آقای رئیس‌جمهور گفته‌اند که دولت یازدهم و دوازدهم دهه پیروزی و نجات ملی بود. این حرف تنها در صورتی منطقی است که اسم پرسپولیس همان پیروزی می‌ماند. بعد با توجه به ۲ بار فینالیست لیگ قهرمانان آسیا شدن پیروزی (پرسپولیس) در این دهه، می‌شد اسمش را دهه پیروزی گذاشت. اگرنه هرجور دیگر حساب کنی برای این دولت دهه خوش خیالی و امید واهی مناسب‌تر است. مثلا همین دولت یازدهم را شما ببین؛ جماعتی با خبر یک توافق، قر می‌دادند و هزارتومانی می‌بوسیدند و دلار آتش می‌زدند. خود توافق از حجم این‌همه توقع، برگه‌هایش ریخت و گفت: «داداچ برجااام...ببخشید...برگه‌هام!» خداوکیلی امید واهی‌تر از این سراغ دارید؟

و یا خوش‌خیالی مسؤولانی که کل زحمات یک مملکت را به تضمین یک امضا دود کردند رفت. باز خداراشکر که کری سبیل نداشت، اگرنه همین امضا را هم می‌گرفتند و به تار سبیل بسنده می‌کردند. لذا از جناب رئیس‌جمهور خواهش می‌کنیم این دم آخری هم همانطور که تا الان بار همه مشکلات را مردم‌سپاری! کرده‌اند، این معضل انتخاب اسم را هم به مردم بسپارند.