امیرالمومنین علی علیه‌‌السلام در حدیثی گرانقدر انواع صبر را مطرح می‌کنند: 1ـ صبر بر مصیبت 2ـ صبر بر اطاعت 3ـ صبر بر معصیت. می‌توان بزرگ‌ترین مصداق برای نوع اول صبر یعنی صبر بر مصیبت را در حادثه عاشورا مشاهده کرد. در واقعه کربلا، بلایا و مصیبت‌هایی بر امام حسین(ع) واقع شد که صبر بر این مصائب کار بسیار دشواری است و تنها شخصیت والا و معصومی مثل سیدالشهدا از پس صبر بر این مصائب بزرگ که آسمان‌ها و زمین بر آن خون گریستند، می‌تواند برآید. هر کدام از این مصیبت‌ها کافی است تا کمر هر مردی را بشکند و او را به سازش و تسلیم در برابر دشمن وادارد اما این امام حسین(ع) است که هر مصیبت و بلایی را به جان می‌خرد ولی زیر بار ظلم و انحراف از دستور الهی نمی‌رود. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در آخرین سخنرانی خود به مناسبت ولادت امام حسین(ع) به صبر عظیم امام حسین و یکی از بزرگ‌ترین مصیبت‌هایی که سیدالشهدا با آن مواجه شد پرداختند. ایشان تردیدافکنی‌ها و ایجاد وسوسه‌ها و حیله‌های شرعی توسط شخصیت‌های بزرگ مسلمین و خواص جامعه برای جلوگیری از حرکت و قیام امام حسین(ع) را یکی از بزرگ‌ترین مصائب سبط‌الرسول برشمردند که مصیبت‌هایی مثل تشنگی و شهادت یاران، در برابر این مصیبت کوچک به نظر می‌آید: من یک بار در یک صحبتی، صبر امام حسین علیه‌السلام را تشریح کردم. صبرش فقط این نبود که بر تشنگی صبر کند، بر کشته شدن یاران صبر کند؛ اینها صبر آسان است. صبر سخت‌تر این است که دیگران، افراد صاحب نفوذ، افراد آگاه، افراد محترم، هی بگویند آقا نکنید، این کار غلط است، این کار خطرناک است. هی ایجاد تردید کنند. کی‌ها؟ افرادی مثل عبدالله جعفر، عبدالله زبیر، عبدالله عباس؛ این شخصیت‌های برجسته‌ بزرگ آن روز دنیا، آقازاده‌های مهم اسلام، اینها هی بگویند نکن این کار را. هر که باشد، اگر چنانچه آن عزم و آن اراده و آن ثبات در او نباشد، با خودش فکر می‌کند که من دیگر تکلیفی ندارم، اینها که دارند اینجوری می‌گویند، دنیا هم که دارد آنجوری حرکت می‌کند، بگوییم و بگذریم. آن کس که در مقابل این اظهارات، در واقع وسوسه‌ها، تردیدافکنی‌ها، راه شرعی درست‌کردن‌ها بایستد و دلش نلرزد و قدم در این راه بگذارد، او همان کسی است که می‌تواند این تحول عظیم را به وجود بیاورد. و امام بزرگوار ما در این جهت تشبه کردند و اقتفا (پیروی) کردند به سید و سالار شهیدان.