* جزئیاتی که به آن بی‌توجهی شد

باید کمی محترمانه درباره نفت نوشت و به گونه‌ای قضاوت نکرد که گویی یک تیم ته جدولی و دست و پا بسته از سد شاگردان کالدرون گذشته است. نفت مسجد سلیمان به همراه سپاهان تنها تیم‌هایی هستند که 11 هفته باخت را ندیده‌اند. آنها پیش‌تر از این در جام حذفی موفق به حذف شهرخودرو در مشهد  شدند. پس هیچ اتفاق و شگفتی بزرگی در کار نبوده است. نفت تیمی است که سخت گل می‌خورد و در ضدحملات و ضربات ایستگاهی برنامه منسجم برای گل زدن دارد. این فرمول ساده مهدی تارتار است که از تیم او یک حریف محترم و با صلابت برای رقبا ساخته است. اما وقتی از پرسپولیس صحبت می‌کنیم یعنی تیمی که 3 دوره متوالی قهرمان لیگ برتر شده، طبیعتا باید این باخت را با احترام به نفت، شوک‌آور برای هواداران این تیم دانست. نفتی‌ها فصل قبل هم به تیم برانکو نباختند اما اینکه پا به آوردگاه آزادی بگذارند و ببرند، موضوع دیگر کاملا متفاوت می‌شود. کالدرون و بازیکنان همگی کلمه بدشانسی را به زبان آوردند. طبق آمار، قرمزها 19 بار به سمت دروازه سوشا مکانی ضربه زدند که 7 تای آنها در چارچوب بود اما نفت که تنها 7 ضربه به سوی دروازه بیرانوند زده بود، تنها یک بار در چارچوب زد و آن همان تک گل بازی بود. پس در اینجا باید توجه کرد کدام جزئیات بود که کالدرون به آنها بی‌توجهی کرده است. اگر از موقعیت‌سوزی‌های عجیب ترابی، علیپور و همچنین مهدی عبدی در این بازی بگذریم، می‌رسیم به جزئیاتی که کمتر کسی به آن توجه کرده بود. آیا کالدرون و تیم آنالیزش خبر داشتند که نفت تا قبل از این بازی با 5 گل با ضربه سر یکی از بهترین آمارهای لیگ را تا امروز به اسم خود ثبت کرده بود؟ آنها ششمین گل را هم با ضربه سر زدند تا حالا رکورددار این نوع گلزنی در لیگ نوزدهم باشند. آیا اگر کالدرون این را می‌دانست اما باز هم غافلگیر می‌شد، باز هم اسمش بدشانسی است؟

 

* تور ماهیگیری بزرگ‌تر یعنی شانس بیشتر

یک سال قبل در اواسط لیگ هجدهم، برانکو در صحبت‌هایی خارج از مصاحبه با یکی از خبرنگاران به موضوع جالبی اشاره کرد. وقتی از او پرسیده شد چرا تا قبل از حضورش، پرسپولیس 9 فصل رنگ جام را ندیده بود اما حالا در آستانه کسب سومین جام متوالی است، خیلی ساده فقط به یک موضوع اشاره کرد؛ من به جزئیات بها می‌دهم و تیمم را روی همین اصل می‌سازم، بعدش دیگر همه چیز بستگی به شرایط موجود و تلاش بازیکنانم دارد. این حرف زمانی گفته شد که بعضی از جریان‌ها، وزیر ورزش را عامل قهرمانی‌های متوالی پرسپولیس معرفی می‌کردند. حالا برانکو رفته، پرسپولیس نسبت به فصل قبل تقویت شده و هیچ ستاره‌ای را از دست نداده است اما ناباورانه تا هفته یازدهم، 4 بار می‌بازد! پس بدشانسی و این دست از حرف‌ها را باید به کل فراموش کرد. شانس قابل کتمان نیست اما ماهیگیری که تور بزرگ‌ترش را آگاهانه در یک جای خاص از رودخانه که جریان آب سرعت کمتری دارد، پهن می‌کند، طبیعتا بیشتر از همتایش که با تور کوچک‌تر و در جای پرشتاب جریان آب کمین کرده است، ماهی صید می‌کند. برانکو همان صیادی بود که شانس را به خدمت گرفت؛ یک روز با بیرون کردن بازیکنانی که آرامش تیم را می‌گرفتند و روز دیگر با پرداختن به جزئیاتی که دیگران نمی‌دیدند و تصور می‌کردند وزیر در حال قلع و قمع رقبا در خفاست!  

 

* ضعف نادری نمونه دیگری از جزئیات

 دست‌کم تا امروز کالدرون نشان داده برخلاف برانکو، اهمیت چندانی به جزئیات تعیین‌کننده نمی‌دهد. سوال این است؛ مگر می‌شود طی 8 روز، 2 شکست به 2 تیم مختلف تحمیل شود که در هر 2 ناکامی، گل‌های به ثمر رسیده توسط رقبا، حاصل اشتباه یک بازیکن واحد باشد و بعد عنوان شود بدشانسی؟! محمد نادری که به صورت عجیبی مورد علاقه کالدرون است تا جایی که به زور می‌خواهد از او هافبک چپ یا حتی وینگر راست بسازد، ابتدا با پیراهن تیم‌ملی برابر عراق با آن قد و قامت در ضربه کرنر حریف، ضعیف کار می‌کند تا تیم‌ملی با دریافت آن گل شکست بخورد. سپس 8 روز بعد مجددا همان محمد نادری باز هم طی یک کرنر، اشتباه مهلک می‌کند تا بازیکن نفت براحتی و بدون مزاحمت گل برتری تیمش را بزند. اگر کالدرون و ویلموتس این 2 گل را حاصل بدشانسی می‌دانند باید تاسف خورد به حال مخاطبی که اقناع شده است. جزئیات یعنی همین موارد به ظاهر بی‌اهمیت. تیم شما با گلزن‌ترین تیم روی ضربات سر، بازی دارد اما مدافع‌تان اینچنین سهل و آسان هنگام کرنر فقط بازیکن حریف را مشایعت می‌کند.

تا پیش از این کمتر کسی نسبت به ضعف نادری در سر‌زنی یا یارگیری آگاه بود اما حالا همه مربیان و بازیکنان لیگ برتر می‌دانند که این مدافع قد‌بلند نقطه ضعف بزرگی روی این ضربات دارد. به جاگیری، به آسمان برخاستن و ضربه زدن شجاع خلیل‌زاده که در چنین مواردی صورتش را برابر حریف می‌گذارد، توجه کنید تا ببینید مشکل نادری در چنین ضرباتی ریشه در ترس از مصدومیت سر و صورت دارد. او به صورت غریزی از درگیری هوایی با صورت می‌هراسد و این یک هدیه بزرگ برای همه مهاجمانی است که هنگام کرنر، نادری مامور مهارشان است. البته ربط دادن تمام و کمال یک شکست به نادری کمی غیرمنصفانه است. او تنها مقصر دریافت گل بود و دلیل اصلی باخت را باید در جای دیگری جست‌وجو کرد، درست در خط حمله و ضرباتی که به صورت باور نکردنی همه به میانه دروازه نفت نواخته می‌شد؛ درست جایی که سوشا مکانی حضور داشت. سوشا روز فوق‌العاده‌ای را پشت سر گذاشت اما نگاهی به موقعیت‌های پرسپولیس نشان می‌دهد او بیش از آنکه مدیون رفلکس‌هایش باشد، نان جاگیری‌های خوبش را خورد. قرمزها از فاصله چند قدمی، توپ‌ها را درست همان جایی می‌زدند که او ایستاده بود. در مابقی موارد هم ترابی، عبدی و امیری ضربات‌شان جایی در چارچوب نداشت و به راحتی بیرون رفت.     

******

 

دبیر گروه ورزشی*