در لیست جدید ایران دوباره اثری از نام علیرضا جهانبخش و سعید عزت‌اللهی دیده نمی‌شود. این دو بازیکن همچنان در تفکرات ویلموتس جایی ندارند و به نظر می‌رسد تا زمانی که بازی نکنند در لیست تیم‌ملی قرار نمی‌گیرند. طبیعی است که وقتی سعید و علیرضا نیمکت‌نشین باشند شانس دعوت نداشته باشند ولی آیا این سیاست در حال حاضر سیاست درستی است؟ عزت‌اللهی در 5 سال گذشته جزو بهترین بازیکنان تیم‌ملی بوده است. جهانبخش اما توقعات را برآورده نکرده است. او هر زمان به زمین رفته تلاش کرده تا بازی خوبی انجام دهد ولی گاهی وقت‌ها بازی‌اش گرفته و گاهی وقت‌ها هم نگرفته. سعید و علیرضا در حال حاضر در تیم باشگاهی خود نیمکت‌نشین هستند و از نظر روحی شرایط خوبی ندارند. امید آنها این بود که به اردوی ایران دعوت شوند و بتوانند حداقل از این فرصت برای بازی کردن استفاده کنند.

اگر کی‌روش بود قطعا نام هر دو بازیکن را در لیست قرار می‌داد چون بارها و بارها چنین کاری را کرد. او اعتقاد داشت وقتی بازیکنی برچسب ملی به او می‌خورد نیاز به مراقبت دارد. منتها سیاست ویلموتس دقیقا عکس کی‌روش است. مثلا او بازیکنان مصدوم را به هیچ‌وجه به کمپ تیم‌ملی دعوت نمی‌کند، این در حالی است که کارلوس اعتقاد داشت اتفاقا بازیکن ملی‌پوش مصدوم باید به پک برود و اصل مراحل درمان خود را زیر نظر او و کادر پزشکی ایران انجام دهد. یکی از دلایلی که بازیکنان ایران با جان و دل و تمام وجود برای کی‌روش بازی می‌کردند همین مسأله بود. خود بازیکنان بارها گفتند حتی وقتی نیمکت‌نشین هستند یا مصدوم، کی‌روش آنها را دعوت می‌کند و این نشان می‌دهد به آنها باور دارد. این جو فعلا در تیم‌ملی وجود ندارد و بازیکنان می‌گویند ویلموتس به اندازه کی‌روش مراقب‌شان نیست و با هر نیمکت‌نشینی ممکن است تیم‌ملی را از دست دهند. آیا این سیاست درست است یا غلط؟ بی شک هر یک از طرفداران فوتبال نظر خود را در این باره دارند. 

 

* افول یک ستاره

زمان زیادی از روزهایی نمی‌گذرد که علیرضا جهانبخش مایه فخر و مباهات فوتبال ایران بود. درخشش فوق‌العاده او در لیگ هلند که منجر به آقای گلی وی شد، زمینه را برای انتقالی بزرگ فراهم کرد. جهانبخش که در اوج جوانی تجربه بازی در جام‌جهانی 2014 را تجربه کرده بود، حالا با پیشنهادی جذاب از لیگ برتر انگلیس مواجه شده بود؛ پیشنهادی که نه گفتن به آن تقریبا غیرممکن بود و در نهایت علیرضا را راهی برایتون کرد. اوضاع در برایتون چندان بد نبود. جهانبخش کم‌کم به ترکیب اصلی تیم اضافه شد و به‌رغم اینکه نتوانسته بود درخشش زمان حضورش در آلکمار را تکرار کند، با این حال اعتماد مربی را پشت خود داشت و توانست بازی‌های زیادی را در ترکیب تیمش به میدان برود و حضور مقابل بزرگان لیگ جزیره را تجربه کند. در فصل جدید اما اوضاع برای جهانبخش اصلا خوب پیش نرفت. سرمربی جدید برایتون گویا چندان به بازی ستاره ایرانی اعتقاد نداشت. جهانبخش که از مهره‌های اصلی تیم کی‌روش در جام‌جهانی 2018 بود، در تفکرات سرمربی تیم باشگاهی‌اش جایگاه چندانی نداشت و حتی قرار گرفتن در لیست 18 نفره برایتون هم برای او به حسرت تبدیل شده بود؛ اتفاقی که در نهایت تیم‌ملی را هم از او گرفت. بازی نکردن با لباس برایتون بهترین بهانه برای مارک ویلموتس بود که نام علیرضا جهانبخش را در فهرست خود ننویسد. ویلموتس در اردوی قبلی تیم‌ملی برای 2 دیدار مقابل کامبوج و بحرین هم جهانبخش را دعوت نکرد و حالا برای دیدار حساس برابر عراق باز هم روی نام یکی از سرشناس‌ترین بازیکنان تیم‌ملی فوتبال ایران قلم قرمز کشیده است.

 

* راه‌حل چیست؟

در اینکه جهانبخش یکی از برترین استعدادها و ستاره‌های فوتبال ایران است، تردیدی نیست. او صرفا به فضا و فرصت برای نشان دادن توانایی‌های بالای خود احتیاج دارد. درست مثل فرصتی که در هلند برای او فراهم بود و در انگلیس فراهم نیست. درست مثل حالتی که سردار آزمون در زنیت سن‌پترزبورگ دارد و هر هفته با حضور در ترکیب آبی‌پوشان روسیه، کیفیت خود را بخوبی نشان می‌دهد. این حالت برای ایرانی‌های شارلوا مثل کاوه رضایی و علی قلی‌زاده هم تا حدود زیادی فراهم است و به نظر علیرضا جهانبخش هم باید فکر چنین راه‌حلی باشد. شاید ترک برایتون در ژانویه و انتخاب تیمی که فرصت بیشتری به او برای بازی بدهد، راه‌حلی مناسب برای جلوگیری از خاموش شدن یک ستاره باشد.