کد خبر: 217717تاریخ: 1398/12/26 00:00
بوریس جانسون با تصمیمات عجیب و غیرعلمی در مواجهه با کرونا، با جان مردم انگلیس قمار کرده است
بیمار انگلیسی
ملکه الیزابت از ترس ابتلا به کرونا از کاخ باکینگهام گریخت
ثمانه اکوان: بوریس جانسون زمانی که شهردار لندن بود، در گفت‌وگو با رسانه‌ها اعلام کرده بود شهردار مورد علاقه‌اش، شهردار به تصویر کشیده شده در فیلم «آرواره‌ها» است. جانسون این فرد را به خاطر اینکه ترس را از مردم دور کرده بود، یک سیاستمدار قابل ستایش خوانده بود، چراکه حاضر نشده بود یک ساحل تفریحی را به خاطر اینکه یک کوسه شناگران را در ساحل خورده بود، تعطیل کند! او با الگو گرفتن از شهردار فیلم «آرواره‌ها» حالا قصد دارد کل انگلستان را به کام ویروس کرونا بکشاند!
انگلیسی‌ها که چندی پیش با رأی دادن به رفراندوم جدایی از اتحادیه اروپایی خواستند بار دیگر ثابت کنند با اروپایی‌ها متفاوت بوده و تلاش دارند راه خودشان را به‌عنوان جزیره قرار گرفته در مرکز دنیا بروند، برای مقابله با ویروس کرونا نیز قصد دارند با جدا کردن مسیرشان از تمام دنیا، راهی را بروند که هیچ کشوری در دنیا جرأت انجامش را ندارد: بی‌خیالی مطلق!
کشورهای قاره سبز این روزها به محل اصلی شیوع بیماری «کووید-19» تبدیل شده‌اند. این بیماری آنها را وادار کرده است اقدامات اولیه را برای انجام قرنطینه شهرها انجام داده، بیمارستان‌ها و کادر درمانی خود را به حالت آماده‌باش درآورند و در نهایت اینکه با تعطیل کردن اجتماعات و مراکز آموزشی، فرهنگی، ورزشی و هنری از مردم بخواهند در خانه‌های خود بمانند.
در انگلستان اما اوضاع به نحو دیگری پیش می‌رود؛ بوریس جانسون نخست‌وزیر این کشور علنا و رسما به مردم اعلام کرده است دولتش قصد ندارد هیچ تعطیلی‌ای برقرار کند و کشور به کار خود ادامه می‌دهد. او همچنین به مردم اعلام کرده باید در انتظار «مردن عزیزان‌شان» باشند و قرار نیست دولت در این زمینه هیچ اقدام پیشگیرانه‌ای انجام دهد. کارشناسان دولتی در گفت‌وگو با رسانه‌های این کشور اعلام کرده‌اند احتمالا تا هم‌اکنون نیز حدود 10 هزار نفر از مردم این کشور به ویروس کرونا آلوده شده‌اند. پنجشنبه گذشته دولت انگلیس رسما به جمع‌بندی خود در نحوه برخورد با بیماری کرونا رسید و صلاح سیستم این کشور را در این مسأله دید که با استفاده از یک نظریه که بتازگی درباره نوع همه‌گیری این بیماری وجود دارد، راه جدیدی در برخورد با آن را به آزمایش بگذارد.
در این نظریه که در چارت زیر نیز نمایش داده شده است، اپیدمولوژیست‌ها بر این باورند در صورتی که اقدامات ایزوله کردن و مبارزه با این ویروس به نوعی که در چین انجام شد، انجام نشود، در هر صورت این ویروس برای همه‌گیر شدن در یک منطقه یک مدت زمانی در اختیار دارد. این ویروس در یک مقطع زمانی شروع شده، با سرعت بیشتری به اوج خود رسیده، تعداد بیشتری از مردم را به کام مرگ کشانده و بعد از آن به نقطه کاهش رسیده و کم‌کم از اثرگذاری آن کاسته می‌شود، تا اینکه اپیدمی به طور کامل متوقف می‌شود. در نظریه دوم، با انجام اقداماتی نظیر تعطیلی شهرها یا تعطیلی گردهمایی‌های عمومی و قرنطینه کردن بیماران، طول دوران مبارزه با بیماری بیشتر شده اما تعداد انسان‌هایی که به این بیماری مبتلا شده یا بر اثر آن می‌میرند کم می‌شود. کشورهای مختلف دنیا برای کم کردن از میزان تلفات ناشی از بیماری راه‌حل دوم را برگزیده‌اند و سعی دارند با انواع و اقسام اقدامات لازم، جلوی گسترش بیماری در مدت‌زمان کم را گرفته و از بین برنده زنجیره شیوع آن باشند. با این حال دولت جانسون تصمیم گرفته برخلاف روندی که دنیا در نظر گرفته، در مدت‌زمانی کم با این بیماری رو‌به‌رو شده و در صورتی که شانس بیاورد و شرایط با او همراهی کند، بیماری را رد کند تا به زعم خودش، با قربانی کردن تعداد زیادی از مردمش، اقتصاد این کشور کمتر از سایر کشورهای جهان از شیوع ویروس کرونا صدمه ببیند. مسأله‌ای که در این میان، کمترین توجهی به آن نشده است، تعداد بالای آمار مبتلایان به این ویروس و همچنین تعداد بالای آمار کسانی است که قرار است بر اثر بیماری «کووید-19» جان خود را در انگلستان از دست بدهند.
بوریس جانسون اعلام کرده است مدارس را تعطیل نمی‌کند، اجتماعات بزرگ را کنسل نمی‌کند و رویدادهای ورزشی را نیز لغو نخواهد کرد. با این حال مهم‌ترین خواسته‌اش از مردم این است که دست‌های خود را مرتب بشویند!
دولت انگلستان در این حوزه حتی به کودکان و دانش‌آموزان نیز رحم نکرده و مدارس را تعطیل نکرده است. پاتریک والانس، مشاور علمی دولت انگلستان در گفت‌وگو با «اسکای‌نیوز» بیان کرده است احتمال اینکه بچه‌ها در خانواده این بیماری را بگیرند، بیشتر از این است که در مدرسه از دوستان خود بگیرند! او در عین حال بیان کرده است در هر صورت 60 درصد از جمعیت 66 میلیونی انگلستان به این بیماری دچار خواهند شد.
جرمی هانت، وزیر سابق بهداشت انگلیس جزو اولین افرادی بوده است که به این رویه اعتراض کرده و آن را بشدت خطرناک خوانده است. او اعلام کرده است: «ما تنها 4 هفته تا رسیدن به موقعیتی که ایتالیا هم‌اکنون در آن قرار دارد زمان داریم و به جای استفاده از این زمان، در حال نادیده گرفتن مسأله هستیم. باید از هر اقدامی که می‌توانیم، برای آرام کردن سرعت انتقال ویروس استفاده کنیم».
بسیاری از رسانه‌های آمریکایی که این روزها توانسته‌اند با تلاش بسیار دونالد ترامپ را وادار سازند اقدامات لازم برای رویارویی با این بیماری همه‌گیر جهانی را انجام دهد، هم‌اینک با شگفتی به مسأله انگلیس و قمار بزرگ جانسون نگاه می‌کنند. آنها معتقدند ترامپ با وجود تمام سرسختی‌اش به دلیل اینکه انتخابات سال 2020 را در پیش رو داشت، حاضر شد خواسته مردم و کنگره را پذیرفته، بیماری را جدی گرفته و اقدامات مورد نیاز را هر چند دیرهنگام به اجرا دربیاورد اما حالا باید دید جانسون می‌تواند در قماری که با آینده سیاسی خود انجام داده، پیروز میدان باشد؟ به نظر نمی‌رسد بی‌توجهی به جان انسان‌ها برای کسی پیروزی سیاسی بیاورد.
نکته جالب‌توجه دیگر در طرز تفکر دولت انگلستان درباره ویروس کرونا که تعجب بسیاری از اپیدمولوژیست‌ها را برانگیخته، این است که دولت انگلستان بر این باور است اگر تعداد زیادی از مردم این ویروس را بگیرند، خودبه‌خود نوعی ایمنی نسبت به این ویروس در جمعیت بسیار زیادی از مردم این کشور به وجود می‌آید و این بیماری زمستان سال بعد نمی‌تواند تعداد زیادی از مردم را درگیر کند. این نظریه با توجه به اینکه ویروس کرونا تا به حال رفتارهای ثابتی در تمام دنیا از خود نشان نداده و در هر منطقه‌ای رفتارها و نشانه‌های خاصی با خود به همراه داشته و با انتقال سریع بین مردم نیز از میزان قوت آن کاسته و ضعیف نشده است، نمی‌تواند نظریه چندان قابل اعتمادی باشد.
اگر این نظریه‌ها فقط در حد نظریه باقی بمانند و کارآمدی لازم برای حفاظت از بریتانیایی‌ها را نداشته باشند، چه دلیلی دارد دولت انگلستان تعداد زیادی از مردم را با ویروس کرونا رویارو کرده و آنها را به کام مرگ بکشاند؟ پاسخ به این پرسش را می‌توان در آموزه‌های سرمایه‌داری جست‌وجو کرد و این حقیقت که انگلستان بعد از برگزیت و خارج شدن از اتحادیه اروپایی، از نظر اقتصادی توان و تحمل اجرایی کردن توصیه‌های جهانی برای مقابله با این ویروس یا تقویت سیستم درمانی خود را ندارد و درصورتی‌که اقتصاد این کشور بر اثر خانه‌نشینی و قرنطینه مردم صدمه ببیند، سال‌ها زمان می‌برد که بریتانیا بتواند دوباره روی پای خود بایستد.
بوریس جانسون که نکته مثبت کارنامه کاری‌اش تاکنون اجرایی کردن خروج انگلستان از اتحادیه اروپایی بوده، می‌داند در صورتی که اقتصاد این کشور بعد از برگزیت صدمه ببیند، تمام حیثیت شغلی و سیاسی‌اش زیر سؤال می‌رود، به همین دلیل است که جان بریتانیایی‌ها در برابر اقتصاد این کشور برایش در درجه دوم اهمیت قرار دارد و برای رسیدن به اهداف اقتصادی خود با جان مردم قمار می‌کند. با پایان یافتن ماجراجویی‌های کرونا در جهان، بسیاری از کشورها به عنوان الگو در مبارزه با بیماری‌های واگیردار جهانی معرفی می‌شوند و ممکن است انگلستان به درس عبرتی در این باره تبدیل شود. قمار اصلی جانسون همین مسأله است؛ قماری که در هر صورت، هر نتیجه‌ای که داشته باشد، جان بسیاری از انگلیسی‌ها را گرفته است.
******
ملکه الیزابت از ترس ابتلا به کرونا از کاخ باکینگهام گریخت
آخر هفته اروپایی‌ها با یک بحران بی‌سابقه از زمان جنگ دوم جهانی در این قاره همراه شد. انبوهی از اخبار فاجعه‌آمیز از راه می‌رسد و با تایید سازمان جهانی بهداشت، قاره‌ای که زمانی خود را مهد رنسانس می‌دانست، به کانون اصلی شیوع ویروس کرونای جدید در جهان تبدیل شده است؛ طاعون پس از 5 قرن به اروپا بازگشته است.
تعویق و تعطیلی کل رقابت‌های ورزشی اروپایی بویژه جام ملت‌های فوتبال اروپا و لیگ قهرمانان نیز یک شوک عظیم روانی و اجتماعی به قاره مهد ورزش مدرن وارد آورده است.
بحران شیوع گسترده بیماری «کووید-19» در سراسر اروپا و تبدیل این قاره به کانون اصلی ویروس جدید در جهان(از نگاه سازمان جهانی بهداشت) باعث شد سرانجام یوفا (فدراسیون فوتبال اروپا) رقابت‌های یورو 2020 یا همان جام ملت‌های فوتبال این قاره را که قرار بود با حضور 24 تیم ملی از اواخر بهار سال آتی برگزار شود، به تعویق بیندازد. حالا اروپا درگیر تنازع داغ مرگ و زندگی در جام ملت‌های اروپای کرونا زده است (جدول سمت چپ).
نه تنها دانمارک، بلکه حتی لی‌لی پوتی‌هایی چون سن‌مارینو و لوکزامبورگ هم نخستین مرگ‌ها بر اثر کرونا را اعلام کرده‌اند، در حالی که جمهوری‌های کوچک بالتیک مثل استونی و لیتوانی مرزهای‌شان با بیرون را کاملا بسته‌اند.
این در شرایطی است که واگیر بیماری «کووید-19» در مهم‌ترین و پرجمعیت‌ترین کشورهای اتحادیه اروپایی بویژه ایتالیا، فرانسه، اسپانیا، انگلیس و آلمان به وضوح از کنترل خارج شده و در این میان آنچه به چشم می‌آید، سیاست دروغ و سانسور اخبار مبتلایان و قربانیان توسط دولت‌های آنهاست. رسوایی پرده‌پوشی آمار رسمی کرونا توسط دولت‌های کشورهایی را که خود را در عین حال حامی اصلی آزادی بیان و حقوق بشر می‌دانند را می‌توان سندروم «آنگلو-ژرمن» نام نهاد.
آمار نگران‌کننده سن‌مارینو و لوکزامبورگ، دوک‌نشین‌های محصور، کم‌جمعیت و دارای جامعه بشدت نخبه و ثروتمند در جنوب و شمال اروپا حکایت از آن دارد که شیوع کرونا در کشورهای بزرگ پیرامون آنها قاعدتا باید بسیار بیش از آن چیزی باشد که دولت‌های رم، مادرید، برلین، پاریس و لندن اعلام کرده‌اند. سن مارینو، دولت- شهری محصور شده به مساحت 186 کیلومتر مربع در داخل ایتالیا و نزدیک پاشنه کشور چکمه‌ای با جمعیتی کمتر از 34 هزار نفر 101 مورد مبتلا و 5 مرگ اعلام شده رسمی بر اثر ویروس جدید دارد که آن را در رده هشتم جدول «یورو کرونای 2020» یا «جام ملت‌های اروپای کرونا» قرار می‌دهد. جمعیت و مساحت لوکزامبورگ، ریزکشور کوهستانی که بین آلمان، فرانسه، بلژیک و هلند محصور شده و به سوییس دوم بانکداران اروپا مشهور است، تقریبا 20 برابر سن مارینو است و با 59 ابتلا و یک مرگ در رده نوزدهم قرار دارد. نکته اینجاست که حاکمیت این ریز‌کشورها بر مبنای روابط خانوادگی و مالی و جوامع آنها بشدت بسته است که باعث می‌شود آمار اعلامی بر مبنای بیشترین صداقت و دقت باشد. ایسلند 364 هزار نفری نیز که با وجود جزیره‌ای بودنش و قرنطینه زودهنگام با 161 مورد ابتلا (بدون مرگ) در رده 24 قرار گرفته است، موردی مشابه از صداقت جوامع کوچک اروپایی است؛ صداقتی که می‌تواند معیاری برای تشخیص دروغ‌های بزرگ دولت‌های بزرگ قاره و جهان باشد. مثلا آلمان و بریتانیا با مساحت و جمعیتی چند صد برابر لوکزامبورگ و به عنوان 2 هاب اصلی سفر و حمل و نقل در جهان، به ترتیب فقط 11 و 35 مورد مرگ بر اثر کرونا را تایید کرده‌اند.
دانمارک 5/5 میلیونی دیروز در حالی تازه نخستین مرگ از میان 864 مبتلا را اعلام کرد که مستعمرات سابقش نظیر جزیره ایسلند با فاصله‌ای بعید از مرکز بحران اروپا با تنها 346 هزار نفر جمعیت یا حتی جزایر فارو، بین 50 تا 200 مورد ابتلا را گزارش کرده‌اند. سندروم آنگلو- ژرمن به ما می‌گوید نسبت آمار واقعی مبتلایان و قربانیان نسبت به آمار رسمی اعلامی دولت‌های بزرگ اروپایی به همان نسبت جمعیت‌شان با این دوک‌نشین‌های محصور خواهد بود اما دولت‌ها به نسبت قدرت امنیتی و رسانه‌ای‌شان، اخبار واقعی گسترش کرونا در قلمروی خود را سانسور می‌کنند. این نه‌تنها شامل بریتانیا، آلمان، فرانسه، ایتالیا و اسپانیا می‌شود، بلکه در شرق قاره هم کشورهای بزرگ مثل روسیه، مجارستان، اوکراین، ترکیه و لهستان نیز به وضوح سیاست پرده‌پوشی را اتخاذ کرده‌اند به‌طوری که پهناورترین کشور جهان که زمستانی سخت را پشت سر می‌گذارد، حاضر به اعلام قربانی نشده و اوکراین که نیمی از آن درگیر جنگ است، تنها 3 مورد کرونایی را به رسمیت شناخته است.
* قمار خطرناک جانسون
بوریس جانسون، نخست‌وزیر انگلیس که همانند ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا در هفته‌های اخیر، تهدید کرونا را به تمسخر می‌گرفت، در آخرین اظهارنظرش پس از نشست کبری با ملکه و مقامات عالی، چرخشی کامل داشته و اعلام کرده گریزی از ابتلای 70-60 درصد از جمعیت بریتانیا به این ویروس طی ماه‌های آتی نیست!
مقامات وزارت بهداشت دولت جانسون نیز دیروز از برنامه‌ای دولتی رونمایی کردند که شامل قرنطینه افراد بالای 70 سال می‌شود اما فاقد اقدامات کنترلی خاصی است و در واقع همان ایده ابتلای اکثر افراد جامعه با شیب صعودی و ایمنی تدریجی آنها با ایجاد «پادتن» در بدن مردم را بازتاب می‌دهد.
روزنامه فایننشال‌تایمز برنامه دولت جانسون را زیر سوال برده و یک «قمار خطرناک» توصیف کرده است، چرا که با توجه به کمتر شناخته بودن ویروس جدید و نبود واکسن و درمان مشخص برای آن ممکن است عوارض و پیامدهای گسترده و فاجعه‌باری برای جامعه بریتانیا یا هرکشوری که استراتژی مشابهی را اتخاذ کرده، داشته باشد.
این در حالی است که دولت انگلیس تا هفته پیش هیچ اقدام خاصی علیه شیوع کرونا انجام نداده بود که کاملا مغایر با الگوی مبارزه نظام‌مند چینی‌ها با کرونا بویژه در استان هوبی و شهر ووهان با جمعیتی نزدیک به نیمی از جمعیت انگلیس بوده است.
* قرنطینه اولین مقام اسرائیلی
در فلسطین اشغالی، رژیم صهیونیستی تاکنون ابتلای 101 نفر را به ویروس کرونا گزارش کرده و مراکز آموزشی تعطیل و تجمعات بیش از 100 نفر ممنوع شده است. از سوی دیگر روزنامه یدیعوت آحارونوت گزارش داد «لیور حایات» سخنگوی وزارت خارجه رژیم اسرائیل بعد از تماس با یک بیمار کرونایی خود را قرنطینه کرده است. در همین حال بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر این رژیم به بهانه بحران کرونا، برگزاری دادگاه رسیدگی به پرونده فساد بزرگش را به تعویق انداخت.
***
[فرار ملکه از لندن]
ملکه انگلیس در اقدامی که آشکارا به معنای بی‌اهمیت بودن جان شهروندان عادی برای خاندان سلطنتی است، دیروز با شدت گرفتن شیوع کرونا، کاخ باکینگهام در قلب لندن را ترک کرد و به قلعه ویندسور در غرب پایتخت نقل مکان کرد. به گزارش نشریه سان، الیزابت دوم و همسرش فیلیپ که به ترتیب 94 و 99 سال سن دارند، بعد از برپایی یک نشست موسوم به کبری از سوی دولت جانسون به منظور بررسی بحران شیوع بیماری «کووید-۱۹» در بریتانیا، مشخصا برای دوری از مرکز بحران، اقامتگاه سلطنتی اصلی خود در پایتخت را ترک کرده و به مستقلات ویندسور در بیرون لندن رفتند. به گفته یک منبع وابسته به دربار، حتی در صورت بدتر شدن اوضاع احتمال انتقال خاندان سلطنتی به قرنطینه در مستغلات کاملا دور افتاده «سندرینگهام» در نورفلک در شرق جزیره وجود دارد. این در حالی است که وحشت عمومی انگلیسی‌ها از موج واگیر باعث اغتشاش شده تا جایی که در برخی شهرها، نیروهای پلیس به منظور جلوگیری از غارت مایحتاج عمومی در سوپر مارکت‌ها مستقر شده‌اند.