رقابت تماشایی رافائل نادال و راجر فدرر در فینال ویمبلدون ۲۰۰۸ در تاریخ جهان تنیس ماندگار شد. به گزارش آ.اس، «بهترین بازی تاریخ است»؛ جان مک‌انرو در ششم جولای ۲۰۰۸ یعنی ۱۲ سال پیش، پس از دیدار رافائل نادال و راجر فدرر در ویمبلدون این جمله را بر زبان آورد. پس از 4 ساعت و ۴۸ دقیقه تنیسور اسپانیایی برای نخستین بار فاتح ویمبلدون شد. نادال در یک بازی هیجان‌‌انگیز که 5 ست داشت توانست ۳ بر ۲ حریف سوییسی‌اش را شکست دهد. او در 2 ست نخست ۶ بر ۴ پیروز شد اما 2 ست بعدی را با نتایج مشابه ۷ بر ۶ واگذار کرد. رقابت جذاب 2 تنیسور در ست پنجم ادامه داشت و نادال توانست ۹ بر ۷ پیروز و قهرمان شود. تنیسورهای اسپانیایی و سوییسی برای سومین سال پیاپی در فینال با هم روبه‌رو شدند. پیش از آن فدرر قهرمانی در سال‌های ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ را به نام خود ثبت کرده بود. 2 تنیسور در حالی با هم رقابت کردند که از میان ۱۶ گرند اسلم آخر فاتح ۱۴ عنوان از آن بازی‌ها شده بودند. نادال در حالی به فینال ویمبلدون صعود کرد که چهارمین قهرمانی‌اش را بتازگی در رولان گاروس جشن گرفته بود و تنها نبود جام قهرمانی در ویمبلدون را حس می‌کرد. او در ۲۲ سالگی به آن دست یافت البته آسان به دست نیامد. این فینال در یادها ماند و تا هنگام اهدای جوایز هر اتفاقی که ممکن بود در این دیدار رخ داد. تنیسور اسپانیایی هنگامی که آفتاب غروب کرده بود امتیاز قهرمانی را گرفت و از خوشحالی خود را روی زمین انداخت. او پس از پایان آن سال گفت:‌ «بهترین سال دوران ورزشی ام بود». ۱۲ سال بعد و پس از فتح عناوین متعدد، انتخاب از میان یکی از آنها سخت است اما بدون شک ۲۰۰۸ همیشه خاص خواهد بود. اکنون نادال در خانه‌اش به سر می‌برد و به تمرین مشغول است. او خود را برای تنیس اوپن آمریکا آماده می‌کند که قرار است اواخر آگوست برگزار شود. هر روز که می‌گذرد ابهام در رابطه با برگزاری این گرند اسلم به خاطر بحران کرونا بیشتر می‌شود.