[واقعیت دقیقا چیست؟]

رسانه وظیفه دارد آنچه به وقوع پیوسته را به مردم گزارش دهد. طبیعتا ما حرف‌های وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک کشورمان را بیشتر باور می‌کنیم تا آن چیزی که توماس باخ مطرح کرده است اما همین امروز می‌خواهیم بدانیم دقیقا دلیل سفر به سوییس چه بوده و چرا باخ صحبت از رفع محرومیت ورزش کشورمان در المپیک کرده است؟ آیا پیش از این ما در خطر حذف کامل از المپیک 2020 توکیو بودیم؟ اگر ماندن ما در المپیک مبتنی بر دادن تضمین نامه کتبی بوده و این اتفاق به هر نحوی رخ داده است، چرا نباید امروز اهالی رسانه و مردم از آن مطلع باشند؟ آیا باز هم شاهد پنهان‌کاری هستیم؟ حضور در المپیک برای ورزش و مردم ما اهمیت بسیار زیادی دارد اما بهای آن چیست و دقیقا باید تن به چه کاری بدهیم؟ پیش‌تر رسول خادم (رئیس وقت فدراسیون کشتی که از سمتش استعفا کرد) از مسؤولان ورزشی (مخصوصا وزارت ورزش) خواسته بود مدیران بالا‌دستی جلوتر از ورزشکاران وارد گود شوند و موضوع مهم عدم مقابله با ورزشکاران رژیم جعلی صهیونیستی را روشن کنند. ما از دستگاه دیپلماسی ورزش و همچنین کشورمان انتظار داریم در این بازی مهم بازنده فشار غربی‌ها نشوند. همان طور که در 41 سال گذشته هم پای آرمان‌های اصلی انقلاب ماندیم و هم بدون کمترین آسیب در مجامع بین‌المللی و جهانی افتخارآفرینی کردیم، این بار همان‌گونه محکم، باید کشتی ورزش‌مان را در دریای هم اینک مواج حاشیه‌ها و فشارها، به سلامت به ساحل آرامش برسانیم.

طبیعتا کار سختی را پیش رو داریم، از این رو انتظار می‌رود مدیران ارشد و تصمیم‌ساز، با توان بسیار بیشتری پای کار باشند. امروز بسادگی و در غفلت دیپلماسی، کنفدراسیون فوتبال آسیا حق باشگاه‌های ایرانی را پایمال می‌کند و در هجوی مضحک به بهانه ناامن بودن ایران، میزبانی را از نمایندگان ما می‌دزدند. در دشمنی بیگانه، در خرابکاری آنها، در فشار حداکثری دشمن برای نابود کردن ورزش کشورمان، نه شکی داشتیم و نه غافلگیر شدیم اما این سوال پیش روی‌مان است که چرا مدیران ورزشی و سیاسی ما در طول یک هفته گذشته که رقبا، نامه محرومیت ما را به کنفدراسیون فوتبال آسیا برده بودند هیچ نکردند و تازه وقتی رسانه‌های عربی خبر را دادند، با 24 ساعت تاخیر آن را تایید کردند؟ هفته گذشته دستگاه دیپلماسی و ورزش ما منفعل بود و ثمره‌اش شد محرومیتی که حالا از آن مطلع شده ایم و اگر در فاصله 7 ماه به آغاز المپیک 2020 توکیو همچنان منفعل بمانیم یا آنچه کردیم را به رسانه‌ها نگوییم، شاید در آستانه المپیک باز هم شاهد یک شوک دیگر به ورزش کشورمان باشیم. 

***

[مانور مشکوک باخ]

توماس باخ بلافاصله بعد از دیدار با آقایان صالحی‌امیری و سطانی‌فر با رویی گشاده خودش را به پیست اسکی بازی‌های المپیک لوزان سوییس می‌رساند و در اقدامی که قطعا اتفاقی نبوده، ورزشکار جوان کشورمان را کنار نماینده رژیم صهیونیستی و همچنین آمریکا قرار می‌دهد و عکس یادگاری می‌اندازد. ثمره پیگیری‌های خبرنگاران در تهران این شد که آقایان هر نوع امضا و تعهدنامه‌ای را از بیخ و بن تکذیب کردند و ما در حالی که نگاه‌مان به عکس خندان باخ است و خنده روی صورت‌مان ماسیده، سعی می‌کنیم همه چیز را باور کنیم. در اوج زمستان هستیم و چند ماه به المپیک تابستانی مانده اما اگر آن روز به هر شکلی شاهد ضرر و زیان کاروان ورزشی کشورمان باشیم، باید با صدای بلند بگوییم خواب زمستانی موجب این ضایعه شد. فشار حداکثری لابی‌های صهیونیست روی ورزش و کشور ما است و اگر جنس مدیریت ما متناسب با این فشار نباشد، قطعا ضرر و زیان بزرگی را شاهد خواهیم بود.

 هفته گذشته بدون آنکه از قبل خبری به صورت رسمی اعلام شود، ناگهان شاهد سفر چند روزه وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک به مقر کمیته بین‌المللی المپیک بودیم. اگر چه از سفر مسعود سلطانی‌فر و رضا صالحی‌امیری چند عکس با توماس باخ را مشاهده کردیم اما به صورت مشخص هیچ صحبتی از دلیل اصلی این سفر نشد. صالحی‌امیری چهارشنبه هفته قبل در نشست خبری با خبرنگاران به صورت اجمالی به این سفر و خروجی‌هایش پرداخت و از لابی برای حل تعلیق فدراسیون جودو گفت اما خبر مهمی که همان روز از سوی سایت «اینساید د گیم» مخابره شد، حواس جامعه ورزش را به خودش جلب کرد. هر چند وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک برآیند سفر به سوییس و دیدارهای‌شان را مثبت ارزیابی کردند اما مصاحبه‌ای که پس از بازگشت آنها به نقل از توماس باخ منتشر شد، حاشیه‌هایی را به همراه داشت. در این مطلب آمده بود: «توماس باخ اعلام کرد کمیته بین‌المللی المپیک، ورزش ایران را محروم نکرده، چون کمیته ملی المپیک ایران نامه کتبی داده که سیاست‌های تبعیض‌گونه را در رقابت‌های ورزشی پایان خواهد داد». باخ اعلام کرده است این نامه را که از طرف کمیته ملی المپیک ایران به IOC ارسال شده، مسعود سلطانی‌فر، وزیر ورزش و سیدرضا صالحی‌امیری، رئیس کمیته ملی المپیک ایران امضا کرده‌اند. این خبر در شرایطی منتشر شد که پیش از این به خاطر اتفاقاتی که برای سعید ملایی و جودوی ایران رقم خورده بود، سیدرضا صالحی‌امیری و آرش میراسماعیلی در نامه‌ای به فدراسیون جهانی و کمیته بین‌المللی المپیک پایبند بودن به منشور المپیک را امضا کرده بودند. با این حال پس از حضور صالحی‌امیری و سلطانی‌فر در سوییس، این موضوع مطرح شده است که آنها با امضای مشترک پای یک نامه این پایبند بودن را دوباره متعهد شده‌اند. این در حالی است که در گزارش دیدارهای توماس باخ که روی خروجی سایت کمیته بین‌المللی قرار گرفته، تاکید شده در دیدار توماس باخ با صالحی‌امیری و سلطانی‌فر درباره مسائل ورزش ایران بحث و گفت‌وگو شده و به موضوع نامه هیچ اشاره‌ای نشده است. با این وجود وقتی سراغ روابط عمومی این دو نهاد (وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک) رفتیم تا پیرامون این خبر عجیب پرس و جو کنیم، با این جواب مواجه شدیم که این دو مدیر ورزشی کشورمان در سفر اخیر خود هیچ نامه‌ای را امضا نکرده‌اند. آنها از بیان جزئیات خودداری کردند اما به خبرنگار ورزشی «وطن امروز» اعلام کردند در این سفر هیچ نامه‌ای از سوی این دو مدیر امضا نشده و قرار هم نیست چیزی را امضا کنیم که در آن خلاف خطوط قرمز نظام عمل شود.