صلح در دسترس نیست

پیرمحمد ملازهی*: کمتر از 3 ماه قبل و  پس از توافق پرسرو‌صدای ایالات متحده با طالبان، دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا گفت: وقت آن است که مردم افغانستان صلح را در آغوش بگیرند. این اظهار‌نظر در حالی مطرح شد که همان زمان بسیاری از کارشناسان این توافق را یک اقدام تبلیغاتی برای انتخابات نوامبر 2020 آمریکا و موافقت‌نامه‌ای ضعیف قلمداد کردند که با دور زدن دولت مرکزی افغانستان به دنبال تضعیف یکپارچگی افغانستان است. رمضان خونین و آغاز درگیری‌های جدید در افغانستان نشان داد که آینده پرتنش مدنظر کارشناسان برای این کشور خیلی زودتر از آنچه در تحلیل‌ها مطرح می‌شد رقم خورده است. هرچند به دلیل اینکه بیمارستانی که روز سه‌شنبه هدف حمله قرار گرفته است مربوط به منطقه شیعیان افغان بوده و با توجه به بازداشت سرکرده شاخه خراسان داعش از سوی دولت مرکزی و همچنین دشمنی داعش با شیعیان می‌توان احتمال داد که این حمله از سوی گروه‌ تروریستی داعش رقم خورده است اما نمی‌توان از نقش آمریکا در ایجاد فضای امنیتی شکننده در افغانستان چشم‌پوشی کرد. دولت آمریکا در حالی از توافق با طالبان به عنوان پایان دوران جنگ در این کشور یاد کرد که از همان ابتدای مذاکرات، شاخه نظامی این گروه با تصمیمات شورای کویته که مسؤول مذاکره با آمریکا بود مخالف بود. به عبارت دیگر منطق آمریکا در مذاکرات نشان داد که آنها به دنبال صلح در افغانستان نبودند، چراکه این جریان سیاسی – نظامی شامل 23 شاخه است که شورای کویته مقبولیت 100 درصدی در این گروه‌ها ندارد و هرکدام داعیه رهبری طالبان و حکومت در افغانستان را دارد. به نظر می‌رسد نباید انتظار داشت که با تداوم این روند، صلح در افغانستان برقرار شود.