محمود کریمی با اعلام عدم برپایی مراسم چیذر در ماه محرم:

امسال پویش پرچم و احیای روضه‌های قدیمی را جدی بگیریم

دهه اول محرم سال گذشته ‌محمود کریمی در مجلس عزاداری خود، یک اتفاق مهم و زیبا را رقم زد و برای نخستین‌بار شب تاسوعا در هیأت رایه‌العباس امامزاده علی‌اکبر(ع) چیذر به طور متفاوتی مجلس عزای خود را برپا کرد. در این مراسم که در محیط بیرونی امامزاده برگزار شد، ‌محمود کریمی به اجرای سنت قدیمی مداحی یعنی چهارپایه‌خوانی پرداخت و شور و حال خاصی را در آن روز و در حضور پرشور عاشقان و دلدادگان حسینی به وجود آورد. با پخش تصاویر چهارپایه‌خوانی ‌محمود کریمی در فضای مجازی، موج عجیبی درباره این حرکت ارزشمند این مداح اهل‌بیت(ع) به وجود آمد و بسیاری از مداحان، وعاظ و مستمعان، این اقدام ‌محمود کریمی را که در راستای احیای آیین‌ها و سنت‌های اصیل عزاداری انجام داد، ستودنی دانستند و بر تکرار چنین فعالیت‌هایی توسط سایر مداحان تاکید کردند. این پایان ماجرا نبود و رهبر معظم انقلاب سال گذشته در حاشیه مراسم عزاداری شام غریبان حسینی، از مراسم چهارپایه‌خوانی حاج‌محمود کریمی در حسینیه چیذر تقدیر به عمل آوردند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای خطاب به این مداح اهل‌بیت فرمودند: «آقای کریمی! مجلس شما را امسال از تلویزیون می‌دیدم، برنامه شما بیرون از جلسه خیلی خوب بود». بیانات کوتاه رهبر حکیم انقلاب بی‌شک از اهمیت احیای سنت‌های اصیل عزاداری در کشور نشأت می‌گیرد که اهتمام همه عاشقان اهل‌بیت(ع) را برای زنده نگه داشتن این سنت‌ها می‌طلبد. محمود کریمی در نشست هم‌اندیشی با مداحان ضمن اینکه از عدم برپایی هیات عزاداری امامزاده علی اکبر(ع) چیذر خبر داده است، بر احیای مراسم‌های عزاداری و سنت‌های قدیمی محرم تاکید کرده است. وی در ابتدای این مراسم گفت: در شرایطی که بیماری کرونا آمده و صحبت از عدم برگزاری یا چگونه برگزار کردن هیأت است، من روضه‌خوان در مقابل امام حسین(ع) چه جایگاهی دارم که بخواهم خودم را جدی بگیرم؟ بعضی‌ها می‌گویند ما به برنامه‌های محرم نمی‌آییم تا کار لَنگ بماند! اصلا مگر کسی مثل من، در دستگاه امام حسین(ع) عددی است که بخواهد از این حرف‌ها بزند؟ بدانید اگر همه‌مان بخواهیم به ‌طور عمدی برنامه عزاداری امام حسین(ع) را خراب کنیم؛ همه عالم دسته بشوند و من هم سردسته بشوم که کار را خراب کنیم، چیزی بهتر از سال گذشته می‌شود. این مداح اهل‌بیت در ادامه گفت: کار برای امام حسین(ع) باید درست باشد نه بزرگ. به بزرگی کار نگاه نمی‌کنند بلکه به خالص ‌بودنش نگاه می‌کنند. طی سال‌های گذشته در امامزاده علی‌اکبر محله چیذر، جمعیت زیادی می‌آمد اما تعداد و کمیت این افرادی که پای روضه می‌آمدند در اولویت نیست بلکه تمیز بودن کار مهم است. کار برای امام حسین(ع) باید تمیز باشد. می‌خواهم به خانه مادرم بروم و برایش روضه خانگی بخوانم. وقتی جاهایی در هیأت خالی است، فرشته‌ها آن جاهای خالی را پر می‌کنند، پس تعداد افراد مهم نیست. مهم خلوص و تمیزی کار است. این مرثیه‌خوان گفت: پس ما باید تاوان بدهیم؛ در محضر امام حسین(ع) بی‌وزن باشیم و به ‌خاطر خسارت ‌دادن‌مان هم سر کسی منت نگذاریم. حالا به محرم امسال و آن وظیفه‌ای که اشاره کردم، رسیده‌ایم. ما امسال نمی‌توانیم در هیأت رایه‌العباس محله چیذر برنامه بگیریم. می‌دانم که به‌ خاطرش ناسزا می‌شنوم اما علت این است که سقف حسینیه امامزاده علی‌اکبر کوتاه و بافت خانه‌های اطراف هم فشرده است، به‌ این ‌خاطر همسایه‌ها اذیت می‌شوند، بنابراین شرایط رایه‌العباس، مطابق استانداردهای ستاد مبارزه با کرونا نیست. رهبری هم فرمودند که موارد ستاد کرونا را رعایت کنید، ما هم می‌گوییم چشم اما در این وضعیت، وظیفه‌ای هم داریم که به آن خواهیم رسید.      

پیشنهاد احیای روضه‌های کوچه‌ای

کریمی در بخش پایانی سخنان خود گفت: ما از وقتی روضه‌های کوچه‌ها قطع شد، گرفتار شدیم. یکی از اساتید تعریف می‌کرد که قدیم‌ها، منزل یکی از کسبه محل خالی بوده که چند نفری می‌رفتند در آن روضه می‌خواندند و می‌دیدند صاحبخانه چند تومانی را روی طاقچه برای‌شان گذاشته است. این استاد ما به استاد و بزرگش گفته بود آقا یعنی ما می‌آییم برای در و دیوار روضه می‌خوانیم؟ پاسخ این بود: بله! در و دیوار هم روضه می‌خواهند. حالا گرفتاری ما هم از آنجایی شروع شد که روضه‌های کوچه‌ها قطع شد؛ همان روضه‌های موسی‌بن‌جعفری که برای پیرمردها و پیرزن‌های کوچه و بازار خوانده می‌شد. گرفتاری از آنجا شروع شد که هیأت‌ها از خانه‌های کوچک و باصفا بیرون آمدند. روضه‌های کوتاه بعد از نماز صبح هم صفای خودشان را داشتند اما خب، حالا با این شرایط کرونا به اینجا رسیده‌ایم که همه باید به میدان بیایند. به‌ همین ‌خاطر من درباره محله خودمان چند پیشنهاد دارم. ما در بسیاری از مسائل، مفهوم تبیین شعائر را داریم اما در دستگاه امام حسین(ع) تعظیم شعائر را داریم. به قول امام خمینی(ره)، این کار و این دستگاه هیاهو می‌خواهد؛ سروصدا می‌خواهد که یکی از این سروصداها پرچم است. پس پیشنهاد من، پویش پرچم است. وی گفت: پیشنهاد اول این است که از فضای مجازی برای تبلیغ پویش «هر خانه یک‌حسینیه» استفاده کنید و تمام کوچه و محله را پر از پرچم کنید. به همسایه‌های‌تان هم پیشنهاد بدهید آیا می‌خواهی یک ‌پرچم هم به در خانه‌ات بزنیم؟ یعنی کاری کنیم که وقتی وارد محله می‌شوی، بفهمی وارد حسینیه شده‌ای! این مداح گفت: پیشنهاد دوم، یک فعالیت همگانی و هماهنگ در شب‌های دهه اول محرم است. هر هیات حداقل ۱۰ طبل دارد. این طبل‌ها را بین بچه‌های هیات تقسیم کنیم که هر شب از ساعت ۲۱ تا ۲۱ و ۱۵ دقیقه روی پشت‌بام‌ها با صدای طبل، حسین‌حسین کنند. یعنی با طبل و سنج، روی پشت‌بام‌ها حاضر شویم و یک‌ ربع ساعت حسین‌حسین کنیم. اینطور به ‌مرور همه شهر به تکاپو و شور می‌افتند. کریمی گفت: سومین پیشنهادم هم ماشین روضه یا حسینیه سیار است. افراد هیأت‌دار یا وانت‌دار که می‌توانند یک سیستم صوتی، یک اتومبیل و یک طبل و سنج مهیا کنند، پیش‌قدم شوند. این پیشنهاد هم همین ‌موارد را می‌خواهد به ‌علاوه یک ‌نفر مداح که با ماشین بیایند و از کوچه‌ها عبور کنند و روضه بخوانند. یکی هم باشد که اعلام کند همسایه‌ها اگر کسی می‌خواهد از روضه استفاده کند، با رعایت پروتکل بهداشتی کرونا، بیاید دم‌ در خانه‌اش. اینطور یکی پشت پنجره، یکی جلوی در خانه و یکی در کوچه، به روضه گوش خواهد داد. نتیجه چه می‌شود؟ اینکه یک مادربزرگ پیر به ما می‌گوید خدا خیرت بدهد! که این، کم ‌چیزی نیست!