در شرایطی که تحریم‌های یکطرفه و ظالمانه آمریکا بیشترین فشار را روی فوتبال ایران در چند سال اخیر وارد کرده و فیفا می‌توانست با راهکارهای خودش براحتی بسیاری از این مشکلات را حل کند، متاسفانه رئیس این نهاد بی‌توجه به همه این ظلم‌ها اکنون همه تلاشش را معطوف به آن کرده که بازی‌های لیگ ایران با حضور بانوان انجام شود؛ موضوعی که فدراسیون روی آن نظر مثبت دارد اما به شرط تکمیل همه زیرساخت‌ها و ضمانت‌های امنیتی لازم برای اجرای بدون دغدغه این امر. اما اصرار بیش از اندازه اینفانتینو و سفرهای پرتعدادش به تهران این شائبه را ایجاد کرده که گویا رئیس فیفا تنها ماموریتش حضور بانوان ایرانی در ورزشگاه‌هاست؛ بی‌توجه به این امر مهم که به‌خاطر تحریم‌ها میلیون‌ها دلار حق فوتبال ما در همان سازمان متبوع اینفانتینو بلوکه شده و رئیس فیفا هیچ تلاشی برای حل این مشکل دست‌کم تا امروز انجام نداده است. او گویی به دنبال یک نمایش است تا به همه جهان ثابت کند تنها مشکل فیفا عدم حضور زنان ایرانی در ورزشگاه‌هاست؛ نمایشی که بسیاری از ناظران آن را صرفا سیاسی و مشکوک خوانده‌اند. اما سوال مهم این است که چرا رابطه ایران و فیفا یکطرفه است؟ چطور فیفا در داخلی‌ترین موارد فدراسیون ایران حق دخالت به خودش می‌دهد اما در مقابل، هیچ کمکی در ظاهر به حل مشکلات مالی فوتبال ما نمی‌کند؟ آیا می‌شود باور کرد اینفانتینو توان حل مشکلات کاغذبازی اداری در انتقال پول‌های بلوکه‌ ایران را ندارد؟ 

جیانی اینفانتینو برخلاف سپ بلاتر ارتباط بسیار نزدیکی با کشورهای عضو دارد و بیش از رئیس پیشین فیفا به کشورهای مختلف سفر و با سران عالی‌رتبه کشورها برای اخذ امتیازات بیشتر مذاکره می‌کند اما سهم ایران از این رابطه یکطرفه چیست؟ جیانی اینفانتینو با استناد به اساسنامه فدراسیون جهانی درباره مسائل مختلفی از قبیل رفع تبعیض نژادی و جنسیتی، مبارزه با فساد و منع دخالت‌های سیاسی در فوتبال و... توانسته اقدامات مطلوبی در چند سال گذشته در عرصه جهانی فوتبال انجام دهد که نتایج برخی از این اقدامات در فوتبال ایران و سایر کشورها مشهود بوده است. اینفانتینو از زمان تکیه زدن بر صندلی ریاست فدراسیون جهانی فوتبال، چندین بار به ایران سفر کرده و اکنون در تدارک سفر دیگری به ایران است تا اهداف خود را در کشورمان دنبال کند. رابطه‌ نزدیک او با فدراسیون فوتبال می‌تواند برای کشوری مانند ایران که از لابی قدرتمندی در فوتبال آسیا برخوردار نیست و به علت تحریم‌های آمریکا از حیث مسائل مالی در مضیقه است اتفاق خوشایندی باشد اما این روزها رابطه فیفا و فدراسیون فوتبال ایران مانند اتوبان یکطرفه‌ای است که خیر و برکاتش برای فوتبال ایران عملا «هیچ» بوده است. در سالیان گذشته، تحریم‌های اقتصادی آمریکا فشار مالی شدیدی بر فوتبال ایران وارد کرده و موجب انباشت بدهی سنگین تیم‌های باشگاهی و حتی فدراسیون فوتبال ایران به افراد حقیقی و حقوقی شده که به‌واسطه برخی از همین مشکلات و نبود مراودات مالی، کار به کسر امتیاز و جریمه‌های سنگین برخی تیم‌های باشگاهی کشیده است. دور جدید تحریم‌های سیاسی آمریکا علیه ایران که تقریبا با دوره ریاست اینفانتینو همراه بوده و موجب افزایش بدهی و فشار مالی بر تیم‌های باشگاهی و ملی ایران شده، همچنان و به‌رغم درخواست‌های مکرر بدون هیچ راه‌حلی در بن‌بست درخواست‌ها پشت در فیفا مانده و راه به جایی نبرده است. حتی رایزنی‌های سران فوتبال ایران با روسای فدراسیون جهانی فوتبال، برای حل و فصل این موضوع و جلوگیری از تداوم دخالت خصمانه آمریکا علیه ایران در فوتبال تاکنون بی‌اثر بوده که به نظر می‌رسد بخش زیادی از این موضوع به رابطه یکطرفه فیفا با فدراسیون فوتبال ایران مربوط است. معتقدیم همان‌طور که اینفانتینو بر اجرای درست قوانین فیفا در همه کشورها با هر شاخصه فرهنگی و اجتماعی تاکید دارد و خواستار جدایی فوتبال از سیاست است، باید در مراوداتش با کشورهای عضو از هرگونه دخالت سیاسی خودداری کند. سکوت اجرایی این نهاد بین‌المللی در برابر عدم پرداخت مطالبات مالی فوتبال ایران از فیفا که در یک بازی سیاسی بر گرده فوتبال ایران بار شده و گرهی بزرگ در راه رشد و توسعه آن ایجاد کرده، چالشی است که نیازمند بازتعریف در این چرخه مراودات دوطرفه بین‌المللی است. شاید ایراد از سران فوتبال ایران هم باشد که نتوانسته‌اند خوب مذاکره کنند و در این مسیر چالشی و دوطرفه نیازهای اولیه خود را بدرستی تبیین و درخواست کنند اما آنچه روشن است این است که طبق اساسنامه فیفا، تبعیض قائل شدن به هر شکلی علیه هر کشوری در فوتبال ممنوع است و فیفا همواره تمام نهادها و مقامات رسمی کشورها را به اجرای درست اساسنامه‌، تصمیمات، مجموعه مقررات اخلاقی و فوتبالی‌اش وادار می‌کند. طبق اصول اولیه اساسنامه فیفا- که اجرا نشدن آنها مجازات به همراه دارد- عدم دخالت سیاست در فوتبال اصلی محرز و مسلم است، اکنون پرسش این است که چگونه فیفا متاثر از سیاست‌های آمریکا، فوتبال ایران را در انزوای مالی قرار داده و آنچه را که حق این فوتبال است، پرداخت نمی‌کند؟ امید است فدراسیون فوتبال ایران که این روزها مورد توجه فیفا قرار گرفته، با در پیش گرفتن سیاستی هدفمند، بتواند از حق خود دفاع و با مذاکره بهتر، اصل رابطه دوطرفه را در مراوداتش با فیفا مورد تاکید قرار دهد تا جلوی متضرر شدن بیش از پیش فوتبال ایران از دخالت سیاست در فوتبال را بگیرد.