گروه سیاسی: با گذشت چند روز از توهین امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری فرانسه به ساحت پیامبر گرامی اسلام، بازتاب این اظهارات همچنان در میان مسلمانان و برخی دولت‌های اسلامی ادامه دارد. در ایران اما روز گذشته حسن روحانی پس از سکوتی چند روزه که با انتقادات زیادی از سوی افکار عمومی مواجه شد، موضعی ملایم اتخاذ کرد که هیچ تناسبی با خشم مقدس و احساسات جریحه‌دار‌شده مردم مسلمان ایران و جهان ندارد. 

به گزارش «وطن امروز»، حسن روحانی روز چهارشنبه در جلسه هیأت دولت بدون اینکه نامی از رئیس‌جمهور فرانسه ببرد و به اهانت او نسبت به ساحت پیامبر اسلام اشاره‌ای کند، گفت: این جای تعجب دارد کسانی که ادعای فرهنگ و دموکراسی دارند، به یک نحوی هرچند ناخواسته(!) دیگران را به خشونت و خونریزی تشویق می‌کنند. رئیس‌جمهور با بیان اینکه «کجای آزادی به معنای تعطیل کردن درس اخلاق است»، اظهار داشت: اتفاقا آزادی زمانی می‌تواند برای جامعه مفید باشد که همه ارزش‌ها محترم باشند نه اینکه به شخصیتی که به گردن همه حق دارد، توهین و اهانت شود. روحانی افزود: پیامبر اسلام به گردن تک‌تک اروپایی‌ها و همه آنهایی که در شرق و غرب زندگی می‌کنند، حق دارد، او معلم بشریت بوده و جای تعجب است کشورهایی که ادعای آزادی، حقوق و قانون دارند مردم را به توهین به همدیگر و توهین به آنانی تشویق کنند که مردم با همه وجود به آنان عشق می‌ورزند.

رئیس‌جمهور تاکید کرد: غربی‌ها بفهمند پیامبر عظیم‌الشأن اسلام مورد عشق سراسر مسلمانان و آزادی‌خواهان جهان است. توهین به پیامبر زیرپا گذاشتن اخلاق و توهین به همه مسلمانان، همه انبیای الهی و ارزش‌های انسانی است. روحانی گفت: غرب، اروپا و فرانسه اگر واقعا راست می‌گویند که به دنبال حاکم شدن صلح، برادری، صفا و امنیت در جامعه بشری هستند، باید دست از دخالت در امور داخلی مسلمانان بردارند، چرا که تمام مشکلات و کینه‌هایی که در دل‌ها ایجاد شده، به خاطر ظلم، آزار و مداخله نابجای غرب در طول تاریخ در امور مسلمان‌هاست. 

رئیس‌جمهور اظهار داشت: درس پیامبر، درس احترام به دیگران، اخلاق، آزادی به معنای آنکه اندیشه‌های صحیح انسانی و مفید و سازنده را تبادل کنیم، است. فحاشی، توهین، سخن ناروا گفتن و کاریکاتور زشت کشیدن، جزو اخلاق، دموکراسی و انسانیت نیست. روحانی در پایان ابراز امیدواری کرد آنانی که در این مسیر اشتباه کردند، اشتباه خود را حتی هر چه زودتر جبران کنند و به مسیر عدالت و اخلاق و احترام به عقاید همه ادیان آسمانی برگردند. 

توصیه‌های اخلاقی روحانی به هتاکان اسلام‌ستیز در شرایطی صورت می‌پذیرد که دولت او در یکی از حساس‌ترین برهه‌های تاریخ جهان اسلام رفتار منفعلانه‌ای را در پیش گرفته به طوری که هیچ جایگاه پررنگی از سوی دستگاه سیاست خارجی جمهوری اسلامی به عنوان مجری سیاست‌های رسمی نظام در این مناقشه که ارتباط مستقیمی با جهان اسلام دارد و این امر از اصول راهبردی و خدشه‌ناپذیر نظام است، دیده نشده است. پیش از موضع‌گیری روز گذشته رئیس‌جمهور، احضار کاردار موقت فرانسه در ایران از سوی وزارت امور خارجه و انتشار توئیت وزیر امور خارجه در محکومیت توهین به پیامبر گرامی اسلام تنها اقدامی بود که دولت حسن روحانی انجام داده بود.

سکوت و غیبت دولت و وزارت امور خارجه در وسط چنین میدانی به تنهایی برای درک آنچه این روزها بر دیپلماسی کشورمان می‌گذرد کفایت می‌کند؛ دیپلماسی‌ای که به توئیت‌های محمدجواد ظریف و حضور دیپلمات‌های کشور به حضور در شبکه‌های اجتماعی محدود شده است. 

این در حالی است که نقش محوری و تعیین‌کننده جمهوری اسلامی در جهان اسلام و تلاش برای تقویت جبهه جوامع اسلامی یکی از اهداف اولیه انقلاب اسلامی به شمار می‌رود. خلأ نقش‌آفرینی کشورمان در این بین می‌تواند به نقش محوری جمهوری اسلامی در جهان اسلام آسیب وارد کند. تبدیل ایران به محور اصلی مقاومت علیه نفوذ صهیونیسم و نقش تعیین‌کننده آن در ظهور انبوه گروه‌های مقاومت تنها بخشی از تاثیر اندیشه انقلابی کشورمان در معادلات منطقه و جهان به شمار می‌رود. با این تفاسیر «دیپلماسی» را به عنوان ابزاری مهم در ترویج و تحکیم این اندیشه، باید به عنوان صورت‌مساله‌ای حیاتی به حساب آورد. 

مع‌الاسف اقدامات سیاست خارجی دولت روحانی از همان سال92 بر همراه کردن دولت‌های اروپایی قرار گرفت و به خط‌مشی ثابت دولت یازدهم و سپس دوازدهم تبدیل شد. همین امر موجب ایجاد فاصله‌گذاری و یک شکاف قابل تأمل میان سیاست‌گذاری خارجی دولت تدبیر با اصول تثبیت‌شده سیاست خارجی ایران شد؛ شکافی که در برابر حوادث جهان اسلام و در بزنگاه‌های گوناگون نظیر اتفاق اخیر در فرانسه نمود بیشتری از خود نشان می‌دهد. از جمله اینکه مرور اعتراضات خودجوش روزهای اخیر افکار عمومی جهان اسلام نشان می‌دهد غیبت جمهوری اسلامی ایران حتی این فرصت را برای برخی کشورها فراهم آورد تا با سوءاستفاده از انفعال دولت کشورمان، خود را در موقعیت رهبری جهان اسلام تعریف کنند و محوریت جریان اعتراض مسلمانان به رفتار هتاکانه فرانسه را به دست بگیرند؛ کشورهایی که مانور مشترک با رژیم صهیونیستی برگزار می‌کنند و با اقدامات مخرب خود در سوریه، عملا در پازل جبهه استکبار علیه جهان اسلام نقش بازی می‌کنند. 

مماشات رئیس‌جمهور و وزارت امور خارجه دولت وی با فرانسه و الیزه‌نشینان تا جایی که از به میان کشیدن نام امانوئل مکرون به عنوان محرک اصلی اقدامات موهن ضداسلامی خودداری کنند ابهامات و سوالات زیادی برای افکار عمومی ایجاد می‌کند. اینکه چطور پس از هر اقدام تروریستی در غرب و شکل‌گیری موج همدردی، مقامات مذکور گوی سبقت را از همگان ربوده و در اسرع وقت اقدامات صورت‌گرفته را محکوم می‌کنند اما در توهین به مقدسات اسلامی در همین جوامع پس از چند روز سکوت موضعی محتاطانه اتخاذ می‌کنند، از همین دسته سوالات است.