مهدی طاهرخانی*: وقتی مسرت‌بخش‌ترین خبر ممکن از سوی باشگاهی به هوادارانش مربوط به فسخ قرارداد یک بازیکن خاص باشد، یعنی اتفاقات ناراحت‌کننده‌ای در دل آن باشگاه رخ داده است. اما اگر بشنوید که آن باشگاه، بهترین تیم چند سال اخیر لیگ کشورش بوده و موفق شده علاوه بر نایب‌قهرمانی آسیا، 3 بار متوالی فاتح لیگ برتر شود و همچنین قهرمان آخرین جام حذفی، دایره تعجب‌تان شعاع قطورتری را شامل می‌شود. شاید فقط در سایه مدیریت دولتی فوتبال ایران شاهد چنین سیرک گریه‌داری باشیم! احتمالا چسباندن سیرک به واژه اندوه غیرمنتظره و نامأنوس است اما آنچه در فوتبال ما رخ داده و در آینده هم قطعا نمونه‌های مشابهش را خواهیم دید، به همان اندازه نامأنوس و عجیب است. شبیه به ژانر کمدی سیاه؛ از یک سو باید خندید اما هنوز میمیک صورت، زاویه لبخند را تشکیل نداده که ناگهان سیستم عصبی از مغز دستور شوک را می‌گیرد. همه این کلمات کنار یکدیگر قطار شد تا مقدمه یک خبر خاص شود؛ روز پنجشنبه باشگاه پرسپولیس خبر خوبی را برای هوادارانش مخابره کرد. خبر چیزی نبود جز فسخ قرارداد با بازیکنی که قرار بود طبق وعده‌اش ماشین گلزنی تیم قهرمان باشد! او همانقدر گلزن از آب درآمد که تیم کالدرون شبیه مجموعه قهرمان! حسن انصاری‌فرد در کسوت فرماندهی فاتح، روز پایانی هفته، خبر فسخ قرارداد جونیور براندائوی برزیلی را روی خروجی سایت باشگاه فرستاد تا کمی از اندوه هواداران تیمش بکاهد. شاید بگویید کدام غم؟ موضوع چندان مهمی نیست اما یک کری ریز بین هواداران سرخابی وجود داشت و آن مربوط به مدت زمانی بود که آبی‌ها در جدول لیگ برتر، در 3 سال و نیم اخیر هرگز بالاتر از رقیب قرمزپوش خود نرفته بودند که سرانجام هفته قبل با شاهکار مشترک کالدرون و گل‌نزنانش میراث خاص برانکو خرد شد. حالا این سرمربی ایتالیایی رقیب است که مغرورانه می‌گوید: عبور از پرسپولیس چندان مهم نیست و هدف غایی ما قهرمانی است؛ یک کنایه شیک و تمیز.

 

* چه کسی این گونی را بر سرشان کشید؟

بازگردیم به موضوع اصلی. جونیور براندائو رفت اما قبل از پرداختن به چگونگی جدایی و مبلغی که به او پرداخت شد، باید بررسی کرد چرا و چگونه چنین گزینه عجیبی که روی حرفه‌ای بودنش هم علامت سوال وجود دارد، پا به ایران گذاشت؟ برای پیدا کردن پاسخ باید سراغ مدیری رفت که عامل حضور این برزیلی در پرسپولیس بود. اما ایرج عرب که مهره خاص و دوست‌داشتنی وزیر ورزش به حساب می‌آید این روزها نه‌تنها هیچ جواب سرراستی به خبرنگاران فوتبالی نمی‌دهد، بلکه در حوزه جدیدش (سرپرست فدراسیون دو و میدانی) هم حرف خاصی نمی‌زند. در مجموع دوست آقای وزیر کلا حرف نمی‌زند و بیشتر اهل عمل است؛ اعمال بزرگ و خطیری مثل فراهم کردن مقدمات و مأخرات خروج برانکو از ایران بدون پرداخت حتی یک ریال به عنوان غرامت به باشگاه. در سایه مدیریت جناب ایشان بود که سرمربی قرمزها در حالی که روی کاغذ و به صورت رسمی باید یک سال دیگر سرمربی پرسپولیس باقی می‌ماند، خیلی راحت و با سوءمدیریت عرب، نه‌تنها هیچ پولی بابت فسخ یک‌طرفه قرارداد نداد که حالا دست پیش را گرفته تا بتواند غرامتی هم بگیرد! اگر عرب از چند مشاور خوب فوتبالی بهره می‌برد و قبل از امضای قرارداد 570 هزار دلاری با جونیور، کمی درباره گذشته این بازیکن تحقیق می‌کرد قطعا می‌فهمید چرا او هیچ گلی را در بلغارستان نزده و کلا از سری «ب» برزیل آمده اروپا تا فقط به صورت قرضی به دیگر تیم‌ها آمد و شد کند. در کارنامه ایرج عرب که 3 روز کامل، هواداران را مقابل ساختمان باشگاه به اعتراض وا داشت اعمال دیگری هم دیده می‌شود که در حوصله این بحث نیست؛ از بازگرداندن فرشاد احمدزاده تقریبا تمام‌شده تا اشتباه حفظ علیپور که به‌راحتی می‌شد در ازای انتقالش750 هزار یورو کسب درآمد کرد. 

 

* عجیب و مسؤولیت‌ناپذیر مثل کالدرون

با وجود اینکه ایرج عرب بنا به فرار از حاشیه فوتبال، ترجیح می‌دهد پاسخگوی هیچ یک از کارهایش نباشد اما افراد حاضر در باشگاه شهادت می‌دهند که اصرار عجیب و تمام‌نشدنی کالدرون موجب بستن این قرارداد شد. سرمربی آرژانتینی قرمزها لیست بلند بالایی را به باشگاه داده بود که به اعتراف خودش، گزینه نهم همین جونیور بود. اما اگر گزینه صدم هم حساب کنیم باز هم او بود که اسم جونیور را نوشت و به مدیریت باشگاه داد. با این وجود، کالدرون هنوز شهامت عذرخواهی بابت این اشتباه را نداشته و در صورتی که روزهای نخست فقط تفاوت فرهنگ، زبان و سن نسبتا کم جونیور را دلیل این نمایش عجیب عنوان می‌کرد، کمی بعدتر که دید زمان هم مشکل فوتبالیست نبودن این گزینه آماتور را حل نکرده، به قیمت کم او اشاره کرد و گفت: با نیم میلیون دلار معلوم است که مهاجم خوب پیدا نمی‌شود! او در صورتی این حرف را به زبان آورد که بازیکنان خارجی متعددی بودند و هستند که با مبلغ بسیار کمتر از این وارد فوتبال ما شدند و درخشیدند؛ از تیام و شیخ دیاباته استقلال بگیرید تا ابراهیم توره و کی‌روش استنلی و خیلی‌های دیگر که رقم اولیه قرارداد همگی آنها یک دوم جونیور بود. کالدرون برخلاف برانکو نشان داده که به هیچ‌وجه پای تصمیماتش نمی‌ایستد و همیشه دنبال قربانی کردن گزینه‌های مختلف است؛ نمونه آخر هم حملات کلامی عجیب به علیپور. او می‌گوید فوتبالیست حرفه‌ای با شنیدن این حجم انتقادات به خودش می‌آید و بهتر می‌شود. البته تا امروز نسخه روان‌درمانی او نه‌تنها جواب نداده که به نظر می‌رسد تا تمام کردن فوتبال علیپور که زمان نه چندان دوری مهم‌ترین گلزن لیگ ایران بود، فاصله چندانی ندارد! بعد از سقوط علیپور، احتمالا نوبت به افت ترابی، امیری و احمد نور می‌رسد و باز هم کالدرون، «شلنگ محبت» را روی بازیکنانش می‌گیرد تا به‌زعم خویشتن با این انتقادات، موتور محرک آنها را روشن کند.

 

* روز آخر زبانش ناگهان باز شد

اما بخش کمدی این جدا شدن، مربوط به صحبت‌های مهاجم برزیلی بود. او در شرایطی که در این مدت، حتی یک ضربه خشک و خالی هم به درون چارچوب رقبا نزد و عوض گلرها بلای جان توپ جمع کن‌های پشت دروازه شده بود، مدعی شد فوتبال ایران بابت از دست دادنش بعدا حسابی پشیمان خواهد شد. اما دل‌مان را نشکست و گفت آن روز دوباره بازمی‌گردد! البته هیچ پیشرفتی هم نکند با این مدیریت شوت و دلالان مشکوک، چندان هم محال نیست!

او در دروغی تاریخی مدعی شد بهترین ترانسفر لیگ 2 برزیل به اروپا در 10 سال اخیر بوده و حتی در ادعایی کاملا کذب گفت در سری آ برزیل بازی کرده است. البته جونیور زمان خوبی را برای بیان این حجم از هجویات انتخاب کرد، چرا که نه‌تنها ایران که بعید است تا آخر عمر دیگر پایش را به خاورمیانه، آسیا و حتی جاهای دیگر جهان جز همان زادگاهش و تا نواحی رود و جنگل آمازون بگذارد! جونیور ادعا کرد بزودی شاهد گلزنی‌هایش در سری آ برزیل خواهیم بود و آن وقت است که منتقدان احساس پشیمانی می‌کنند. او در آخر بابت اینکه تنها حقوق ماهانه از پرسپولیس گرفته منتی را هم بر سر هواداران گذاشت و گفت می‌توانست 60 درصد قراردادش را بگیرد و بعدا فسخ کند. با این وجود باشگاه پرسپولیس اعلام کرد جونیوز در 3 نوبت مبالغ 100 هزار دلار به‌عنوان پیش‌قرارداد، 50 هزار دلار در اولین دریافتی و 102 هزار دلار هنگام فسخ، دریافت کرده است که در مجموع 252 هزار دلار می‌شود. پیش‌تر مبلغ قرارداد او پانصد و اندی هزار دلار اعلام شده بود. یک جمع و تفریق ساده نشان می‌دهد او تقریبا نزدیک به 50 درصد مبلغ قراردادش را گرفته اما می‌گوید قید گرفتن 50 درصد را زده و تنها حقوق ماهانه گرفته است! این بازیکن هرچه در زمینه فوتبال و مستطیل سبز آماتور بود اما نشان داد در لاف‌زنی حرفه‌ای است. البته یک احتمال دیگر وجود دارد که حساب و کتابش هم مثل فوتبال بازی کردنش در سطح محلات خودمان باشد!

هر چه بود جونیور که لقب شایسته « دی‌کارموی دوم» را یدک می‌کشید از ایران رفت اما خودفریبی محض است که تصور کنیم تجربه این کلاهبرداری‌ها توسط دلالان داخلی و خارجی دیگر در فوتبال ما تکرار نمی‌شود. مادامی که در بدنه مدیریت ورزش ما تنها روی حساب دوستی دیرینه با افراد، به آنها پست‌های مهمی مثل مدیریت پرسپولیس داده می‌شود باز هم شاهد چنین گاف‌هایی خواهیم بود. شاید این ارقام در ورزش حرفه‌ای چیزی به حساب نیاید اما مهم‌تر از این دلارهای سوخته، بلایی است که مدیریت اشتباه بر سر تیمی می‌آورد که چندده میلیون هوادار در سطح کشور دارد و چه آسیبی از این بزرگ‌تر و غیر قابل جبران‌تر؟

 

دبیر گروه ورزشی*