رئیس فدراسیون جودو و قهرمان نامی عرصه ورزش و اخلاق، از آغوش باز کشورمان به روی جودوکار ملی‌پوش به اسارت در آمده در چنگال مغول‌ها و همه قهرمانان جلای وطن کرده خبر داد. 

آرش میراسماعیلی دیروز در اظهاراتی غافلگیر‌کننده اما امیدبخش گفت: «از طرف وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک می‎گویم اگر سعید ملایی بازگردد با آغوش باز از او استقبال می‌کنیم. هیچ ممنوعیت و محدودیتی برای وی وجود ندارد».

این در حالی است که او چند روز پیش در دادگاه عالی بین‌المللی ورزش (CAS)‌ برای رسیدگی به تعلیق جودوی ایران حاضر شده بود؛ دادگاهی که با حضور سعید ملایی، وحید سرلک و محمد منصوری، از ملی‌پوشان و مربیان سابق جودوی ایران و شهادت آنها علیه کشورشان تشکیل شده بود. میراسماعیلی در این باره گفت: «ادعای طرف مقابل ما در دادگاه این بود که داورزنی به ملایی گفته مسابقه ندهد. این ادعا به هیچ‌وجه درست نبود، چون داورزنی آن روز اصلا در دفترش در تهران حاضر نبود. سجادی هم به نمایندگی از آقای صالحی‌امیری در جلسه بود که ادعای کذب علیه رئیس کمیته ملی المپیک را رد کرد. زارعیان هم به عنوان سرمربی تیم در صحنه حاضر بوده است. این شهودی که ما انتخاب کردیم، بر اساس ادعاهای طرف مقابل بود». 

طبق اظهارات رئیس فدراسیون جودوی کشورمان، «سعید ملایی که خودش آن روز در مسابقه حضور داشته و به وجود آورنده این قضیه بوده است، در کنار منصوری و سرلک که اصلا آنجا نبودند برای شهادت آمده بود».

به عبارت دیگر ماهیت پرونده‌ای که با اعمال نفوذ لابی صهیونیستی علیه ورزش ایران گشوده شده، بشدت مخدوش است. 

این پرونده زمانی گشوده شد که سعید ملایی، جودوکار 30 ساله تیم ملی، شکست از رقبایش در مسابقات قهرمانی جهان ۲۰۱۹ را بهانه‌ای برای روبه‌رو نشدن و روی سکو نرفتن با نماینده رژیم صهیونیستی عنوان کرد و تصمیم‌گیری در این مورد را به گردن فدراسیون جودوی ایران و مقامات ورزش کشورمان انداخت. پس از آن او بنای قهر با اهالی جودوی ایران را گذاشت و با رویکردی غیراخلاقی تلاش کرد از میهن خودش انتقام بگیرد. ملایی به پیشنهاد همسر آلمانی‌اش با روادید ۲ ساله به این کشور کوچ کرد اما با روی دیگر سکه جلای وطن به سرزمین غربت مواجه شد. آلمان‌ها آبان‌ماه 98 درخواست حقیرانه پناهندگی ملایی را پذیرفتند اما به شکلی تحقیر‌آمیز با آنکه او یکی از برترین جودوکاران جهان بود و سابقه حضور در المپیک ۲۰۱۶ ریو و مدال‌های طلا و برنز قهرمانی جهان را با پرچم جمهوری اسلامی ایران داشت، حاضر نشدند به او تابعیت بدهند. بدین ترتیب ملایی امکان حضور در مقدماتی المپیک با تیم‌ ملی جودوی آلمان یا هر کشور دیگر اتحادیه اروپایی را از دست می‌داد. اقدام آلمان‌ها در عین حال درس بزرگی برای این جودوکار بود، چرا که فهمید ژرمن‌ها حاضر نیستند به خاطر افتخارات ورزشی جهانی اصول خود را حتی در سطح مقررات عادی اعطای تابعیت اتحادیه اروپایی زیر پا بگذارند، حال آنکه ملایی انتظار داشت کشور خودش ارزش‌هایی اساسی چون به رسمیت نشناختن رژیم غاصب صهیونیستی را نادیده بگیرد. 

در نهایت ملی‌پوش سابق ایران به جای بازگشت به کشور و شرکت در انتخابی المپیک 2020 توکیو، تصمیم شاذ دیگری گرفت که حتی رسانه‌ای‌های خارج‌نشین که در ابتدا مشوق او در راه جلای وطن بودند نیز آن را حرکتی ضدایرانی تلقی کردند. ملایی شهروندی مغولستان را پذیرفت و حاضر شد با پرچم مغولستان در مسابقات بین‌المللی شرکت کند؛ حرکتی حقارت‌بار و نشانه نهایت استیصال یک قهرمان سابق که از سوی ایرانیان سراسر دنیا به رفتن زیر ذلت یاسای چنگیزی تشبیه شد. به نظر می‌رسد او هنوز از این همه اشتباه درس نگرفته و حال بازیچه لابی‌های صهیونیستی شده است تا علیه کشورش در دادگاه CAS شهادت دهد؛ رفتاری که قطعا هیچ کمکی به او در عرصه ورزش قهرمانی نخواهد کرد و تنها او را نزد هموطنانش منفورتر خواهد کرد. 

آرش میراسماعیلی، پهلوانی که خود به خاطر همبستگی با آرمان قدس، موقعیت استثنایی قهرمانی المپیک 2004 آتن را فدا کرده و حاضر نشده بود جلوی رقیبی از رژیم صهیونیستی بایستد، قطعا بهتر از هر کسی شرایط ملایی و ملی‌پوشانی همانند او را درک کرده و می‌کند. او درباره کشیده شدن پای خود و فدراسیونش به دادگاه بین‌المللی توسط شاگرد پیشینش می‌گوید: «بحث آرش میراسماعیلی نیست و بحث جودوی ایران است. من می‌گویم ایرانی هستم و به ایرانی بودنم افتخار می‌کنم. هر چقدر هم به من بی‌مهری شود، اجازه ندارم علیه کشورم در یک دادگاه شهادت دهم». 

او برای اینکه حسن‌نیت خود و دستگاه ورزش کشورمان را ثابت کند، می‌گوید: «نه‌تنها از طرف خودم، بلکه از طرف آقای صالحی‌امیری و سلطانی‌فر می‌گویم که هر کدام از این عزیزان بخواهند به آغوش کشور بازگردند، هیچ‌گونه محدودیت یا ممنوعیتی متوجه آنها نیست».