علی آران: با آغاز رسمی روند انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا از روز دوشنبه سوم فوریه، جای این پرسش وجود دارد: آیا می‌توان از میزان ریخت و پاش نامزدها، موفقیت آنها را پیش‌بینی کرد؟ در این صورت در ادوار قبلی انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا چه نسبتی میان پول با آرای احتمالی نامزدها وجود داشته است؟ بویژه درباره نامزدهای دموکرات که برخلاف دونالد ترامپ به عنوان رئیس‌جمهوری تمامیت‌خواه و  نامزد قاهر جمهوری‌خواهان، به منابع مالی، رسانه‌ای و تبلیغاتی کلان کمتری در ارتباط با کارتل‌های حاکمیتی دسترسی دارند. 

«اینوستوپدیا» تارنمای مرجع تحقیقات درباره سرمایه‌گذاری برآورد کرده است به طور کلی، همیشه نامزدی که پول بیشتری هزینه می‌کرد، در انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده برنده می‌شد، به استثنای دوره قبل(2016) که هیلاری کلینتون به عنوان نامزد مورد حمایت دولت مستقر دموکرات، تقریبا 2 برابر ترامپ، تاجر یاغی وابسته به جمهوری‌خواهان از اسپانسرها و حامیانش پول دریافت کرد اما شکست خورد. طبق آمار رسمی پول گردآمده برای کارزار هیلاری 768 میلیون دلار بود، در حالی که کارزار ترامپ تنها 450 میلیون دلار جمع کرده بود.

نکته اینجاست که با وجود به ظاهر شفاف بودن آمار نامزدها درباره مبالغی که برای تبلیغات کارزارهای‌شان جمع‌آوری و هزینه می‌کنند، مخارج یا خدمات رسانه‌ای و تبلیغاتی هزینه‌بر که نامزدهای ثروتمند یا مستقیما متعلق به کارتل‌های مالی، شخصا از جیب خود یا حساب کارتل‌شان برای کارزار خود صرف می‌کنند، پنهان می‌ماند. این اصل نه‌تنها می‌تواند درباره خدمات و دریافت‌های کلینتون از دولت اوباما و حامیان کارتلی‌اش نظیر هالیوود و جریان اصلی رسانه‌ها صادق باشد، بلکه به احتمال زیاد درباره ترامپ با توجه به ثروت خودش و ارتباطات شخصی‌ او با سرمایه‌داران بزرگ نظیر شلدون (سلطان قمار) و دیگر سرمایه‌داران نزدیک به لابی اسرائیل در واشنگتن، صدق می‌کند. به عبارت دیگر هزینه انتخاباتی واقعی نامزدهای 2 حزب رقیب چند برابر رقم‌های ظاهرا شفافی است که اعلام می‌کنند. 

اینوستوپدیا در تحلیل ادوار قبلی، بر اساس ارقام اعلام‌شده و برآورد هزینه‌های ناگفته، هزینه رئیس‌جمهور شدن در سال 2020 را به طور میانگین 4/2 میلیارد دلار می‌داند. طبق این تحلیل، دونالد ترامپ با سوءاستفاده از جایگاه خود در کاخ سفید می‌تواند با یک میلیارد دلار هزینه تبلیغاتی شفاف (پول‌های رسما جمع‌آوری شده توسط ستادش) و رقم بیشتری از حمایت‌های پنهان، دوباره انتخاب شود، در حالی که این هزینه برای رقیب دموکرات او می‌تواند از 3 میلیارد دلار فراتر رود.

جایگاه ترامپ در این معرکه مشخص است، چرا که او علاوه بر لابی سرمایه‌داران یهودی آیپک، حالا به لطف دولتش به اسپانسرینگ سفته‌بازان وال‌استریت، صنایع نظامی و نفتی، دولت‌های خارجی (بویژه سعودی و امارات) و بخشی از هالیوود، سیلیکون‌ولی(غول‌های اینترنتی) و رسانه‌ها نیز دسترسی دارد.

اما آیا می‌توان با الگوی فوق درباره نسبت هزینه به موفقیت در انتخابات ریاست‌جمهوری، نامزد نهایی دموکرات‌ها در پایان 50 دوره انتخابات ایالتی را هم پیش‌بینی کرد؟

 

* سندرز محروم از منابع دموکرات‌ها

دست‌کم 2 نامزد دموکرات متهم به مخارج بی‌حساب هستند؛ مایکل بلومبرگ و جو بایدن.  بلومبرگ، شهردار یهودی پیشین نیویورک و مالک شرکت عظیم بلومبرگ به‌ خاطر ریخت و پاش برای نامزدی در انتخابات 2020 مشهور شد. گفته می‌شود او تاکنون حدود نیم میلیارد دلار، نه فقط برای کارزار از پیش باخته خودش، بلکه نامزدهای نزدیک به خود چون جو بایدن و الیزابت وارن خرج کرده است. بلومبرگ در توجیه این هزینه‌های نجومی رسما اعلام کرد: «آماده‌ام بخش اعظم ثروتم را خرج شکست دونالد ترامپ کنم».

اما این مانع از انتقادات نامزدهای مستقل‌تر دموکرات نظیر برنی سندرز نشد که بلومبرگ را متهم کردند قصد دارد کل انتخابات را بخرد. به عبارت دیگر بلومبرگ با این روند می‌تواند براحتی خود را به عنوان نامزد معاونت ریاست‌جمهوری در دست‌کم یکی از 2 نامزد پیشتاز دموکرات‌ها یعنی بایدن و وارن جا بزند.

اواخر تابستان گذشته با  آغاز رقابت درون‌حزبی دموکرات‌ها، 27 نامزد پا به میدان گذاشتند که امروز متعاقب برگزاری نخستین انتخابات درون‌حزبی ایالتی این تعداد به 7 نامزد یا حتی کمتر رسیده است که قرار است در مناظره تلویزیونی روز جمعه (7 فوریه) شرکت کنند. صرف‌نظر از افتضاحی که حزب دموکرات در نخستین گام از انتخابات داخلی خود  در زمینه اعلام نتایج گردهمایی حزبی روز دوشنبه فرستادگانش در ایالت آیووا بالا آورد، کمیته ملی حزب تا صبح روز دوشنبه همچنان 11  نامزد را به رسمیت می‌شناخت.

به گزارش روزنامه نیویورک‌تایمز، نزدیک‌ترین نشریه جریان اصلی آمریکایی به دموکرات‌ها، تا پیش از گردهمایی آیووا، جو بایدن، معاون پیشین اوباما، امید اول هسته قدرت حزب- که همچنان تحت تاثیر آخرین دولت آنها به رهبری باراک اوباما و هیلاری کلینتون است- برای رقابت با دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری 2020 محسوب می‌شد.

طبق نظرسنجی منتشر شده 4 روز پیش این روزنامه، بایدن با 27 درصد اقبال رای‌دهندگان در سراسر ایالات متحده و 22 درصد اقبال ایالتی(آیووا)، به طور رسمی 6/37 میلیون دلار هزینه انتخاباتی داشته است. نزدیک‌ترین رقیب او  برنی سندرز با 24 درصد آرای ملی، 22 درصد در آیووا و هزینه کارزار 5/61 میلیون دلاری بوده است. الیزابت وارن با 14 درصد آرای ملی، 15 درصد در آیووا و 8/49 میلیون دلار هزینه رسمی در مقام سوم قرار داشت. سرمایه‌دار مشهور، مایکل بلومبرگ که کسی بختی برای نامزدی نهایی او در این اردو متصور نیست نیز با 8 درصد آرای ملی، کمتر از یک درصد در آیووا و رقم اعلام نشده اما قطعا سرسام‌آور هزینه تبلیغاتی در جای چهارم قرار داشت. این در حالی است که پیت بوتیچیچ، با تنها یک درصد اقبال ملی کمتر نسبت به بلومبرگ بیش از 50 میلیون دلار هزینه تبلیغاتی داشته است. 

ایمی کلوباچار و اندرو یانگ نیز به ترتیب با 5 و 4 درصد آرای سراسری در نظرسنجی نیویورک‌تایمز، هر یک بین 14 تا 15 میلیون دلار حمایت مالی جمع‌آوری کرده‌اند.

به عبارت دیگر در حالی که در لیگ هزینه‌های انتخاباتی اعلامی نامزدهای دموکرات، برنی سندرز، آن هم به اتکای اعتبار و حمایتی که از 4 سال پیش با مخالف‌خوانی‌هایش علیه ساختار رژیم آمریکا و حتی حزب دموکرات جمع کرده، تا این لحظه پرخرج‌ترین بوده اما برای هیچ انسان عاقلی پذیرفتنی نیست او بیشتر از معاون دولت قبلی آمریکا و یک ابرسرمایه‌دار خرج کرده باشد. می‌توان بر اساس همان الگوی اینوستوپدیا دریافت او رقم 5/61 میلیون دلاری را از مردم عادی جمع‌آوری کرده، در حالی که امثال بایدن، بلومبرگ و سایه‌اش وارن با توجه به نزدیکی‌شان به ساختار سیاسی حاکم و هسته قدرت حزب دموکرات و همچنین ارتباطات شخصی با کارتل‌های بزرگ، در پس پرده به مراتب بیش از او هزینه کرده و خواهند کرد. یعنی منابع مالی کارتلی (و نه الزاما مردمی) دموکرات‌ها را راهی به صندوق پیرمرد چپ‌گرا نیست و مانند 4 سال پیش او به‌رغم اقبال عمومی به احتمال زیاد در مراحل آتی انتخابات ایالتی توسط ساختار حزبی دموکرات کنار گذاشته خواهد شد.

این رهیافت با حقایق موجود هم مطابقت دارد. رسانه‌های جریان اصلی آمریکا که عمدتا به سمت حزب دموکرات غش می‌کنند، در هفته‌های اخیر شروع به تخریب سندرز کرده‌اند. در عین حال سندرز، دیروز ادعا کرد بر خلاف 4 سال پیش، برنده انتخابات درون‌حزبی آیووا بوده است اما با توجه به اتفاقات مشکوک در اعلام نتایج آرای فرستادگان دموکرات، می‌توان احتمال یک تقلب سازماندهی شده در کمیته ملی حزب برای حذف او را محتمل دانست. 

زمانی باراک اوباما، در مسیر رسیدن به کاخ سفید خود را شاگرد و میراث‌دار تفکرات استاد دانشگاهی به نام برنی سندرز می‌دانست ولی امروز هم‌حزبی‌های او پیرمرد 78 ساله را از میراث اوباما محروم می‌کنند.