محمدتقی فهیم، منتقد پیشکسوت سینما در گفت‌وگو با تسنیم، در ارتباط با تصویر مهاجرت در سینمای ایران به نکات جالبی اشاره کرده است که یکی از مهم‌ترین آنها درونمایه وطن‌فروشانه اغلب فیلم‌های ساخته شده با این رویکرد در داخل کشور است. او با اشاره به فیلم‌هایی مثل «مرد آفتابی» که نگاهی درست به مسأله مهاجرت دارد به جریان سینمای جشنواره‌ای و تاثیر آن بر فیلم‌های ساخته شده با موضوع مهاجرت پرداخته است: «طی این سال‌ها سینمایی در حال رشد کردن است که از آن با عنوان سینمای جشنواره‌ای و هنری و شبه‌روشنفکری یاد می‌شود که در آن مساله مهاجرت پیرو جریانات حاکم بر جهان است. فیلم‌هایی که در آن مبدأ را جهنم نشان می‌دهند و مقصد را بهشت. این نگاه در سینمای روشنفکری ما رشد می‌کند نه در سینمای بدنه و گلخانه‌ای ما که فارابی در دهه‌های 60 و 70 به آن جهت می‌داد. این دست از آثار فیلم‌هایی است که از آن به فیلم‌های وطن‌فروشانه یاد می‌کنیم، چرا که به طور مشخص آنان فیلم‌هایی را نشان می‌دهند که در آن ایران جای زندگی نیست. این نگرش چیزی است که رسما آمریکا و جشنواره‌های غربی از ما می‌خواهند و قبل از برپایی جشنواره‌ها موضوعات خودشان را در محافل شخصی خودشان بیان و این خط را حاکم می‌کنند. برای همین فیلمساز دچار نگاه اگزوتیک می‌شود و به‌جای اینکه به مهاجرت نگاه بومی و درستی داشته باشد نگاه مطلوب و دلخواه مدیران جشنواره را دارد. البته این خط‌دهی به طور علنی و خیلی مستقیم نخواهد بود بلکه به نوعی در گفتمان و مراودات خود برخورد می‌کنند که فیلمساز می‌فهمد که چه فیلمی از او می‌خواهند».