گروه ورزش: باخت به عراق وضعیت پیچیده ای را برای صعود تیم ملی خلق کرده، نه مسلما حذف شده ایم نه مطلقا صعود می کنیم. ایران در 3 بازی از 4 بازی باقیمانده میزبان است و شانس خوبی برای جبران امتیازهای از دست داده دارد. در این مرحله از انتخابی جام‌جهانی 8 تیم سرگروه به علاوه 4 تیم برتر دوم به مرحله بعدی صعود می‌کنند. ایران با 6 امتیاز از 4 مسابقه، شرایط خطرناکی را تجربه می‌کند. در حال حاضر عراق با 10 امتیاز با فاصله‌ای 4 امتیازی نسبت به ایران صدرنشین گروه C است. البته در دور برگشت ایران با عراق یک بازی در ورزشگاه آزادی دارد که در آن مسابقه می‌تواند این فاصله را به یک امتیاز کاهش دهد. همچنین عراق یک مسابقه هم با هنگ‌کنگ دارد؛ تیمی که در بازی آخر نشان داد در خانه به سختی امتیاز از دست می‌دهد و اگر بحرینی‌ها را متوقف نمی‌کردند، کار برای ایران از این هم سخت‌تر می‌شد. ضمن اینکه عراق و بحرین سه‌شنبه هفته جاری در زمین عراق یک مسابقه رو در رو با یکدیگر دارند که نتیجه آن مسابقه در صعود ایران تاثیر ویژه‌ای دارد. در صورتی که بحرین موفق به شکست عراق شود، با توجه به بازی‌های نسبتا ساده ایران و 3 میزبانی در 4 مسابقه باقیمانده و همچنین میزبانی از عراق در ورزشگاه آزادی، راه صعود خیلی هموار و در دسترس می‌شود اما در صورتی که عراق، بحرین را ببرد، فاصله‌ای 7 امتیازی با ایران پیدا می‌کند و آنگاه شاگردان ویلموتس باید برای دومی بجنگند، چرا که 4 تیم برتر دوم هم به مرحله بعدی صعود می‌کنند. در گروه A چین و فیلیپین با 7 امتیاز پایین‌تر از سوریه 12 امتیازی برای دومی می‌جنگند. در گروه B فاصله کم است و در 3 مسابقه‌ای که تیم‌ها برگزار کردند، استرالیا 9 و اردن 7 امتیازی‌اند. در گروه D عربستان 8، ازبکستان 6 و فلسطین 5 امتیاز دارند. در گروه E که می‌تواند برای ایران سرنوشت‌ساز باشد، قطر 10 امتیازی است و عمان 6 امتیاز دارد. این گروه از آن جهت برای ایران مهم است که در صورت دوم شدن قطر (میزبان جام‌جهانی 2022) 5 تیم دوم به جای 4 تیم به مرحله بعدی می‌روند. در این گروه عمان یک بازی عقب افتاده با بنگلادش دارد و در صورت پیروزی می‌تواند به یک امتیازی قطر برسد تا صدرنشینی قطری‌ها را تهدید کند. در گروه F ژاپن 12 و قرقیزستان و تاجیکستان 6 امتیازی هستند. ویتنام 10 و تایلند 7 امتیازی هم بالانشینان گروه G هستند. کره‌جنوبی 8 و لبنان و کره‌شمالی 7 امتیازی هم برای اول و دوم شدن در گروه H رقابت می‌کنند. در بین تیم‌هایی که مانند ایران 4 بازی برگزار کردند فقط مالدیو، گوام، نپال، هنگ‌کنگ، کامبوج، سنگاپور، افغانستان، هند، مغولستان، میانمار، اندونزی و سریلانکا امتیاز کمتری از ایران کسب کرده‌اند و سایر تیم‌ها مانند ایران برای اول و دوم شدن در گروه شانس دارند.

 

* گذشته ای که زود بر باد رفت 

از لحظه‌ اتمام بازی ایران و عراق که با شکست 2 بر یک ملی‌پوشان کشورمان همراه شد، یکبار دیگر بحث میان مخالفان و موافقان حضور کارلوس کی‌روش در فوتبال ایران بالا گرفته است. موافقان مرد پرتغالی معتقدند فدراسیون فوتبال با اقدام نادرست و غلط خود با عدم تمدید قرارداد کارلوس کی‌روش به فوتبال ایران ظلم کرده و دوباره باعث شده فوتبال ما به دوران بیم و امید و ترس از حذف شدن با نتایج ناامید‌کننده بازگردد در حالی ‌که با کی‌روش خیال‌مان از صعود و موفقیت در سطح چنین مسابقاتی آسوده بود. مخالفان کی‌روش هم معتقدند نباید به بهانه‌ دفاع از کی‌روش زمینه‌ حمله به مارک ویلموتس فراهم شود و این مربی انگیزه‌ خود را از دست بدهد. چون هنوز او به صورت جدی نتوانسته شناخت زیادی از فوتبال ایران پیدا کند پس نیاز است درباره کسب این نتایج با صبر و شکیبایی بیشتری برخورد شود حتی‌ اگر پذیرش 2 باخت پیاپی از 2 تیم عربی، کار را برای صعود به دور بعد انتخابی جام‌جهانی و جام ملت‌های آسیا سخت کرده باشد چون فوتبال ایران همیشه توانایی عبور از این شرایط سخت را داشته است. نظر هر 2 گروه قابل احترام است اما متأسفانه هستند دوستانی که وقتی اسم کی‌روش می‌آید آشفته‌خاطر می‌شوند و به زمین و زمان ناسزا می‌گویند. نام بردن از مربی‌ای که فوتبال ما با او دوران خوبی را پشت سر گذاشته ایرادی ندارد، درست است که با کی‌روش به جامی نرسیدیم و دست‌مان از لمس جام قهرمانی در در 2 دوره جام ملت‌های آسیا در استرالیا و امارات کوتاه ماند اما در مقابل این نتیجه تیم‌ملی فوتبال ایران با هدایت کارلوس کی‌روش 2 بار بدون کمترین دغدغه و مشکل به جام‌جهانی صعود کرد که صعود به جام‌جهانی روسیه به عنوان یکی از تیم‌های نخستین خود افتخار بزرگی است که اندیشه‌های کی‌روش نصیب‌مان کرد. وقتی با کی‌روش به جام‌جهانی روسیه صعود کردیم و در آن گروه سخت و عجیب قرار گرفتیم برخی رسانه‌ها از صعود به دور بعد دم می‌زدند و در بیان این مطلب اتفاقا خیلی جدی بودند. اگر در لحظات پایانی بازی با پرتغال مهدی طارمی فقط کمی دقت را چاشنی ضربه خود به سمت دروازه‌ پرتغال کرده بود، تیم‌ملی فوتبال ایران به دور دوم مسابقات جام‌جهانی روسیه صعود کرده بود. آیا غیر از این بود که این جسارت و شجاعت و بازی کردن برابر قدرت‌های بزرگ جهان فوتبال حاصل روحیه‌ای بود که کی‌روش به بازیکنان ما داده بود؟ چرا ما خیلی زود از سودای صعود به دور دوم جام‌جهانی با کی‌روش به وضعیت نابسامان امروز دچار شده‌ایم تا دوباره دست به دعا شویم و منتظر بمانیم بحرین، عراق را متوقف کند و ما با اما و اگرهای همیشگی شانس دومی در گروه را داشته باشیم تا در همین قدم اول از صعود به جام‌جهانی باز نمانیم. به هرحال کی‌روش برای فوتبال ایران یک فرصت استثنایی بود که شانس یار فوتبال ما بود که 8 سال ملی‌پوشان ما با او حشر و نشر داشتند. حتی نوع رفتاری که باعث‌شده برخی رسانه‌ها و مطبوعات از کی‌روش دلخور باشند مقصر اصلی این نوع رفتار هم مدیران فدراسیون فوتبال و ورزش کشور بودند که توانایی و پرستیژ اداره‌ کردن مربی‌ای چون کارلوس کی‌روش را نداشتند و با فرافکنی و وارونه جلوه دادن واقعیات مجبور بودند قضیه را جوری دیگر جلوه دهند. در غیر این صورت برای کی‌روش اولویت اول و آخر همیشه تامین منافع تیم‌ملی بود. واقع‌بین باشیم و با مته به خشخاش گذاشتن الکی تیم‌ملی را به حاشیه نبریم. امکان بازگشت کی‌روش به فوتبال ما حداقل در کوتاه مدت وجود ندارد پس لازم نیست دوستان با ترش‌رویی و عصبانیت خواهان حذف نام کی‌روش از واژگان فوتبال ایران باشند و موافقان کی‌روش را متوهم و غیرقابل تحمل معرفی کنند. کی‌روش یک حقیقت است همچنان که برانکو ایوانکوویچ هست، همچنان که ویلموتس و استراماچونی و گابریل کالدرون خواهند بود. حال برخی حقایق شیرین و برخی دیگر تلخ و ناخوشایندند.