کد خبر: 231734تاریخ: 1399/12/28 00:00
فدراسیون قبلی تقصیرات را گردن فدراسیون فعلی انداخت
اما و اگرهای صعود
حسین باقرشاهی: به نظر می‌رسد قرار نیست در فوتبال ایران کسی مشکلات را گردن بگیرد، به قول قدیمی‌ها مسؤولان در این‌جور مواقع از اصطلاح من نبودم دستم بود، تقصیر آستینم بود(!) استفاده می‌کنند.
نامه 5 مارس ویندزور جان، دبیرکل AFC به مهدی محمدنبی، دبیرکل وقت فدراسیون فوتبال از سوی چند رسانه و خبرگزاری منتشر شد. کنفدراسیون فوتبال آسیا در این نامه به صراحت به خاطر چالش‌های لجستیکی، بازرگانی، مالی و... که بی‌ارتباط با تحریم‌ها نیست، به ایران اعلام کرده بود: تردید داریم به شما میزبانی بدهیم. در ادامه AFC از ایران درخواست کرده بود بابت این چالش تضمین بدهد و متن نامه هم به این شکل تمام شده بود:
لطفا هر راه‌حل و پیشنهادی را که امیدی به یافتن روشی برای برطرف کردن این مسائل وجود دارد به ما ارائه بدهید.
***
* چرا همه چیز را گردن تحریم می‌اندازیم؟
وقتی خبر آمد ایران میزبانی بازی‌های انتخابی جام‌جهانی را هم مثل بازی‌های لیگ قهرمانان آسیا باخته است، شهاب‌الدین عزیزی‌خادم به این موضوع واکنش نشان داد و اعلام کرد کم‌کاری مدیران قبلی باعث این اتفاق شده است و به قول معروف تقصیرها را گردن مدیران قبلی انداخت.
مدیران سابق فدراسیون فوتبال وقتی شرایط فعلی را دیدند، در جواب اظهارات رئیس فدراسیون فوتبال نامه 5 مارس AFC را در اختیار رسانه‌ها قرار دادند؛ نامه‌ای که در آن درباره میزبانی مسابقات متمرکز لیگ قهرمانان آسیا، مقدماتی جام‌جهانی، مقدماتی مشترک مرحله 2 جام‌جهانی و جام ملت‌ها، انتخابی فوتسال آسیا و جام ملت‌های زیر 23 سال آسیا نوشته شده بود.
مدیران قبلی به نوعی با دادن این نامه به رسانه‌ها خواستند بگویند در این زمینه کوتاهی نکرده‌اند و مدیران جدید فدراسیون فوتبال هیچ راه‌حل و پیشنهادی برای کنفدراسیون فوتبال ارائه نکرده‌اند و کوتاهی از سوی آنها بوده است. مدیران قبلی با انتشار این نامه قصد دارند به مردم بگویند دبیرکل کنفدراسیون فوتبال آسیا هم شاهد است که برای میزبانی اقدام کرده بودیم اما آنها از ما تضمین‌هایی خواستند و خواهان ارائه راه‌حل شدند و این کار را دیگر باید فدراسیون جدید انجام می‌داد!
حالا بد نیست اگر مدیران جدید فدراسیون فوتبال پاسخی به نامه 5 مارس AFC داده‌اند، آن را منتشر کنند تا اهالی فوتبال هم متوجه راه‌حل و پیشنهاداتی که آنها ارائه کردند بشوند.
* تحریم‌ها جلوی رایزنی و پیگیری را هم گرفته بودند؟
مساله مهم‌تر این است که ما نمی‌گوییم نامه‌نگاری انجام نشده، بلکه می‌گوییم با توجه به این موضوع که می‌دانستیم شانس عربستان و بحرین در گرفتن میزبانی بسیار بالاست، چرا هیچ پیگیری و رایزنی‌ای انجام ندادیم؟ آیا تحریم‌ها بهانه خوبی برای فرار به جلو است؟ تحریم‌ها مدت‌هاست با ماست، یعنی نباید پیگیری کنیم و هر چه شد باید بگوییم تحریم هستیم و از تمام حق و حقوق فوتبال‌مان بگذریم؟ کسی نمی‌گوید فدراسیون قبلی نامه‌نگاری نکرده، بلکه همه می‌گویند چرا پیگیری نکردیم؟ چرا وقتی می‌دانستیم زورمان به بحرین نمی‌رسد، با کشورهای هم‌گروه مثل کامبوج، هنگ‌کنگ و عراق رایزنی نکردیم؟ مگر می‌شود همیشه همه چیز را گردن تحریم‌ها بندازیم و کاری انجام ندهیم؟ قطر و عربستان در حاشیه جام باشگاه‌های جهان با هم به توافق رسیدند و عربستانی‌ها در مسیر گرفتن میزبانی بازی‌های گروهی لیگ قهرمانان آسیا حتی قطری که به بهترین شکل میزبان رقابت‌های فصل گذشته بود را هم همراه خود کردند اما مسؤولان وقت فدراسیون فوتبال فقط تماشاگر بودند. مدیران فعلی می‌گویند مدیران قبلی و مدیران قبلی می‌گویند مدیران فعلی؛ در این بین تحریم‌ها را هم چاشنی کار می‌کنند تا نگاه‌ها به سمت دیگری برود ولی واقعیت این است که در حال خودزنی هستیم. قرار نبود مدیران جدید هم همان مسیر قبلی‌ها را بروند. حال فدراسیون ما خوب نیست و در روزگاری که نیازمند تغییر و تحول عظیم هستیم، گویی مدیران جدید هم می‌خواهند همان راه مدیران قبلی را بروند.
می‌گویند می‌خواهیم میزبان جام ملت‌ها شویم، اصلا ما می‌توانیم برای میزبانی جام‌جهانی 2030 هم اعلام آمادگی کنیم و نامه بزنیم (البته همه ما می‌دانیم که رد می‌شود)؛ کاری که خوب انجام می‌دهیم و اتفاقا مصرف داخلی خوبی دارد، یا بهتر است بگوییم فقط مصرف داخلی دارد.
جلوی ضرر را از هر جا بگیری منفعت است، امیدواریم مدیران فوتبالی ما مسیری که سال‌ها عده‌ای رفتند و فوتبال ایران را به این حال و روز انداختند، تغییر داده و به جای رو کردن مدرک و سند علیه یکدیگر و خودزنی، به فکر محکم کردن جای پای فوتبال ایران در محافل بین‌المللی باشند. میزبانی را از تیم ملی ما گرفته‌اند و آنچه این میزبانی را برمی‌گرداند - که البته احتمالش هم بسیار اندک است- نامه‌نگاری علیه یکدیگر نیست! رسیدن به یک تدبیر مشترک برای عبور از این بحران است.
فقط این وسط از مقام مسؤولی که امروز نامه 5 مارس را با 11 روز تأخیر به رسانه‌ها سپرده، یک سوال داریم: چرا همان 5 مارس راستش را به مردم نگفتید؟ چرا همیشه تا روز آخر تمام تلاش‌تان این است که حقیقت را از افکار عمومی پنهان کنید؟
***
برنامه تیم ملی برای گرمای بحرین و فشردگی بازی‌ها
با انتخاب بحرین به عنوان میزبان بازی‌های متمرکز در گروه سوم انتخابی جام‌جهانی ۲۰۲۲ در قاره آسیا، حق میزبانی ایران در دور برگشت سلب شده و دراگان اسکوچیچ و شاگردانش برای جبران ۲ شکست دور رفت این مسابقات، باید در زمین بحرین در جست‌و‌جوی امتیازهای از دست رفته باشند. جز از دست رفتن حق میزبانی، گرما و رطوبت هوا در اواخر بهار در جزایر خلیج‌فارس مانند بحرین، از دیگر موضوعات اذیت‌کننده برای ورزشکاران است به طوری که در این مقطع از سال، در کشورهای عربی این منطقه، رویدادهای فوتبالی برگزار نمی‌شود. با این حال، طبق برنامه‌ریزی مسابقات، تیم ملی ایران در ۱۲ روز و در فواصل زمانی ۳ روز یک بار باید با تیم‌های هنگ‌کنگ، بحرین، کامبوج و عراق دیدار کند. حتی در همین برنامه‌ریزی هم ایران ۴ دیدار برگزار می‌کند اما سایر تیم‌ها به علت یک بازی بیشتر در دورهای گذشته، باید در ۳ دیدار به میدان بروند که فشار کمتری به آنها وارد می‌کند. تا قبل از این قرار بود ایران ابتدا ۲ بازی نسبتا آسان خود با هنگ‌کنگ و کامبوج را در فروردین ۱۴۰۰ برگزار کند و در هفته‌های پایانی به مصاف بحرین و عراق برود اما در برنامه جدید، بازی با بحرین یک هفته جلوتر افتاده است که از نظر قدرت تیمی بهتر از کامبوج است و کار ایران را سخت‌تر می‌کند. در کنار تمام اتفاقات پیش‌آمده علیه تیم ملی، یکی از نکات مثبت این برنامه‌ریزی، کاهش فشار به یوزهای ایرانی است. در واقع اسکوچیچ برای جلوگیری از فشار بر بازیکنان در گرمای بحرین و همین‌طور تقویم مسابقات، می‌تواند از ۲ تیم متفاوت در بازی‌ها استفاده کند. هنگ‌کنگ و کامبوج ۲ تیمی هستند که هیچ ادعایی مقابل تیم‌های ایران، عراق و بحرین ندارند و تیم ملی ایران با تیم دوم و سوم هم می‌تواند این ۲ تیم را شکست دهد. در نتیجه اسکوچیچ می‌تواند برای بازی با هنگ‌کنگ در سیزدهم خرداد و کامبوج در ۲۱ خرداد از بازیکنانی استفاده کند که شانس کمتری برای ۲ بازی حساس مقابل بحرین در ۱۷ خرداد و عراق در ۲۵ خرداد دارند و در نتیجه ملی‌پوش‌های ایرانی مقابل بحرین و عراق با کمترین خستگی به میدان خواهند رفت. اگر چه استفاده از ۲ ترکیب مختلف می‌تواند هماهنگی را از تیم ملی ایران دور کند اما با توجه به شرایط جوی کشور بحرین، جلوگیری از خستگی بازیکنان، کمک زیادی به تیم ملی خواهد کرد. به همین دلیل اسکوچیچ می‌تواند به طور متناوب از ۲ تیم در ترکیب خود بهره ببرد و بازیکنان اصلی را برای دیدار با بحرین و عراق آماده نگه دارد.