مرتضی یعقوبی: درگذشت محمود یاوری که با روحیات خاص خود در تیم‌های مختلف، بازیکنان زیادی را تربیت کرده بود، فقدان بزرگی برای فوتبال ایران است. محمود یاوری، پیشکسوت فوتبال ایران بعد از تحمل یک دوره بیماری، صبح دیروز در ۸۱ سالگی، در بیمارستانی در اصفهان درگذشت. درگذشت او برای فوتبال ایران یک اتفاق تلخ و ناراحت‌کننده است؛ کسی که مقام استادی برای اکثر بازیکنان قبل از دهه ۹۰ دارد و سال‌ها به طور خستگی‌ناپذیر در تیم‌های مختلف مربیگری کرد و تاریخ انقضای ابدی داشت. اگر بیماری سراغش نیامده بود، یاوری همچنان منجی تیم‌های در معرض سقوط بود که در هفته‌های پایانی مهر بقا بر پای این تیم‌ها می‌زد و به طور شگفتی‌آوری نشان می‌داد همچنان دود از کنده بلند می‌شود. یاوری را باید باسابقه‌ترین فوتبالی اصفهان در ایران بدانیم که در تمام رده‌های ملی هم مربیگری کرده و در سال‌های پایانی عمرش، در کمیته فنی فدراسیون فوتبال حضور داشت. همین کارنامه پر و پیمان «جناب سرهنگ» که یک نظامی بازنشسته بود، نشان از تبحر او در فوتبال داشت. شاید دیسیپلین نظامی او گره‌گشای مشکلاتش در خیلی از تیم‌های شلخته و بی‌نظمی بود که نیاز به کمک او داشتند. مرحوم یاوری از نخستین بازیکنان تیمی است که امروز به نام سپاهان شناخته می‌شود. او فوتبالش را از نوجوانی در شاهین اصفهان شروع کرد و نخستین قهرمان را هم با این تیم اصفهانی به دست آورد و در ۲۴ سالگی قهرمان ایران شد. او تا آخرین روزهای انحلال شاهین در این تیم باقی ماند و سال ۱۳۴۲ همزمان با انحلال این تیم، راهی پاس شد و به جرگه فوتبالیست‌های نظامی پیوست. با ورود به پاس، از سال ۱۳۴۲ تا آخرین سال‌های فوتبالش در این تیم قدرتمند که روزگاری جزو مدعیان بود، بازی کرد و تا سال ۱۳۵۰ در این تیم حضور داشت و در نهایت بازنشسته شد. حضور در ۳ بازی ملی بدون گل زده، کارنامه محمود یاوری در تیم ‌ملی بود. یکی از قاب‌های به ‌یادگار مانده از محمود یاوری، سلام نظامی او برای خیلی از شاگردانش در دوران مربیگری است. او نه برای همه، بلکه برای کسانی که از صمیم قلب دوست‌شان داشت، به شکل نظامی سلام می‌کرد که این موضوع مانند احترام یک ژنرال برای یک افسر یا یک سرباز بود. چالش‌برانگیزترین دوران فوتبال یاوری، دوران مربیگری بود که او در اکثر تیم‌ها حضور داشت و در دوره‌ای هم هدایت تیم ‌ملی را بر عهده گرفت. محمود یاوری همزمان با بازنشستگی از بازیکنی، به اصفهان رفت و سال۵۰ هدایت ذوب‌آهن را برعهده گرفت و به این ترتیب به مارکوپولوی فوتبال ایران تبدیل شد. او پس از آن در تیم‌های سپاهان (۳ دوره)، برق شیراز (۴ دوره)، تیم ‌ملی جوانان (۲ دوره)، تیم‌ ملی امید، تیم ‌ملی بزرگسالان ایران، فجرسپاسی (۳ دوره)، پاس، تراکتور، ابومسلم، استقلال اهواز (۲ دوره)، راه‌آهن، شاهین بوشهر، صبای قم، پاس همدان، استیل آذین، ذوب‌آهن (۲ دوره) و مس کرمان مربیگری کرد. حضور در تیم‌های مختلف در اقصی نقاط ایران از محمود یاوری یک آچار فرانسه ساخته بود که مشکل‌گشای هر تیمی بود و بیراه نیست اگر بگوییم او استاد اکثر بازیکنان دهه‌های ۵۰، ۶۰، ۷۰ و ۸۰ شمسی است و این یعنی مربیگری در ۴ دهه. یکی از دوره‌های شاخص مربیگری او، حضور در تیم ‌ملی فوتبال ایران بود که به علت تغییرات مدیریتی زیاد طول نکشید. سال ۶۳ بهروز صحابه، محمود یاوری ۴۴ ساله را به عنوان سرمربی تیم ‌ملی بزرگسالان انتخاب کرد. تابستان ۱۳۶۳ تیم‌ ملی به رهبری محمود یاوری در مسابقات فوتبال مقدماتی جام ملت‌های آسیا ۱۹۸۴ شرکت کرد اما وقتی نصرالله سجادی به جای بهروز صحابه، رئیس فدراسیون فوتبال شد، یاوری از مسؤولیت سرمربیگری تیم ‌ملی کنار رفت.