یونس مولایی: دولتمردان در آخرین ماه‌های حکمرانی رضایت عجیبی از حکمرانی خود دارند اما این رضایت توأم با شکایت‌هایی است، شکایت از دیگرانی که نگذاشته‌اند دولت بیش از پیش زندگی مردم را رونق ببخشد. چند روز پیش بود که وزیر سابق مسکن و شهرسازی خبر از قحطی در صورت روی کار نبودن دولت فعلی داد، البته قبل‌تر از آن نیز معاون اول دولت ادعا کرده بود اگر مدیران دولت روحانی روی کار نبودند ایران به فروپاشی می‌رسید. اما این پایان ادعاهای جهانگیری نبود و او روز گذشته در دیدار با نخبگان، جوانان، برگزیدگان و فعالان سیاسی، اجتماعی و فرهنگی استان خراسان رضوی نوک پیکان حملاتش را به سمت مجلس شورای اسلامی و مجمع تشخیص مصلحت نظام نشانه گرفت و گفت: از مجلس و مجمع تشخیص مصلحت نظام گله داریم؛ موضوعاتی را برای حل مشکل مردم ارجاع داده‌ایم اما همچنان بلاتکلیف است. او خبر از دخالت دیگر نهادها در کار دولت داد و افزود: کار دولت را سلب می‌کنند و زندگی مردم را گروگان می‌گیرند، بعد مدعی هستند چرا دولت کار نمی‌کند. جهانگیری در ادامه حملاتش به قوه مقننه و مجمع تشخیص مصلحت نظام، اقدامات این نهادها را ناشی از خیز انتخاباتی آنها دانست و گفت: برخی در دستگاه دیگر هستند اما می‌خواهند جای رئیس‌جمهور باشند، اگر می‌خواهید رئیس‌جمهور شوید از مردم رای بگیرید. اظهارات جهانگیری و حملاتش به نهادهای دیگر و متهم کردن آنها به دخالت در کار دولت را نمی‌توان موضعی جدید به حساب آورد، تلاش برای تعریف دیگر نهادهای نظام به عنوان مانعی بر سر راه دولت چیزی است که در تمام 8 سال گذشته به انحای مختلف از سوی دولتمردان پیگیری شده است. با این حال معاون اول رئیس‌جمهور در حالی چنین فرضی را طرح می‌کند که اساسا خلاصه عملکرد دولت را می‌توان در قالب گروگان گرفتن زندگی مردم در مسیر پیگیری طرح‌های مورد نظر دولتمردان دانست. روحانی و اعضای کابینه‌اش از نخستین روز روی کار آمدن بیشترین اهتمام خود را بر آن گذاشتند تا با گروگان گرفتن زندگی مردم و استفاده از این اهرم قدرت، پروژه مطلوب سیاست خارجی‌شان را پی بگیرند. چه زمانی که رئیس‌جمهور آب خوردن مردم را هم به برجام گره می‌زد و چه حتی زمانی که پس از خروج دولت آمریکا از این توافق تلاش می‌شد با بهره‌برداری از فشار تحمیل‌شده به مردم راهی برای ادامه تعاملات با واشنگتن پیدا شود، در هر ۲ حالت می‌شد رد گروگانگیری زندگی مردم را در رفتار دولتمردان مشاهده کرد. هر قدر هم که دولتمردان با طرح ادعاهای فروپاشی، قحطی و... در صورت روی کار نبودن‌شان تلاش دارند از عملکرد فاقد موفقیت خود دفاع کنند باز نمی‌توان چشم بر این مساله بست که مردم در طول قریب به 3سالی که از خروج آمریکا از برجام می‌گذرد شاهد هیچ‌گونه اقدام موثری جهت احیای وضعیت معیشتی‌شان نبوده‌اند. بر همین اساس دولتی که اساسا پروژه سیاسی خود را در قالب گروگانگیری زندگی مردم پیگیری کرده است، نمی‌تواند اتهام خود را به دیگرانی که تلاش بر آزادسازی گروگان‌ها داشته‌اند نسبت دهد.