سیداحمد ترجمان*: از زمان آغاز خیزش مردمی لبنان در مهرماه سال گذشته که با شعارهای اقتصادی و بهبود وضعیت معیشتی مردم آغاز شد، 9 ماه می‌گذرد، در این مدت شاهد فراز و نشیب‌های بسیاری در وضع سیاسی و اقتصادی لبنان و نیز در روند تجمع‌ها و تظاهرات و شعار تظاهرات‌کنندگان بودیم. سخنان اخیر دبیرکل حزب‌الله لبنان که با لحنی تند همراه بود، نشان از وضعیت آشفته داخلی و فشارهایی داشت که از داخل و بیرون بر لبنان وارد می‌آید. سخنان قاطع سیدحسن نصرالله بیانگر عزم جدی حزب‌الله برای جلوگیری از فروپاشی اقتصادی و گسترش فقر در این کشور است. اما مواضع اخیر مداخله‌گرانه سفیر آمریکا در لبنان و به‌تبع آن فشارهای چند‌جانبه‌ای که از طریق قانون سزار بر سوریه وارد آمده است و یکی از اهداف آن فشار بر لبنان در حوزه نفت و آب‌های مرزی مورد اختلاف در جنوب با رژیم صهیونیستی است گویای آن است که با وارد ‌آوردن فشار حداکثری قصد دارند ضمن ناکارآمد جلوه دادن دولت و کشاندن آن به استعفا و در نهایت هرج و مرج سیاسی و اقتصادی، حزب‌الله را در تنگنای شدید از نظر آرای عمومی قرار دهند و در نهایت لبنان را از معادله محور مقاومت خارج کنند. از سوی دیگر بالا رفتن سرسام‌آور قیمت‌ها که ناشی از بی‌ارزش شدن بی‌سابقه واحد پول ملی است، باعث شده بیشتر مراکز خرید تعطیل و حتی فروشندگان محلی نیز مجبور به تعطیلی شوند؛ بسیاری‌ از فروشندگان مواد پروتئینی، به دلیل ناتوانی مردم نسبت به خرید گوشت، تعطیل شده‌اند، بسیاری از هتل‌ها تعطیل و بیشتر کارکنان مراکز سیاحتی و حتی رسانه‌ای مانند شبکه‌های مختلف تلویزیونی از کار برکنار شده‌اند و مؤسسات مختلف توان پرداخت بیش از نیمی از حقوق کارکنان باقی‌مانده خود را نیز ندارند. قیمت‌ها به طور بی‌سابقه‌ای چند برابر شده و در‌آمد کارمندان و حتی نظامیانی که حقوق‌شان زمانی معادل 2 تا 3 هزار دلار بود، با بالا رفتن بی‌سابقه و 70 درصدی نرخ ارز و بی‌ارزش شدن واحد پول ملی، 200 الی 300 دلار شده و به همین میزان، قدرت خرید مردم کاهش یافته است. کمبود مواد غذایی از سویی و کاهش میزان سوخت در کشور باعث شده خاموشی‌ها از گذشته نیز به مراتب بیشتر شود. تمام راه‌حل‌های ارائه‌شده نظیر استفاده از ظرفیت کشورهای همسایه و همپیمان برای نجات اقتصاد لبنان نیز با کارشکنی‌ها و سنگ‌اندازی‌های شدید برخی مسؤولان دولتی و رؤسای احزاب داخلی و تهدید سفیر آمریکا روبه‌رو می‌شود. در 2 روز گذشته وزیران کشاورزی و نفت عراق جهت کمک در بیروت حضور داشتند و پیش از این نیز چین آمادگی کامل خود را جهت انجام پروژه‌های اقتصادی کلان اعلام کرده بود. اما در حال حاضر آن اقدامی که می‌تواند لبنان را از این باتلاق فروپاشی اقتصادی نجات دهد، کمک‌های جمهوری اسلامی ایران است که توانست به‌رغم تهدیدها، محموله‌های سوخت را به دریای کارائیب برساند و چشم امید لبنانی‌ها و بویژه شیعیان که بستر مقاومت در این کشور بوده و هدف اصلی دشمنان از اعمال تحریم‌ها و فشارها همان‌ها هستند، همچنان به جمهوری اسلامی ایران دوخته شده و هر روز انتظار رسیدن کشتی‌های حامل سوخت و مواد غذایی از کشور عزیزمان را می‌کشند. اما متأسفانه برخی جریان‌های سیاسی این کشور در این مسیر سنگ‌اندازی می‌کنند.