آورده‌اند که در سال‌های کرونا، انتخابات ریاست‌جمهوری در ایالات متحده آمریکا پدید آمد. پس از گذشت ساعت‌ها و روزها و هفته‌ها و شمارش آرای ماخوذه، یکی از آن میان برنده گشت. بر طبل شادانه کوفتند و شادی به قلوب ملت بازگشت. 

اما کاندیدای مغلوب حرکتی کرد نه مناسب حال درویشان. وی همچنان که اصرار داشت ۲ هزارهزار و اندی رای با نام او از صفحه روزگار پاک شده، افزود:«اصلا کاخ خودمه، حرفیه؟» بزرگان و سران ملک و اهالی رسانه من جمله بی‌بی‌سی‌نیوز انگشت به دهان گزیدند و روی برتافتند و از این جرزنی در حیرت بماندند. 

درویشی در آن میان گفت: «حال چه جای حیرت است که این برگی است از دفتر تاریخ که تکرار شده. ولی تفاوت از آن سبب است که این بار نه اینجا سرزمین ایران است و نه تو از تبار داماد لرستان. پس زودتر تخلیه کن تا شب نشده به کار و زندگی برسیم، مرسی اه». مریدان درویش گفتند: «از بهر خدا، یا شیخ این چه سخن بود؟!» که درویش عینک ریبن روی چهره بزد و بادی در غبغب انداخت و به دوربین خیره گشت و از اتاق فرمان نیز سس‌ماس پلی شد.