تغییر تابعیت یکی دیگر از اعضای خانواده تکواندو که سال‌ها برای این رشته افتخارآفرینی کرده بود، زنگ هشدار را برای مسؤولان فدراسیون به صدا درآورد که مراقب نفرات بعدی باشند. مهدی خدابخشی که روزگای به «ویرانگر» در تکواندوی دنیا معروف بود و مدال‌های باارزشی برای ایران در میادین بین‌المللی کسب می‌کرد، به دلیل ازدواج با یک ملی‌پوش مسلمان و سابق تکواندوی اهل صربستان که مدتی است در عرصه رسانه فعالیت می‌کند، تغییر تابعیت داده و با زندگی در این کشور، رشته مورد علاقه خود را نیز در صربستان ادامه خواهد داد. به عبارت ساده‌تر، تکواندوکاری که پدرش از داوران و مربیان برجسته تکواندوی ایران است و برای او هزینه زیادی از بیت‌المال در جهت رشد، ارتقا و کسب افتخار صرف شده، از این پس با نام کشوری دیگر روی «شیاپچانگ» رفته و احتمالا مدال و افتخار کسب کند. این موضوع از 2 جنبه قابل بحث و بررسی است.

کاری به مشکلات گذشته وی با فدراسیون و سرمربی وقت تیم‌ملی (مهدی بی‌باک) نداریم ولی آیا فدراسیون و به قولی سازمان عریض و طویل تیم‌های ملی نمی‌توانست راهی برای حفظ این استعداد تکواندو و استعدادهای دیگری که جسته و گریخته خبر خروج آنها شنیده می‌شود، طراحی و اجرا کند؟ اصولا سازمانی که رئیسش دائم در حال سفر با تیم‌ملی است و برای شبکه مورد علاقه خود گزارش تهیه می‌کند، چه برنامه‌ای در این بخش می‌تواند داشته باشد؟ زمانی که خدابخشی به دلیل آسیب‌دیدگی حضور در مسابقات انتخابی را از دست داد، آیا فدراسیون و سازمان تیم‌های ملی برای رفع آسیب او و بازگشتش به اردو برنامه‌ای داشت؟ از همان زمان بحث رفتن خدابخشی مطرح بود و متاسفانه بی‌تفاوت از کنار آن گذشتند. شاید برای نخستین‌بار بود که روابط عمومی یک فدراسیون ورزشی با انتشار خبر و گفت‌وگوی یک ورزشکار به تغییر تابعیت او مشروعیت می‌داد! ولی آیا  نوع برخورد می‌تواند قصور فدراسیون در نادیده گرفتن و از دست رفتن سرمایه‌های این مرز و بوم را پوشش دهد؟ این درست که خدابخشی ازدواج کرده و محل زندگی خود را تغییر داده ولی برای آینده چه برنامه‌ای خواهیم داشت؟ اگر خدابخشی هم مانند میلاد بیگی در میادین مختلف درخشید و مدال کسب کرد، باز هم باید گفت ‌ای‌کاش او را حفظ می‌کردیم و...؟ مسؤولان فدراسیون در جریان هستند که ممکن است باز هم شاهد چنین اتفاقاتی در تیم‌ملی باشیم و به نوعی باید پرسید نفر بعدی لیست خروجی کیست؟ به هر حال تکواندوی ایران پتانسیل بالایی از نیروی انسانی مستعد و با کیفیت دارد که اگر سازمان به‌اصطلاح تیم‌های ‌ملی برای آنها برنامه نداشته باشد، شک نکنید موج خروج تکواندوکاران از ایران که طی سال‌های گذشته شیب اندکی داشته، شدت خواهد گرفت. فدراسیون تکواندو می‌تواند با یک برنامه‌ریزی اصولی و منطقی نه‌تنها برای تکواندوکاران مستعد، بلکه برای مربیان کارآزموده و تاثیرگذار که تعدادشان هم کم نیست برنامه داشته باشد. امید می‌رود چالش‌هایی از این دست از سوی مسؤولان فدراسیون جدی گرفته شود تا باز هم شاهد خروجی دیگری نباشیم و استعدادهای ورزشی زیر پرچم مقدس کشورمان افتخارآفرین باشند.