سیدمحمدحسینی، از منتقدان سینما با اشاره به ضعف قصه‌های امنیتی در سینما و تلویزیون ایران، این چالش را مشکلی دیرینه و ریشه‌ای در سینمای ایران دانست و در این‌باره اظهار داشت: این مساله به مشکل دیرینه سینمای ما بازمی‌گردد که شامل عدم قصه‌گویی آن است. زمانی که بخواهیم به سمت سینمایی برویم که در آن فضای اطلاعاتی و امنیتی مشهود است باید در آن قهرمان وجود داشته باشد و وقتی قهرمان داشته باشید قصه خواهید داشت. همه اینها در سینمای ایران وجود نخواهد داشت، چون سینمای ایران بنا ندارد قصه بگوید و حتی ضدقصه عمل می‌کند، بنابراین بیشتر محتوا و فضای سینمای ایران بویژه در این 10 سال اخیر ضدقصه‌های نیم‌بند اجتماعی هستند که به نظرم در حال حاضر تاریخ مصرف خود را از دست می‌دهند. این پژوهشگر سینمایی در گفت‌وگو با تسنیم افزود: سینمای ایران اگر بخواهد قصه بگوید با توجه به شرایط ویژه‌ای که در منطقه از نظر سیاسی و منطقه‌ای دارد باید به سمت موضوعات امنیتی برود و فضای امنیتی و ماموریت‌های خود را به تصویر بکشد. در این صورت فیلم‌هایی ساخته خواهد شد که ساختار سریالی هم دارند و می‌توانند تکرار شوند، حتی فکر می‌کنم توان ساخت سریال‌های امنیتی از این دست در کشور ما بیش از کشورهای دیگر است. از سوی دیگر به دلیل عطش شناخت قهرمان در سینما و داستان‌گویی است که فیلم‌های قهرمان‌محور زیادی در سینمای جهان تولید می‌شود؛ این موضوع در ایران دوچندان است، زیرا هم عطش داستان‌خواهی از طرف مخاطب وجود دارد و هم زوایای پنهان بحث‌های امنیتی در کشور ما آنقدر جذاب و پیچیده است که می‌توان فیلم‌های زیادی در این حوزه ساخت.