حجت‌الاسلام سیدسعید لواسانی:

وَ قَدْ نَزَلَ بِی یَا رَبِّ مَا قَدْ تَکَأَّدَنِی ثِقْلُهُ، وَ أَلَمَّ بِی مَا قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ. وَ بِقُدْرَتِکَ أَوْرَدْتَهُ عَلَیَّ وَ بِسُلْطَانِکَ وَجَّهْتَهُ إِلَیَّ

ترجمه

پروردگار من! رویداد گرانباری بر من فرود آمده که سنگینی آن مرا درهم شکسته است، و رنجشی بر من روى آورده که سنگینی آن مرا ناتوان کرده است، و این‌ بار گران را تو به قدرت خویش بر من وارد کردی و به فرمان خود، به سوى من روانش ساختى.

شرح

«تکأد» به معنای بارشدن و به‌رنج انداختن است و  «تَکأَدَنى‏ الأمْرُ» به معنای آن است که کار بر من مشقت‌آور شد، و موجب مشقت و سختی و درهم‌شکستگی‌ من شد. [لسان اللسان: 2/437]  «وَ قَدْ نَزَلَ بِی یَا رَبِّ مَا قَدْ تَکَأَّدَنِی ثِقْلُهُ» پروردگار من! بر من دشواری‌ای نازل شده که گرانباری آن بر دوش من سنگینی می‌کند و موجب مشقت و رنجش و محنت و آزار من شده و سنگینی آن مرا از پا درآورده است. 

«وَ أَلَمَّ بِی مَا قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ» و باری سنگین بر گُرده من آمده که مرا ناتوان و وامانده کرده است. این دردی جانکاه است که نمی‌توانم با آن کنار بیایم و تاب و توانی بر من باقی نگذاشته است. 

«وَ بِقُدْرَتِکَ أَوْرَدْتَهُ عَلَیَّ» و این بارگران را تو با قدرت خود بر من نهادی.  

«وَ بِسُلْطَانِکَ وَجَّهْتَهُ إِلَیَّ» و به فرمان و تسلط خویش به سوی من روان ساختی.

رویدادهایی در زندگی ما رخ می‌دهد که چنان بر ما سنگین می‌آید که به‌طور کامل انرژی ما را می‌گیرد و توان‌مان را ناتوان می‌کند، این بلاها موجب فشارهای بیرونی  چون فشارهای اقتصادی، اجتماعی و امثال آن می‌شود، چنانکه «کرونا» بسیاری از فعالیت‌های اقتصادی و کسب‌وکارهای مردم را مختل و فعالیت‌های علمی و مدارس و دانشگاه‌ها را تعطیل و زندگی روزمره مردم را مختل کرده است و چه افرادی می‌شناسیم که بر اثر آن از دنیا می‌روند و غم از دست‌دادن آنها بر رنج‌ها و سختی‌ها می‌افزاید و از آن مهم‌تر موجب فشارهای درونی و روانی می‌شود و ترس و ناامیدی و خستگی بر دل و جان ما حاکم می‌شود، به‌گونه‌ای که توان برون‌رفت از فشارها ناممکن می‌شود.  اما مومن می‌داند این سختی‌ها و بلاها از قدرت الهی و سلطنت او نشأت گرفته است و خدای حکیم خیر بندگان را می‌خواهد و برای برون‌رفت از آن باید به خدای متعال متکی بود.