرود.در سال 2004 مغولستان، یک سال بعد ایران، پاکستان، هند و افغانستان و در سال ۲۰۱۲ بلاروس به عنوان عضو ناظر به آن ملحق شدند. یکی از مهمترین ویژگیهای پیمان شانگهای این است که 2 کشور بزرگ هستهای آسیا یعنی هند و پاکستان با وجود همه تخاصمات سیاسی و نظامیشان از 2 سال پیش به طور رسمی به عضویت آن درآمدهاند و ممکن است ایران نیز در آینده به آنان ملحق شود. در حقیقت شانگهای تنها سازمان امنیتی است که این دو همسایه بزرگ شبهقاره هند در آن با هم همکاری میکنند. در مقابل با آنکه این سازمان هنوز ماهیتی روسی- چینی دارد اما حتی در اوج روابط حسنه مسکو و پکن با واشنگتن در سال 2005، درخواست عضویت آمریکا در آن به عنوان عضو ناظر رد شد. از دیگر ویژگیهای پیمان شانگهای اینکه کشورهای عضو و ناظر آن روی هم بزرگترین تولیدکنندگان و مصرفکنندگان انرژی در جهان هستند. مساحت آنها نیز روی هم بیش از 1/25 میلیون کیلومتر مربع یا یکچهارم سطح خشکیهای زمین است. همچنین این سازمان از آمریکا خواسته تا پایگاهها و نیروهای نظامی خود را از خاک تمام کشورهای عضو خارج کند. پس از این درخواست، دولت قرقیزستان رسماً از آمریکا درخواست کرد برنامه خروج نیروهای آمریکایی از این کشور و تعطیلی پایگاه هوایی نظامی کی۲ را سریعاً تهیه و اعلان کند. یکی دیگر از دغدغههای اصلی اعضای «سازمان همکاری شانگهای» چالش با «دلار» در اقتصاد بینالمللی است. با اینکه عمده مبادلات 12 کشور عضو و ناظر این سازمان با یکدیگر و دیگر کشورها توسط دلار آمریکا انجام میشود اما نباید فراموش کرد که این سازمان، مهمترین تشکیلات منطقهای پس از منطقه یورو (اتحادیه اروپایی) محسوب میشود که جایگزینی دلار با واحدهای پولی دیگر را در دستور کار خود دارد. مرکز چینی «تایحی» در جریان اجلاس نوزدهم شانگهای در بیشکک اعلام کرد: «بدون حذف دلار از مبادلات تجاری در فضای سازمان همکاری شانگهای، توسعه این مؤسسه بینالمللی ممکن نیست».