محمد حسین‌آبادی: قدیمی‌ها اصطلاحی داشتند که برای رفتارهای متناقض دیگران از آن استفاده می‌کردند: «با دست پس می‌زنه و با پا پیش می‌کشه». حکایت رفتار برخی از هنرمندان و سینماگران ایرانی در روزهای اخیر و در ماجرای تحریم ظاهری جشنواره فیلم فجر و سایر جشنواره‌های فجر، حکایت همان مثال قدیمی و معروف است. گذشته از آن دسته از هنرمندان که اساسا بدون داشتن حتی یک اثر در جشنواره فیلم فجر امسال، مدعی تحریم جشنواره فجر هستند؛ رفتار متناقض گروهی دیگر از این هنرمندان نیز جالب توجه است. هنرمندانی که همزمان با اینکه جشنواره فیلم فجر را به واسطه انتصاب آن به حکومت تحریم می‌کنند؛ در حال ساخت اثر برای رسانه ملی همان حکومت هستند! بهترین تفسیر برای این رفتار آن است که احتمالا حضور در جشنواره فجر برای آن هنرمند منفعتی ندارد اما همکاری با تلویزیون و درآمد حاصل از آن قطعا برای او سودآور است. 

جالب اینکه در میان نام‌هایی که به تحریم جشنواره امسال پرداخته‌اند، نام فیلمسازی دیده می‌شود که حدود یک سال است از ایران مهاجرت کرده و بعید است تصمیم بازگشت به ایران هم داشته باشد اما از سایر سینماگران می‌خواهد جشنواره فجر را تحریم کنند. البته شکست خورده بودن چنین حرکتی از همان ابتدا نیز مشخص بود، چرا که درست یک دهه پیش از این نیز به واسطه اتفاقات پیش آمده در فتنه 88 برخی سینماگران مدعی جشنواره فیلم فجر شدند اما همان‌ها که آن دوره از جشنواره را تحریم کردند یا حاضر به حضور به عنوان داور جشنواره آن سال نشدند، به فاصله یک سال با دستی پر راهی این جشنواره شدند و اتفاقا در آن جایزه هم گرفتند! چرا که با تثبیت شدن جشنواره فیلم فجر به عنوان مهم‌ترین جشنواره سینمایی کشور و البته یکی از مهم‌ترین جشنواره‌های فیلم در منطقه، کارگردانان جوان مهم‌ترین بخت خود برای پیشرفت در این حرفه را شرکت در جشنواره فجر می‌دانند و سایر کارگردانان سرشناس نیز باید از رهگذر این جشنواره، فیلم خود را برای گیشه آماده کنند و حضور در جشنواره و رقابت با سایر فیلمسازان را گامی برای مطرح کردن نام فیلم‌شان و فروش بیشتر آن می‌دانند.

نکته جالب توجه اینجاست که این سینماگران در شرایطی از حضور در جشنواره فجر انصراف داده‌اند که هنوز جشنواره‌ آغاز نشده و اساسا مفهوم انصراف برای زمانی است که فیلم فیلمساز در بخشی از جشنواره نامزد شده باشد و آن فرد تصمیم به انصراف از حضور در جمع نامزدهای جشنواره بگیرد؛ انصراف‌های زودهنگامی که برخی از کارشناسان آن را بیشتر از ترس رقابت با برخی دیگر از فیلمسازان و هنرمندان حاضر در جشنواره می‌دانند تا همراهی با مردم!