* محمد قادری: از سال ۲۰۰۳ میلادی (زمان اشغال عراق توسط آمریکا) تاکنون، اصلی‌ترین هدف بازیگران مداخله‌گر غربی در عراق، «خلق بحران‌های مزمن» در این کشور بوده؛ چه، واشنگتن و متحدان غربی و منطقه‌ای آن معتقدند در سایه یک «عراق ناامن» می‌توانند حضور و مداخله خود در این کشور را توجیه کنند. از این رو مقامات کاخ سفید طی ۱۶ سال اخیر از هیچ‌گونه اقدامی در راستای ایجاد موج ناامنی در عراق دریغ نکرده‌اند؛ از تاسیس و راه‌اندازی داعش و گروه‌های تکفیری گرفته تا موج‌سواری بر اعتراضات و مطالبات بر حق مردمی. در همین راستا؛ تحولات عراق را از چند زاویه می‌توان مورد تحلیل و بررسی قرار داد که محور اصلی همه این موارد نقش موثر شخص «عادل عبدالمهدی» در راهبری شرایط حساس عراق پس از داعش است.

الف- موفقیت دولت «عادل عبدالمهدی» در برگزاری مراسم عظیم و بی‌نظیر اربعین، نشان‌دهنده توانمندی مدیریتی و اقتدار امنیتی حکومت عراق بود.

ب- در این میان رفتار محکم و حاکی از فهم دقیق و درست منافع ملی از سوی عبدالمهدی با آمریکایی‌ها بود که نمونه بارز آن، هم در ماجرای بازگشایی گذرگاه استراتژیک «قائم- بوکمال» رخ داد و او با وجود مخالفت شدید سفیر آمریکا این پروژه را به سرانجام رساند، هم در ماجرای به رسمیت شناختن «حشدالشعبی» رقم خورد و هم در سفر او به چین و روسیه و عقد قراردادهای بزرگ با این دو کشور بر خلاف میل کاخ سفید، رخ نمایاند. 

پ- پیگیری تاکیدات مرجعیت عالی عراق مبنی بر «حفظ حقوق و امنیت معترضان» و «لزوم توجه به مطالبات عمومی» به عنوان یک «راهبرد عملیاتی» برای عبور از شرایط فعلی مبنای اصلی فعالیت‌های دولت عراق در این مقطع زمانی بود که عبدالمهدی تماما با تاکید بر این رویکرد، اجازه ایجاد شکاف بین مردم، مرجعیت و حاکمیت را از بدخواهان سلب کرد. به عبارت بهتر؛ دولت عراق در حال حرکت در همان مسیر و نقشه راهی است که مرجعیت عراق بر آن تاکید کرده و در این مسیر استوار است.

ت- اگرچه برخی احزاب و گروه‌های عراقی سعی داشتند با در دست گرفتن نبض اعتراضات، از وضعیت به وجود آمده در این کشور به سود اهداف و اغراض سیاسی خود سوءاستفاده کنند اما بر صاحبان فکر و اهالی سیاست در عراق مسجل بود که با توجه به ویژگی‌های شخصیتی عادل عبدالمهدی به عنوان سیاستمداری پاکدست، بدون وابستگی حزبی، باتجربه و سختکوش و اهل تعامل و مدارا، در حال حاضر گزینه‌ای بهتر از او برای حضور در راس معادلات سیاسی و اجرایی این کشور وجود ندارد.

ث- نکته حائز اهمیت اینکه با وجود تاکید مرجعیت دینی عراق و دولت این کشور بر «حق تظاهرات مسالمت‌آمیز مردم» و «لزوم تامین خواسته‌های مشروع آنها»، همچنان جریان‌های خارجی به رهبری آمریکا و حتی برخی جریان‌های داخلی عراق درصدد «ایجاد فضای خشونت‌آمیز» در عراق و استمرار آن هستند که این موضوع، مورد توجه تحلیلگران و رسانه‌های منطقه نیز قرار گرفته است.

بر این اساس، نوع رفتار جریان ضدمقاومت که با هدف سرنگونی دولت و شخص عادل عبدالمهدی رقم خورد، حکایت از برنامه منسجم آنان برای بازگشت موثر به معادلات سیاسی عراق دارد. از سوی دیگر؛ نوع پوشش اعتراضات عراق توسط رسانه‌های غربی و منطقه‌ای وابسته به سعودی و فعالیت‌های مخربی که در فضای مجازی با محوریت مرکز اعتدال عربستان در حال پیگیری است، نشان می‌دهد دولت آمریکا بار دیگر در توافقی نانوشته با صاحبان شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ای، درصدد اجرای طرح‌های رنگی و اعمال فشارهای تبلیغاتی سنگین بر دولت عراق و ایجاد دور جدیدی از ناامنی‌ها در این کشور است.

این موضوع و ده‌ها مورد مشابه دیگر، ضرورت هشیاری ملت عراق در قبال فتنه‌انگیزی برخی کشورهای منطقه و البته فرامنطقه‌ای که سال‌ها با تامین و تجهیز گروه‌های تروریستی، عراق را ناامن کردند و باعث کشته شدن ده‌ها هزار نفر از مردم این کشور شدند را صدچندان می‌کند.

 

* سردبیر روزنامه انگلیسی‌زبان تهران‌تایمز