با پایان مهلت ثبت‌نام انتخابات فدراسیون تنیس، تلاش برخی افراد برای حمایت از نامزد منتسب به وزارت ورزش آغاز شده است. با پایان یافتن مهلت ثبت‌نام انتخابات فدراسیون تنیس ۱۳ نفر برای نشستن بر صندلی ریاست این فدراسیون نام‌نویسی کردند. 

کامیار کیمیایی، فرزین ضیا‌آذری، پیمان جعفری‌تهرانی، عبدالرضا آریان‌فر، امیر دریایی، مجتبی دانش‌خواه، سیدمحمودرضا حسینی، علیرضا پورسلمانی، توفیق کابلی، سیدرضا میرابوطالبی، سیداکبر طاهری، داوود عزیزی و سعید جعفرنژاد افرادی هستند که برای انتخابات فدراسیون تنیس ثبت‌نام کرده‌اند. 

در میان این اسامی، برخی از آنها سابقه چندین ساله در رشته تنیس دارند و برخی دیگر نیز همچون روال فدراسیون‌های دیگر از مدیران وزارت ورزش و جوانان هستند. شاید شاخص‌ترین آنها که از وی به عنوان گزینه وزارت ورزش نام برده می‌شود داوود عزیزی، مدیر کل امور پارلمانی وزارت ورزش و جوانان باشد؛ گزینه‌ای با اختیارات و ارتباطاتی که می‌تواند در نتیجه انتخابات اثرگذار باشد. 

از طرف دیگر به محض پایان یافتن مهلت ثبت‌نام انتخابات ریاست فدراسیون تنیس، تماس‌ها برای حمایت از کاندیدای خاص آغاز شده است. برخی مدیران کل ادارات ورزش و جوانان استان‌ها نیز در راستای همین حمایت در تماس با روسای هیأت‌ها به نوعی آشکارا تبلیغ گزینه مورد نظر وزارت ورزش و جوانان را انجام داده‌اند. 

اگر چه شعار وزارت ورزش و جوانان بی‌طرفی در انتخابات فدراسیون‌های ورزشی و برگزاری مجمعی عادلانه است اما این ادعا در واقعیت به مرحله عمل نمی‌رسد. هجوم کارمندان و مدیران وزارت ورزش و جوانان به سوی فدراسیون‌ها برای تصاحب صندلی ریاست خود گویای همین موضوع است. 

مگر می‌شود مدیرکل یک بخش مهم از وزارتخانه همچون امور پارلمانی در انتخابات یک فدراسیون ورزشی شرکت کند و شرایطی مشابه سایر کاندیداها داشته باشد؟ آیا همچون امیررضا خادم که پس از ثبت‌نام در انتخابات به ناچار از پست خود در وزارت ورزش و جوانان استعفا کرد، این بار هم شاهد استعفای کاندیدای تازه‌نفس تنیس هستیم یا سریال دنباله‌دار یک بام و دو هوای وزارت و تناقض‌های پی در پی رفتاری همچنان ادامه دارد؟