رئیس‌جمهور روز گذشته در دیدار وزیر خارجه اتریش تمثیل جالبی درباره تحریم‌های آمریکا به کار برد. حسن روحانی گفت: تحریم آمریکا مانند ویروس کروناست که ترس و وحشت آن بیشتر از واقعیت آن است.

عبارت جالب روحانی درباره تحریم‌های آمریکا بیانگر آن است وی اعتقاد دارد تحریم‌های این کشور بیش از تاثیرگذاری‌اش نزد دیگران بزرگ جلوه کرده است و تحریم‌ها آنطور که تبلیغ می‌شود بر وضعیت کشور موثر نیست. این موضع حسن روحانی هر چند جالب به نظر می‌رسد اما بیش از همه یادآور یک تناقض اساسی در اظهارات و رفتار و عمل وی است. حسن روحانی اتفاقا کسی است که بیش از همه درباره تاثیر تحریم‌ها هراس داشته است: «اینکه می‌گوییم تحریم ظالمانه باید از بین برود، بعضی‌ها چشم‌های‌شان را زیاد نچرخانند! تحریم‌های ظالمانه باید از بین برود تا سرمایه بیاید. تا مسأله محیط‌زیست حل شود. تا اشتغال جوانان حل شود. تا صنعت جامعه حل شود. تا آب خوردن مردم حل شود. تا منابع آبی زیاد شود. تا بانک‌های ما احیا شود...».

حسن روحانی از ترس تحریم‌ها بیشترین بهره را برده است. وی سال 92 با وعده برداشتن تحریم‌ها و اظهاراتی چون «چرخیدن همزمان چرخ کارخانه‌ها و چرخ سانتریفیوژها» قدرت را به دست گرفت. او با ادعای برداشتن «تحریم‌های شکننده» وارد مذاکرات هسته‌ای شد. او تمام مشکلات اقتصادی را به تحریم‌ها گره زد و به مردم قول داد با توافق هسته‌ای، تحریم‌ها برداشته می‌شود و اقتصاد به شکوفایی می‌رسد. روحانی بیش از همه درباره اثر تحریم‌ها ترسیده بود. ترس از تحریم، روحانی را به مذاکره با آمریکا تشویق کرد. حالا او بعد از 7‌سال ریاست‌جمهوری گفته است: «ترس از تحریم بیشتر از واقعیت آن است». این جمله چکیده و خلاصه تجربه مدیریتی رئیس‌جمهوری است که تمام سیاست‌هایش را بر پایه برداشتن تحریم‌ها و شکوفایی اقتصادی با کمک کشورهای غربی پایه‌گذاری کرد و 6 سال و‌ نیم تلاش کرد این سیاست مبنایی‌اش را به ثمر بنشاند اما در آخر هیچ عاید او و کشوری که او ریاست‌جمهوری‌اش را بر عهده دارد، نشد. این جمله در تاریخ می‌ماند.