رضا واعظ: سالروز به امامت رسیدن حضرت ولی‌عصر(ع) را «عید بیعت» نام نهاده‌اند که اگرچه در متون روایی و حدیثی مناسبتی به این نام نداریم اما بهانه خوبی است برای تذکر و یادآوری یک امر مهم، امری که اگر حواس‌مان نباشد در شلوغ‌پلوغی‌های مشکلات روزمره و خبرهای هر روزه قیمت دلار و سکه و زمین، پاک یادمان خواهد رفت. امر مهم غیبت و تکلیفی که برای پایان دادن به آن بر دوش داریم. نکته‌ای که در این بین حائز اهمیت است و خوب است به آن توجه کنیم این است که در بسیاری از دعاهایی که از اهل‌بیت عصمت و طهارت برای امر ظهور صادر شده و شیعیان دعوت به خواندن آن شده‌اند، یکی از کلیدی‌ترین درخواست‌ها، «درخواست معرفت به امام زمان است». ردپای این عنصر را در اکثر دعاهای مهدوی می‌توان جست، از جمله آن دعای معروفی است که از خدا می‌خواهیم اللهم عرفنی حجت فان لم تعرفنی حجتک قدضللت عن دینی؛ یعنی پروردگارا معرفت حجتت را نصیب ما بگردان که اگر این کار را نکنی در دین خود گمراه می‌شویم. اما سوال اینجاست که معرفت به امام زمان چیست؟ آیا منظور همان شناخت تاریخی زندگی حضرت ولی‌عصر است؟ قرائن و شواهد نشان می‌دهد که منظور معرفت چیزی ورای شناخت شناسنامه‌ای امام زمان است، بلکه نوعی پیوند باطنی و روحی با امام زمان است به طوری که دایره وجود آدمی بر محور امام زمان خویش بچرخد. عقربه دلش و اهدافش و زندگی‌اش به سمت جهتی باشد که زندگی امام زمان به همان جهات است و آن چیزی نیست جز توحید، با خدا زیستن و برای خدا زیستن. همصدا شدن با ابراهیم آنجا که فرمود: ان صلاتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب‌العالمین. نمازم و مناسکم و زندگی‌ام و مرگم برای خداست، همان پروردگار جهانیان. امام زمانی زیستن، یعنی توحیدی زیستن، یعنی فهم گوهر معرفت توحید، یعنی فهم اینکه انسان هدفی جز شناخت خدا و وصال او ندارد و برای رسیدن به این ساحل دور، باید سوار بر کشتی امامت شود تا به دستگیری امام زمان خویش، به دیدار و لقای خدا نائل بیاید. انسانی که اینگونه امام زمان را شناخت، به معرفت امام زمان راه پیدا کرده است و خود را محتاج همیشگی امام عصر خواهد یافت. به همین خاطر است که در اکثر ادعیه‌ای که ائمه اطهار به شیعیان تعلیم داده‌اند تا برای درخواست ظهور امام زمان قرائت کنند، وزنه درخواست معرفت به حقیقت امام زمان بسیار سنگین است. اگر این معرفت حاصل شود، ظهور در باطن ما رخ داده است. به همین خاطر است که وقتی از آیت‌الله شیخ محمدجواد انصاری‌همدانی، آن عارف شیدا سوال کردند که ما کی می‌توانیم به محضر حضرت شرفیاب شویم؟ پاسخ داد: زمانی که ظهور و غیبت امام زمان برای شما برابر باشد. و این یعنی اوج احساس حضور و احتیاج به امام زمان که از همان معرفت به حضرت حاصل خواهد شد.