محمد بیرامی: تیم ملی جودوی ایران در حالی رقابت‌های جودوی قهرمانی آسیا را دست خالی ترک کرد که عملکرد فنی جوانان باآتیه ملی‌پوش رگه‌هایی از امید را برای ساختن آینده‌ای روشن نمایان کرد. این دوره از مسابقات با حضور ۱۹۵ جودوکار از ۳۰ کشور به مدت ۳ روز به میزبانی قرقیزستان در شهر بیشکک برگزار شد و در پایان در بخش مردان ژاپن، ازبکستان، کره جنوبی، قرقیزستان و تاجیکستان عناوین اول تا پنجم را به خود اختصاص دادند. تیم‌ ملی ایران هم با عنوان پنجمی محمد بریمانلو در مکان دوازدهم ایستاد؛ عنوانی که نسبت به دوره گذشته یک پله صعود داشت. سال ۲۰۱۹ تیم ‌ملی ایران با ترکیبی کامل در رقابت‌های قهرمانی آسیا به میزبانی امارات در دوبی حضور یافت و در نهایت با عنوان هفتمی بریمانلو در مکان سیزدهم ایستاد. نکته مهم درباره جودو و رقابت‌های آسیایی اینکه اغلب قدرت‌های جهانی این رشته از جمله ژاپن، کره جنوبی، مغولستان، ازبکستان، قزاقستان و... در این مسابقات حضور دارند، از همین رو همیشه مسابقات سخت و سطح بالایی را در قاره کهن شاهد هستیم که تنی چند از بهترین‌های دنیا در این رقابت‌ها روی تاتامی می‌روند. در همین دوره نیز تیم‌های برتر قاره با نفرات برتر خود به میدان آمده و مدال‌های خوبی را نیز کسب کردند. در این بین تیم جوان ایران عملکرد فنی نسبتا خوبی از خود به نمایش گذاشت. هر چند نفرات تیم از دستیابی به مدال بازماندند ولی مبارزه پایاپای با رقبای آسیایی رگه‌هایی از امید را برای رسیدن به آینده‌ای روشن به تصویر کشید؛  نمونه آن نیز سعید کرجی، جوان ۱۸ ساله‌ای که در وزن ۱۰۰+ کیلوگرم برابر «کیم مین جونگ» نفر ۱۶ رنکینگ جهان با نشان برنز جهان و نقره همین مسابقات 4 دقیقه جانانه مبارزه کرد یا علی پرهیزکار که در پیکار با نماینده قزاقستان تا ثانیه‌های پایانی پیروز بود و روی بی‌تجربگی خود باخت و حذف شد. جودوی ایران از شهریور ۹۸ تا اسفندماه ۹۹ با حکم کمیته انضباطی فدراسیون جهانی تعلیق و از حضور در همه میادین رسمی و اردوهای مشترک بین‌المللی محروم شد؛ حکمی که لطمات زیادی به جودوی ایران و نسلی زد که می‌توانست با ادامه همان روندی که در دوره جدید مدیریت فدراسیون آغاز کرده بود اکنون به یکی از تیم‌های خوب آسیا تبدیل شود. متأسفانه در شرایطی که اهالی این رشته باید در کنار یکدیگر و دست در دست هم برای برون‌رفت از شرایط فعلی گام بردارند، شاهد طرح مسائلی هستیم که مطرح‌کننده نیز به آن اعتقادی ندارد! اینکه برخی ملی‌پوشان سابق سطح فنی مسابقات را پایین ارزیابی می‌کنند، نشان از کم‌اطلاعی از شرایط و شرکت‌کنندگان این دوره دارد. با نگاهی به نتایج چند دوره گذشته ایران در مسابقات آسیایی، بخوبی می‌توان به این نکته پی برد که اتفاق جدیدی رخ نداده و جودوی ایران آن زمان که همه نفرات خود را در اختیار داشت هم شاید کمی بهتر از این نتیجه می‌گرفت. از سوی دیگر از تیمی که تنها ۲۰ روز فرصت برگزاری اردوهای آماده‌سازی داشته چه انتظاری باید داشت؟ آیا میدان دادن به جوانانی که در مسابقات رده‌های سنی پایه امتحان خود را بخوبی پس داده‌اند و در آغاز ورود به رده سنی بالاتر هستند کار اشتباهی بوده است؟ فدراسیون جودو بر اساس اعلام آرش میراسماعیلی تنها ۳ روز بعد از اخذ مجوز حضور در مسابقات آسیایی زمان برای ثبت‌نام داشت و بر همین اساس امکان برگزاری مسابقات انتخابی نبود و اعتماد به نوجوانان و جوانان مدال‌آور آسیایی بهترین تصمیم بود. متأسفانه جودو سال‌هاست اسیر حاشیه‌های درونی است. آنها که فرصت فعالیت در فدراسیون را به دلیل انتخاب رئیس وقت از دست می‌دهند، دست به حاشیه‌سازی برای مسؤولان جدید می‌زنند و این چندان نمی‌تواند عملکرد مناسبی برای افراد خوشنامی باشد که به اسم دلسوز جودو خود را معرفی می‌کنند.  به نظر می‌رسد سهم‌خواهی در جودو به سنتی ناپسند تبدیل شده و این موضوع به هر سیستمی لطمه می‌زند و جودو این موضوع را با پوست و گوشت خود لمس کرده است. فدراسیون جودو و شخص آرش میراسماعیلی باید با برداشتی مثبت از همه این انتقادات، مشورت را در دستور کار خود قرار دهند و فضای کار را با نگاهی باز برای همه کسانی که می‌توانند به جودو کمک کنند، فراهم کنند.  برگزاری مسابقات انتخابی و تشکیل تیم ‌ملی و حتی انتخاب کادر فنی باید از فیلترهای مشخص و شفاف عبور کند. اگر قرار است جودو به روند موفقیت گذشته خود بازگردد باید با استفاده از خرد جمعی، تجربه پیشکسوتان و توانایی ملی‌پوشان پیشین کار را پیش برد، اگر غیر از این باشد همچنان باید شاهد حاشیه باشیم و بس!