کمیته بین‌المللی المپیک می‌تواند از لغو بازی‌های توکیو به عنوان فرصتی برای بازگرداندن المپیک به آنچه باید باشد استفاده کند. کریس سینی، نویسنده و ستون‌نویسی است که برای روزنامه‌هایی همچون تایمز، دیلی‌اکسپرس، سان و دیلی رکورد و همچنین چندین مجله می‌نویسد و اکنون درباره تاثیر کرونا بر المپیک مطلبی را در اختیار راشاتودی قرار داده است.

***

بزرگ‌ترین رویداد ورزشی جهان تبدیل به یک هدررفت پول شده است. IOC به جای تلاش برای برگزاری بازی‌ها در سال آینده، باید این رقابت‌ها را لغو کند و تمرکز خود را روی بهبود آینده بگذارد. مونترال ۱۹۷۶ یک المپیک نمادین بود. نادیا کومناسی به عنوان اولین ژیمناست امتیاز کامل ۱۰ را به دست آورد. بروس جنر در ده‌گانه توانست به مدال طلا برسد، ری لئونارد در رینگ بوکس درخشید اما این المپیک به دلایل دیگری نمادین بود: ۷۲۰ درصد بیش از بودجه مصوب و کنار گذاشته شده برای این رقابت‌ها هزینه شد. این شهر ۳۰ سال طول کشید تا بدهی‌های استادیوم را بپردازد و سالانه ۱۷ میلیون دلار برای حفظ آن پرداخت. هر دوره - جدا از المپیک لس‌آنجلس در سال ۱۹۸۴ - همراه با ضرر مالی بوده است. بارسلون در سال ۱۹۹۲ ۲۶۶ درصد بیش از هزینه‌های مصوب بودجه گرفت. هزینه‌ای که در سال ۲۰۰۴ برای المپیک آتن شد یکی از دلایل ورشکستگی یونان بود. حالا به المپیک توکیو ۲۰۲۰ می‌رسیم؛ قبلا ۱۲ ماه به تعویق افتاده است اما اینکه چطور پیش خواهد رفت هنوز به طور قطعی نمی‌توان صحبتی کرد. توماس باخ، رئیس IOC تایید کرده است اگر چنین اتفاقی نیفتد یعنی پیشرفتی در زمینه مبارزه با کرونا حاصل نشود، این رقابت‌ها لغو خواهد شد. وی گفت: «شما نمی‌توانید برای همیشه ۳۰۰۰ تا ۵۰۰۰ نفر را در یک کمیته برگزار‌کننده استخدام کنید. شما نمی‌توانید ورزشکاران را در عدم اطمینان قرار دهید». دانشمندان می‌گویند حتی کسانی که ویروس داشته و دارای آنتی‌بادی هستند، ممکن است بعد از مدت زمان کوتاه ایمنی نداشته باشند. به تولید واکسن کرونا هم نزدیک نیستیم. شمار تلفات جهانی بیش از ۳50 هزار نفر است اما هنوز این بیماری واقعا در برخی نقاط جهان کنترل نشده است و کارشناسان درباره موج دوم هشدار می‌دهند. به احتمال زیاد ورود تماشاگران در توکیو ممنوع خواهد بود یا حداقل برای حفظ فاصله اجتماعی، تعداد آنها کاهش می‌یابد. شرکت‌های عظیم در حال بازگرداندن پول هستند و هزاران شغل را رصد می‌کنند و میلیون‌ها نفر با مشکلات مالی روبه‌رو خواهند شد. بنابراین، مطمئنا اکنون زمان آن نیست که میلیارد‌ها دلار برای نگه داشتن المپیک خرج شود. می‌شود جلوی این ضرر را گرفت. ما در حال حاضر می‌دانیم که هزینه‌های هنگفت برای بازی‌ها شده است، بنابراین این هزینه اضافی با سیاست فعلی روز به روز بیشتر نیز می‌شود. ورزشکاران نیز باید در نظر گرفته شوند؛ همه این ورزشکاران ستارگان پردرآمد نیستند که مورد علاقه نایک و آدیداس قرار گرفته‌اند. آن دسته از ورزشکاران که شغل روزانه دارند و در ورزش حضور دارند، چه کار کنند. این نشان می‌دهد اوج زندگی آنها با درخشش در المپیک همراه می‌شود. از سوی دیگر آیا این عادلانه است که ورزشکاران را بلاتکلیف نگه دارید؟ آنها در حال آموزش روی رژیم‌ها هستند و تناسب اندام خود را حفظ می‌کنند تا در روز رویداد به اوج خود برسند، وقتی شانس کمی برای میزبانی المپیک در چنین شرایطی است، حداقل به این ورزشکاران احترام بگذاریم.